Το κακό σενάριο

17:31 26/3/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Με αφορμή σημείωμα της περασμένης εβδομάδας, σχετικά με την πρόθεση του Χρήστου Τριαντόπουλου να παραπεμφθεί κατευθείαν στο Δικαστικό Συμβούλιο, δέχτηκα τηλεφώνημα από πρόσωπο το οποίο γνωρίζει το θέμα εις βάθος, τόσο τη νομική όσο και την πολιτική διάστασή του. Μου επισήμανε, λοιπόν, έναν κίνδυνο από την πρόθεση να παρακαμφθεί η διαδικασία της Προανακριτικής στη Βουλή, τον οποίο δεν είχα υπολογίσει: Αν αυτό το πενταμελές συμβούλιο ανωτάτων δικαστικών, που έχει την τελική κρίση για την παραπομπή ή μη του κ. Τριαντόπουλου σε Ειδικό

Δικαστήριο, κρίνει ότι δεν έχει τηρηθεί η προδιαγεγραμμένη από το Σύνταγμα διαδικασία και στείλει πίσω στη Βουλή τη δικογραφία, τότε τι γίνεται;

Η πιθανότητα, όπως μου εξήγησε ο συνομιλητής μου, δεν είναι καθόλου αμελητέα. Το αντιλαμβάνομαι, γιατί και οι δικαστές στον ίδιο κόσμο με εμάς ζούνε, επομένως παρακολουθούν την ένταση που εξάπτει το ζήτημα, καθώς και τις γνώμες έγκυρων συνταγματολόγων που διατυπώνονται δημοσίως, όπως του Ευάγγελου Βενιζέλου, για τον οποίο η συγκεκριμένη κίνηση είναι φάουλ. Δεν μπορεί, δηλαδή, η κυβέρνηση να προεξοφλήσει την απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου. Στην περίπτωση αυτή, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ήταν μια ολέθρια ήττα για την κυβέρνηση, η οποία επίσης θα ενίσχυε τη συνωμοσιολογία περί συγκάλυψης που καλλιεργεί η αντιπολίτευση. Επομένως, δεν αποκλείω η στάση του κ. Τριαντόπουλου να αναθεωρηθεί και τελικά να περάσει τη διαδικασία της Προανακριτικής. Αν συμβεί αυτό, το καλύτερο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να προσλάβει μια ομάδα ειδικών (από μασέρ και φυσικοθεραπευτή μέχρι ψυχολόγο) για την υποστήριξη του κ. Τριαντόπουλου. Θα τη χρειαστεί.

ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΦΑΡΣΑ

Παρατηρώ ότι, με αφορμή ένα μανιφέστο που δημοσίευσε, γίνεται μεγάλη συζήτηση για το ενδεχόμενο της επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα με πρωταγωνιστικό ρόλο. Ως κάτι περισσότερο, δηλαδή, από απλός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι σήμερα. Θα ηγείται μιας προσπάθειας για την ένωση των θραυσμάτων; Θα ξεκινήσει κάτι δικό του, εντελώς καινούργιο; Η αγορά είναι γεμάτη από υλικά κατεδαφίσεων, σε χαμηλές τιμές. Δεν θα δυσκολευτεί λοιπόν να το στελεχώσει. (Η αγαπημένη μου κ. Θεοδώρα Τζάκρη, λ.χ., είναι παντελώς εξαφανισμένη. Θα επιτρέψουμε, κ. πρόεδρε, να χαθεί τέτοιο ταλέντο;). Επίσης, δεν θα δυσκολευτεί να του βρει όνομα. Μπορεί να το πει «Εθνική Πυξίδα», όπως ονόμασε το μανιφέστο του.

Να εξηγήσω, παρεμπιπτόντως, ότι το περί ου ο λόγος πόνημα του πρώην πρωθυπουργού πραγματεύεται την οργανωμένη μετάβαση της Ελλάδας στον Τρίτο Κόσμο. Εχει σημασία ο επιθετικός προσδιορισμός (οργανωμένη), καθώς στην πρώτη φορά Αριστερά, στους αξέχαστους πρώτους μήνες του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, η μετάβαση προς τον Τρίτο Κόσμο γινόταν ανοργάνωτα, μέχρι του σημείου τουλάχιστον που ετέθη από τους Ευρωπαίους το δίλημμα στον κ. Τσίπρα και εκείνος έκανε την ιστορική κωλοτούμπα. Την επόμενη φορά Αριστερά, όμως, θα γίνει οργανωμένα. Τι στο καλό; Κάτι έμαθε κι αυτός. Αρκετά, ώστε την επόμενη φορά να ξανακάνει σωστά το ίδιο λάθος.

Ο τρόπος της επιστροφής έχει δευτερεύουσα σημασία, γιατί θα τον ορίσουν η ευκαιρία και οι περιστάσεις. Οτι ο κ. Τσίπρας όμως αναζητά αυτόν τον τρόπο για να επιστρέψει το θεωρώ φυσικό να συμβαίνει, γιατί είναι νέος και, κυρίως, επειδή δεν ξέρει να κάνει τίποτα άλλο στη ζωή του. Μόνο το εγχώριο πολιτικό παιχνίδι, σε όλα τα επίπεδά του. Αυτό ξέρει, σε αυτό επιδιώκει να επανέλθει, είναι το φυσικό περιβάλλον του. Μπορεί κιόλας να εμπνέεται από τη θριαμβευτική επάνοδο του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. Ο κ. Τσίπρας δεν ήταν εκείνος που έλεγε ότι αυτά που κάνει ο Τραμπ φαίνονται «δαιμονικά», αλλά «γίνονται για καλό»; Πολύ πιθανό, λοιπόν, μέσα από το «δαιμονικό» γεγονός της επανεκλογής του Τραμπ, εκείνος να βλέπει το καλό της δικής του επιστροφής.

Στο κρίσιμο ζήτημα, αν υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας στο εγχείρημα της επιστροφής, όπως τουλάχιστον το ονειρεύεται ο κ. Τσίπρας, η επιτυχία είναι, κατά τη γνώμη μου, τόσο πιθανή όσο και η λύση του Κυπριακού μετά τις πρόσφατες συνομιλίες στη Γενεύη. Εντούτοις, δεν πρέπει να αποθαρρύνουμε τον κ. Τσίπρα. Καλύτερα να ασχολείται με την πολιτική. Λιγότερο κινδυνεύουμε από όσο αν, λ.χ., αποφάσιζε να χτίσει σπίτια…