«Το ζάπινγκ του τρόμου»

20:38 30/3/2024 - Πηγή: Τα Νεα

Κορόιδευα τον αδερφό μου. Οποτε βλέπαμε θρίλερ στην τηλεόραση, στις επικίνδυνες σκηνές, εκεί που μέσα στα σκοτάδια περπάταγε έντρομος και καταϊδρωμένος ο ήρωας κι έλεγες, τώρα θα ξεπεταχτεί από πίσω του ο δολοφόνος με το αλυσοπρίονο, ο αδερφός μου ο μικρός έκλεινε με τις παλάμες του τα μάτια, αφήνοντας όμως κι ένα άνοιγμα μικρό ανάμεσα σε δυο δάχτυλα, έτοιμος με την πρώτη ευκαιρία να τα κλείσει εντελώς και να μη δει τον φόνο. Ετσι αντί να αφήσει να κυλάει η ταινία κι ας τρομάξει για μια στιγμή, κατάφερνε να είναι σ’ όλη την ταινία κατατρομαγμένος.

Τη λούστηκα την κοροϊδία μου προχθές.

Πάλι στην τηλεόραση, αυτή είναι πάντα η εστία του κακού, όχι δεν έβλεπα θρίλερ ακριβώς, έβλεπα τη συνεδρίαση της Βουλής. Οχι δεν έβαλα τις παλάμες μου στα μάτια, αντ’ αυτού είχα το τηλεκοντρόλ στα χέρια κι όταν σφίγγανε κάπως τα γάλατα άλλαζα με ταχύτητα κανάλι. Κάποιον δολοφόνο θα φοβόμουνα κι εγώ, κάποιον θάνατο με αλυσοπρίονο που δεν θ’ άντεχα να δω. Μόλις σήκωνε κάποιος τον τόνο ωωωωπ το γύριζα Ευαγγελάτο, έκτακτος καβάλα στη γέφυρα της Βαλτιμόρης ο Νικόλας. Αλλά κι αυτό μη νομίζεις δεν αντέχεται και για πολύ, με έτρωγε το δάχτυλο να πατήσω το 9 (στο 9 το έχω το κοινοβούλιο στο 4 τον Νίκο και δίπλα την κυρία του να τους έχω κοντά-κοντά, μην τους χωρίσω κι έχουμε άλλα).

Πατάω της Βουλής και πέφτω στην κυρία Κωνσταντοπούλου έτοιμη να το ανοίξει. Πίσω παπά μου τα άλογα. Βγαίνω στις «Αλήθειες με τη Ζήνα», της μεσημεριανής γιατί έχει και τη Ζήνα το βράδυ. Μια εκπομπή για δύσκολους λύτες. Εκεί πιο απλά τα πράγματα πιο ήσυχα, σωματεμπορίες ανηλίκων απλά καθημερινά θέματα ανθρώπινα. Μου ήρθε μια σκοτοδίνη, δεν θέλω να σας το κρύψω, και κατέφυγα πάλι αναγκαστικά πια στη Βουλή αλλά πέτυχα που καταχειροκροτάγανε τον κύριο Κώστα Αχ. Καραμανλή και για να μη χειροτερέψω την κατάστασή μου πήδηξα σε ένα κανάλι να το πω που ήτανε πολλά μοντέλα αλλά κι εκεί μια που τη λέγαν Καζαμπλάνκα (αν είναι δυνατόν, έτσι τη βαπτίσανε; Βαπτίζεται η δούλη του Θεού Καζαμπλάνκα); την είχαν βάλει στη μέση την εκκολαπτόμενη και τη βρίζανε, κουρέλι την κάνανε. Τόσο που τη λυπήθηκα την καημένη και ξαναγύρισα στην ολομέλεια σαν τον εξαρτημένο. Αλλη κατάσταση εκεί ο κύριος Πρωθυπουργός παρών. Δεν ακολούθησε την προτροπή του Φαντάρου Κασσελάκη να αποχωρήσει ήρεμα, αντιθέτως τον έπιασα να λέει «Κύριε Ανδρουλάκη, ο κύριος Αλιβιζάτος σας λέει αφελή και ανιστόρητο».

Δεν κατάλαβα, δεν έχει άποψη ο κύριος Πρωθυπουργός για τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ; Βάζει να τον βρίζουν άλλοι; Πίσω στο «Μάστερ σεφ» ολοταχώς. Αλληλοσπαραγμός κι εκεί μουτζωνόσαντε κανονικά. Ξαναγυρνάω στη Βουλή, ακούω τον πρόεδρο να λέει «Δώστε στην κυρία Κωνσταντοπούλου μια ντουντούκα». Εξοχη πολιτική ανάλυση. Εκεί τόκλεισα το ρημάδι το κοντρόλ κι ησύχασα.

Με έτρωγε όμως κι η κατάστασή μου. Εγώ, γιατί δεν κάθισα να δω όλη τη συνεδρίαση αλλά κρυβόμουνα πίσω απ’ το δάχτυλό μου σαν τον μικρό μου αδερφό για να μη δει τον φόνο. Ποιον φόνο δεν ήθελα να αντικρίσω;

Η απάντηση ήρθε λίγο αργότερα. Καρατομήθηκαν δυο γερά στελέχη της κυβέρνησης, Παπασταύρου και Μπρατάκος.

Πάλι καλά. Καρατόμησις. Ευτυχώς.

Δεν δούλεψε αλυσοπρίονο.