Το πιο λαμπρό (τους) Πάσχα

12:04 14/4/2012 - Πηγή: Τα Νεα

Άννα Νταλάρα, Πρώην υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, βουλευτής Β’ Αθήνας (ΠΑΣΟΚ)

«Σωτήριον έτος 1982, Πάσχα στην Άνδρο με το Γιώργο Νταλάρα

ψαρά. Πασχαλινές διακοπές και καλά. Νέος δεσμός όπου δείχνουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Εγώ τον δείχνω εννοείται. Το είδα το όνειρο, όταν είδα με τι λαχτάρα και αγωνία οι άντρες της παρέας τακτοποιούσαν τα ψαρικά. Ξεκινήσαμε μια κατανυκτική Μ. Εβδομάδα με ολοήμερα ψαρέματα όπου ακολουθούσα υπό την επήρεια δραμαμίνης και με την ελπίδα ότι το Σάββατο θα κάναμε Ανάσταση στη στεριά. Το Μ. Σάββατο ουδεμία αλλαγή στο πρόγραμμα, μόνο υποσχέσεις ’’σε λίγο τελειώνουμε κλπ.’’. Όταν βγήκα από τη βάρκα κατά τις 7 το απόγευμα διότι είχα εθιστεί στη δραμαμίνη και για να μην τους ‘‘αφήσω’’ στη βάρκα όλα τα νηστίσιμα, το λεγόμενο μπότζι ή σουέλ με είχε κάνει κουρούμπελο. Κι έκατσα ωραία-ωραία ολομόναχη σε μια μικρή ερημική παραλία της Παλαιόπολης αναμένοντας το ’’Θείο Φως’’. Άκουσα τις καμπάνες να κτυπούν χαρμόσυνα, έβλεπα ’’από μακρυά τους καπνούς που ανέβαιναν μεριές-μεριές, και τις πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες’’ και είπα στον εαυτό μου Χριστός Ανέστη χωρίς φιλί, χωρίς κερί, χωρίς αυγό. Κατά τη δευτέρα πρωινή (2 π.μ.), γύρισαν οι μεγάλοι ψαράδες, χαλαροί και αμέριμνοι με το γνωστό ’’Τι έγινε, όλα καλά;’’. Αυτές τις επτά ώρες μόνη μου, τράβηξα του Χριστού τα Πάθη, αλλά λόγω του ότι και ο ίδιος ο Χριστός τα υφίστατο την ίδια εβδομάδα, έδωσα τόπο στην οργή και αποζημιώθηκα την άλλη μέρα με μια από τις ωραιότερες δεύτερες Αναστάσεις που έχω περάσει στη ζωή μου, το απόγευμα της Κυριακής στις μπαρουτοκαπνισμένες Στενιές της Άνδρου.

Θανάσης Οικονόμου, Βουλευτής Ιωαννίνων (ΠΑΣΟΚ)

«Μπορεί να μην θυμάμαι πολύ καλά το προηγούμενο Πάσχα ή το Πάσχα πριν από αυτό, θυμάμαι όμως όλο και πιο έντονα το σχεδόν πανομοιότυπο Πάσχα της παιδικής μου ηλικίας. Θυμάμαι την μετάβαση από τα Γιάννενα στο χωριό, στον Γεροπλάτανο, για την Μεγάλη Εβδομάδα, τις προετοιμασίες που κάνανε οι άντρες της οικογένειας για το αρνί, χωρίς να συμμετέχουν στην γυναικεία κατάνυξη αλλά με το πείσμα του τεχνίτη που τον ενοχλούν όσοι παρεμβαίνουν στην προετοιμασία της σούβλας. Τη γιαγιά που ενώ περίμενε πως και πώς να έρθει η Ανάσταση ξεθεωμένη από τη νηστεία και τις δουλειές, προλάβαινε πάντα στο παραπέντε το ‘Χριστός Ανέστη’, εξαιτίας της μαγειρίτσας. Μα πάνω απ’ όλα θυμάμαι τα αναστάσιμα ‘καλά παπούτσια’. Πάντα λίγο μεγαλύτερα για να μας κάνουν και του χρόνου. Από τότε πέρασαν πολλά Πάσχα. Όμως κάθε χρόνο γυρνάω σε εκείνες τις μνήμες, αν και έχω πάψει προ πολλού να μην μου κάνουν τα περσινά παπούτσια…»

Κώστας Τασούλας, Γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, Βουλευτής Ιωαννίνων (ΝΔ)

«Το Πάσχα που θυμάμαι περισσότερο είναι εκείνο του 1987. Τότε υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία ως λοχίας της στρατονομίας στα Ιωάννινα. Τον Μάρτιο του 1987 σημειώθηκε μία πολύ μεγάλη κρίση και ένταση από πλευράς Ελλάδος στις σχέσεις μας με την Τουρκία. Η Τουρκία έβγαλε το ωκεανογραφικό σκάφος Σισμίκ, συ