Το τραμπικό ρεύμα στην Ελλάδα

07:02 26/1/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Οι πολιτικοί μνηστήρες του τραμπικού ρεύματος και στην Ελλάδα φαίνεται πως θα είναι πολλοί και ήδη διαγκωνίζονται στον προθάλαμο του άτυπου χρίσματος. Εδώ θα πρέπει να γίνει μία πρώτη διάκριση. Η τραμπική ατζέντα ή μέρος της μπορεί να δούμε να ενσωματώνεται από μέρος του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Πολιτικοί αναλυτές σημειώνουν, για παράδειγμα, μια αισθητή στροφή και κυβερνητικών στελεχών πάνω σε θέσεις όπως το Μεταναστευτικό ή και στα δικαιώματα σε σύνδεση και με την πολιτική αλλαγή στις ΗΠΑ.

Από την άλλη, η προσπάθεια προσεταιρισμού του τραμπικού ρεύματος μπορεί να αποκτήσει από σοβαρά έως και γκροτέσκο χαρακτηριστικά.

Κατά την ημέρα της ορκωμοσίας του Τραμπ υπήρξαν δύο συνεστιάσεις οπαδών του νέου προέδρου των ΗΠΑ στην πρωτεύουσα και σε γνωστά στέκια – ενδεδυμένοι αναλόγως μάλιστα με περιβολή ΜΑGA. Tα ελληνικά άτυπα tea party προς το παρόν διατηρούν αχνά και ασθενή χαρακτηριστικά και επιδιώκουν να δείξουν πως αποτελούν τη φωνή των Ρεπουμπλικανών εν Ελλάδι – πολλά στελέχη εξ αυτών προέρχονται από μικρορήξεις εντός βαθέως δεξιού χώρου. Από την άλλη, για την ορκωμοσία Τραμπ, αλλά και πριν από αυτή, είδαμε πρώην ή ενεργούς γνωστότερους πολιτικούς να εκφράζονται ανοιχτά υπέρ του νέου προέδρου. Κάποιοι εξ αυτών να παρίστανται στην ορκωμοσία Τραμπ και να πανηγυρίζουν όπως ο Πάνος Καμμένος, ενώ η Αφροδίτη Λατινοπούλου σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις της προσπάθησε να καταδείξει τους διαύλους που διατηρεί με το εκεί ρεύμα. Οχι, Ελληνας Τραμπ δεν μπορεί να υπάρξει εύκολα και προσομοιώσεις του πολιτικού αμερικανικού συστήματος στη χώρα μας μόνο ως κακή φάρσα μπορούν να διαβαστούν. Από την άλλη, η ατζέντα του Τραμπ είναι κάτι διαφορετικό. Κάτι το οποίο προφανώς δεν είναι στιγμιαίο και αιφνίδιο και δεν έχει να κάνει μόνον με τη νίκη στις εκλογές των ΗΠΑ, αλλά με ένα συνολικό ρεύμα στην Αμερική το οποίο φαίνεται πως εξελίσσεται τουλάχιστον μία δεκαετία. Υπό αυτή την έννοια το ρεύμα αυτό δεν είναι καθόλου αστείο και στον τρόπο που θα επιχειρηθεί να μετακινηθεί ή να απλωθεί και στην Ευρώπη. Είδαμε ήδη και βλέπουμε βαθιές δεξιές δυνάμεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες όχι απλώς να αναπτύσσονται ή να δυναμώνουν, αλλά να διεκδικούν και την πολιτική εξουσία. Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία είναι ορισμένα μόνον παραδείγματα, ενώ η Μελόνι είναι το πιο ηχηρό παράδειγμα ευρωπαίου πολιτικού ηγέτη που εκ των πραγμάτων διαμορφώνει μια ρεαλιστική βάση πάνω στον τραμπισμό και στην Ευρώπη.

Ετερόκλητα στοιχεία

Στην Ελλάδα βέβαια έχουμε ακόμα ένα ανθεκτικό πολιτικό σύστημα που παρά τις αποδομήσεις, τις απαξιώσεις και τη μεγάλη αποστροφή ενός μέρος του ακροατηρίου διατηρεί μία κυρίαρχη συντηρητική παράταξη η οποία ενσωματώνει πολλά ετερόκλητα στοιχεία και από την άλλη, παρά τον κατακερματισμό, υπάρχει μία όχι αμελητέα κεντροαριστερή δεξαμενή. Βεβαίως αναλυτές δεν υποτιμούν εκείνο το περίπου 16% με 20% το οποίο σταθερά καταγράφεται δεξιά της ΝΔ και που θα μπορούσε εν δυνάμει να αποτελέσει μία δεξαμενή που θα εκφράσει με πιο σοβαρούς όρους μία πτέρυγα που θα έχει και τραμπικά στοιχεία. Βέβαια ο τραμπισμός είναι η σύμφυση της ανοιχτής ολιγαρχίας με την πολιτική αλλά και μία κυνική επιθετική ρητορική πάνω σε ζητήματα δικαιωμάτων, μεταναστών κ.ά. Στην περίπτωση Τραμπ βέβαια είχαμε μια ενδορήξη εντός των Ρεπουμπλικανών. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ επίσης δούλεψε πάρα πολλά χρόνια τη δική του παρουσία μαζί με τα λόμπι, ενώ μία σειρά think tanks όχι ασόβαρων διαμόρφωσαν τη δική του ατζέντα – όπως το γνωστό Ηeritage Foundation. Το τραμπικό ρεύμα στην Ελλάδα προς το παρόν φαίνεται πως ενσωματώνεται είτε σε κυρίαρχους πολιτικούς σχηματισμούς, είτε διατηρείται ανεκπροσώπητο. Μια περαιτέρω όμως κρίση της πολιτικής και του κομματικού φαινομένου θα μπορούσε να προσδώσει σοβαρότερα και πιο αυτοτελή χαρακτηριστικά στο εν Ελλάδι ρεύμα.