Τι συμπτώματα προκαλεί το δάγκωμα κόμπρας που έστειλε 30χρονο στην εντατική

21:58 19/3/2021 - Πηγή: Τα Νεα

Ακριβά πλήρωσε ένας 30χρονος ψυχολόγος την αγάπη του για τα φίδια, μετά το δάγκωμα κόμπρας που διατηρούσε στο σπίτι του μαζί με 16 ακόμα φίδια από όλο τον κόσμο.

Οι γιατροί του νοσοκομείου Άγιος Σάββας χρειάστηκε να φέρουν αντιοφικό ορό αεροπορικώς από την Κύπρο για να αντιμετωπίσουν το περιστατικό, δεδομένου ότι το συγκεκριμένο είδος φιδιού δεν υπάρχει στην Ευρώπη.

«Τον διασωλήνωσαν προληπτικά» δήλωσε στο Mega

ο Θεόδωρος Κορμάς, διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας του νοσοκομείου.

Όπως ανέφερε, ο άτυχος 30χρονος δαγκώθηκε στοι σπίτι του στην Αθήνα όταν επιχείρησε να ταΐσει το ερπετό το απόγευμα της Πέμπτης. Μεταφέρθηκε αρχικά στο Ιπποκράτειο πριν μεταδιακομιστεί στο «Άγιος Σάββας».

«Παραμένει διασωληνωμένος, κάποια στιγμή λίγο τον ξύπνησαν και είχε μία στοιχειώδη επικοινωνία, αλλά παραμένει διασωληνωμένος γιατί η κατάσταση είναι επικίνδυνη, είναι απρόβλεπτη, δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί. Και από πλευράς δηλητηρίου, αλλά και από την πλευρά του αντίδοτου, το οποίο και αυτό έχει επιπτώσεις» είπε ο δρ Κορμάς.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η κόπρα ανήκει στο είδος Naja kaouthia της Νότιας και Νοτιοανατολικής Ασίας, το οποίο σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε το 1997 στην επιθεώρηση Vaccine ευθύνεται για τους περισσότερους θανάτους από δήγμα φιδιού στην Ταϊλάνδη. Το μήκος της κυμαίνεται από 1 έως 2,3 μέτρα.

Η κόμπρα Naja kaouthia ξεχωρίζει από το «μάτι» στο πίσω μέρος του φουσκωμένου αυχένα (Indiansnakes.org)

Παράλυση

Όπως και άλλα είδη φιδιών, η N.kaouthia παράγει στους ιοβόλους αδένες της ένα κοκτέιλ τοξινών: νευροτοξίνες που μπλοκάρουν τη λειτουργία των νεύρων· μυοτοξίνες που προκαλούν ταχύτατη νέκρωση των μυών στο σημείο του δαγκώματος· και καρδιοτοξίνες που επηρεάζουν την καρδιακή λειτουργία.

Υπνηλία, ζάλη και άλλα νευρολογικά συμπτώματα είναι τα πρώτα που εμφανίζονται, για να ακολουθήσει εκτεταμένη νέκρωση των ιστών στο σημείο του δήγματος –αυτός είναι ο λόγος που το δάγκωμα ιοβόλων φιδιών οδηγεί συχνά σε ακρωτηριασμό, ακόμα και στην περίπτωση των διαφόρων ειδών οχιάς που απαντούν και στην Ελλάδα.

Μία με τέσσερις ώρες μετά το δάγκωμα, τα θύματα εμφανίζουν ισχυρό πόνο, υπόταση και κοκκίνισμα του προσώπου.

Η κατάσταση γίνεται επικίνδυνη όταν οι νευροτοξίνες αρχίσουν να προκαλούν παράλυση, η οποία μπορεί αρχικά να εκδηλωθεί ως πτώση των βλεφάρων και επεκτείνεται σταδιακά στο διάφραγμα, οπότε η αναπνοή σταματά και επέρχεται ο θάνατος.

Κρίσιμο ρόλο για την πορεία της υγείας του 30χρονου είναι η ποσότητα δηλητηρίου που απελευθερώθηκε στο δάγκωμα, καθώς οι κόμπρες είναι γνωστό ότι μπορούν να ρυθμίζουν εκούσια τον όγκο του δηλητηρίου (ακόμα και να «φτύνουν» το δηλητήριο σε μεγάλη απόσταση για να τυφλώσουν το θύμα).

Η μέση ποσότητα δηλητηρίου σε κάθε δάγκωμα φέρεται να κυμαίνεται γύρω στα 263 milligram ξηρού βάρους.

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2015 στο Journal of Proteomics, η σύσταση του δηλητηρίου ποικίλει ανάλογα με τη γεωγραφική προέλευση της N.kaouthia. Η μέση θανατηφόρα δόση (LD50, η ποσότητα που σκοτώνει το ήμισυ των πειραματοζώων) κυμαίνεται από 0,18 mg ανά κιλό σωματικού βάρους στην Ταϊλάνδη μέχρι το 1 μg ανά κιλό στο Βιετνάμ.

Αυτό σημαίνει ότι κάθε δάγκωμα μπορεί θεωρητικά να σκοτώσει από 3 έως 20 ανθρώπους βάρους 70 κιλών.

Τι είναι ο αντιοφικός ορός

Αντίδοτο για τα δηλητήρια φιδιών δεν υπάρχει, ωστόσο τα δήγματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με ενδοφλέβια χορήγηση αντιοφικού ορού, ο οποίος περιέχει αντισώματα που απομονώνονται από ζώα όπως τα άλογα και τα πρόβατα.

Ο ορός μπορεί να είναι «μονοδύναμος», δηλαδή να περιέχει εξουδετερωτικά αντισώματα που αναγνωρίζουν τις τοξίνες ενός συγκεκριμένου είδους φιδιού, ή «πολυδύναμος», δηλαδή να προσφέρει αντισώματα για τις τοξίνες δύο ή περισσότερων ειδών.

Η παραγωγή του ορού είναι δύσκολη υπόθεση και στις περισσότερες περιπτώσεις τα νοσοκομεία δεν στοκάρουν ορούς για ξένα είδη ερπετών.

Στην Ελλάδα, τα μόνα επικίνδυνα φίδια είναι τα πέντε είδη οχιάς που απαντούν σε όλη τη χώρα εκτός από την Κρήτη και τη Ρόδο.

Σε περίπτωση δήγματος δεν συνιστάται το σκίσιμο του δέρματος ούτε το δέσιμο του δαγκωμένου μέλους.