Το who is who των Peanuts

21:08 12/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Ο Τσάρλι Μπράουν…

Είναι ο βασιλιάς των χαμένων ευκαιριών, ο πρωταθλητής της απογοήτευσης, ο αιώνιος αουτσάιντερ που όμως δεν σταματά ποτέ να προσπαθεί. Από την πρώτη του εμφάνιση στα Peanuts του Τσαρλς Σουλτς, στις 2 Οκτωβρίου 1950, έγινε ο ήρωας που όλοι υπήρξαμε κάποτε: ανασφαλής, ευαίσθητος, γεμάτος όνειρα και διαρκώς αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα. Με το στρογγυλό κεφάλι και τη χαρακτηριστική ριγέ μπλούζα, παλεύει με τη ζωή, παρότι εκείνη φαίνεται να έχει βαλθεί να τον κάνει να σκοντάφτει. Κάθε του χαρταετός

θα καταλήξει στα δόντια του άπληστου δέντρου, κάθε του απόπειρα να κλωτσήσει την μπάλα, κάθε του ματς μπέιζμπολ θα είναι ακόμα μία πανωλεθρία. Και, φυσικά, ποτέ δεν θα βρει το θάρρος να μιλήσει στην κοκκινομάλλα που στοιχειώνει τα όνειρά του. Ομως το μεγαλείο του Τσάρλι Μπράουν βρίσκεται στο ότι δεν τα παρατά. Συνεχίζει. Ξανά και ξανά.

…ο Σνούπι…

Δεν είναι απλά ένας σκύλος – είναι ένας ονειροπόλος, ένας πολυταξιδεμένος ήρωας με αστείρευτη φαντασία! Εμπνευσμένος από τον πραγματικό σκύλο του Schulz, τον Spike, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο Peanuts και, δύο χρόνια αργότερα, άρχισε να «μιλάει» μέσα από τις σκέψεις του. Μπορεί να είναι ένα beagle, αλλά στο μυαλό του είναι πιλότος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, συγγραφέας (με το αξέχαστο «It was a dark and stormy night», «ήταν μια νύχτα σκοτεινή και θυελλώδης»!!!!!), αστροναύτης, ακόμη και δικηγόρος! Το 2001 έγινε γραμματόσημο ως World War Ι Flying Ace, ενώ το όνομά του δόθηκε στη σεληνιακή άκατο του Apollo 10. Και το 2015, απέκτησε το δικό του αστέρι στο Hollywood Walk of Fame.

Δίπλα του πάντα πετά ο Γούντστοκ, το μικρό κίτρινο πουλί και αχώριστος φίλος του. Μαζί, αποτελούν ένα αχτύπητο δίδυμο που συνεχίζει να χαρίζει γέλιο και ζεστασιά σε γενιές αναγνωστών!

…η Λούσι, ο Λάινους…

Είναι αδέλφια, αλλά μοιάζουν όσο η μέρα με τη νύχτα! Η Λούσι είναι το αφεντικό – και δεν αφήνει κανέναν να το ξεχάσει. Με το κοφτερό της μυαλό (και τη γλώσσα της ακόμα πιο κοφτερή), δίνει «ψυχολογικές συμβουλές» από το αυτοσχέδιο περίπτερό της, χρεώνοντας πέντε σεντς ανά συνεδρία. Οι πελάτες της; Κυρίως ο καημένος ο Τσάρλι Μπράουν, που καταλήγει να παίρνει περισσότερα πειράγματα παρά βοήθεια! Ο Λάινους, από την άλλη, είναι το σοφό παιδί της παρέας. Μπορεί να αναλύσει τη ζωή, την πολιτική, τη θρησκεία και τη λογοτεχνία, αλλά… μην του πάρετε την κουβερτούλα! Είναι η ασφάλειά του, το γούρι του, το απόλυτο αντικείμενο παρηγοριάς – και ναι, το κουβαλά παντού. Ο Σουλτς εμπνεύστηκε αυτή τη συνήθεια από τα δικά του παιδιά και τη μετέτρεψε σε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στοιχεία του κόμικ. Εξυπνος αλλά και λίγο αφελής, ο Λάινους προσπαθεί να φέρει ισορροπία στον χαοτικό κόσμο της Λούσι. Αλλά καταλήγει να παγιδεύεται στα πειράγματά της!

…και τα άλλα παιδιά

Ο κόσμος των Peanuts είναι γεμάτος χαρακτήρες που, αν και παιδιά, έχουν βάθος, αδυναμίες και μοναδικές ιδιοτροπίες. Μερικοί εμφανίζονται περιστασιακά, άλλοι κατάφεραν να κερδίσουν τις καρδιές των αναγνωστών με τις ιδιαίτερες προσωπικότητές τους. Η Σάλι Μπράουν, η μικρότερη αδελφή του Τσάρλι Μπράουν, δεν έχει χρόνο για σχολικά εγχειρίδια και βαρετές μελέτες. Αντιμετωπίζει τα τεστ σαν θεατρική σκηνή, όπου η λογική υποχωρεί μπροστά σε εκρηκτικά λογοπαίγνια. Αντί για γνώσεις, προσφέρει σασπένς!

Ο Πίγκπεν (φωτογραφία επάνω) κουβαλά μαζί του μια μόνιμη… ατμόσφαιρα. Σκόνη και βρωμιά σχηματίζουν το δικό του αόρατο σύννεφο δόξας. Ο Σουλτς ήξερε ότι η παρουσία του ήταν περιορισμένη, αλλά ο κόσμος τον λάτρευε. Ο Σρέντερ (φωτογραφία κάτω) ζει και αναπνέει για τη μουσική του Μπετόβεν. Τα πλήκτρα του μικροσκοπικού του πιάνου κρύβουν πάθη, όνειρα και μια σταθερή αδιαφορία προς τη Λούσι, που κάθε τόσο προσπαθεί (ανεπιτυχώς) να κλέψει ένα φιλί – ειδικά στα γενέθλια του Μπετόβεν! Ο Φράνκλιν, ο πρώτος μαύρος χαρακτήρας, μπήκε διακριτικά στην παρέα του Peanuts χωρίς διδακτισμό, ως ένας από τους λίγους «κανονικούς» χαρακτήρες που παρακολουθεί ήρεμα τη χαοτική συμπεριφορά των άλλων. Ο Γούντστοκ τιτιβίζει χωρίς να τον καταλαβαίνει κανείς (εκτός από τον Σνούπι). Είναι μικρός, αδέξιος, αλλά με απόλυτη επίγνωση της ασημαντότητάς του – ένα υπέροχο φιλοσοφικό σχόλιο για τη θέση μας στον κόσμο. Τέλος, ο Σπάικ, ο αδελφός του Σνούπι, που ζει μοναχικά στην έρημο, συνομιλώντας με κάκτους και τις αναμνήσεις του. Ενα beagle, ένας μοναχικός καβαλάρης, ένας υπαρξιακός στοχαστής της αμμουδιάς!