«Υπηρετώ τον αθλητισμό, δεν θέλω να γίνω αρεστός σε κανέναν»

17:05 9/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Το ραντεβού με τον Ισίδωρο Κούβελο κλείστηκε στο παραλιακό μέτωπο. Γλυφάδα, Δευτέρα απομεσήμερο. «Δελφίνια». Εφτασα νωρίτερα αλλά καθόλου δεν έπληξα. Ο ιδιοκτήτης του πασίγνωστου εστιατορίου, ο κύριος Αντώνης, θαλερός όπως πάντα, ανέλαβε μια μίνι ξενάγηση αλλά και διήγηση ιστοριών από το παρελθόν. «Αν σου πω τι έχω ακούσει…», λέει και χαμογελά, ενώ στην παρέα βρίσκεται και ο μετρ των Ολυμπιακών Αγώνων, με το «χρυσό μετάλλιο» στις καλύψεις τους καθώς έχει δώσει το «παρών»

σε έξι (!), ο συνάδελφος Γιάννης Λαμπίρης.

Γυρίζω το κεφάλι και βλέπω να έρχεται ο Ισίδωρος Κούβελος. Ο νέος πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Με βήμα γοργό. Καθόμαστε σε εξωτερικού χώρου τραπέζι αλλά το φύσημα του αέρα ισοδυναμεί με χάδι. «Γιατί πρόεδρε εδώ και γιατί χαρακτηρίζεις “γούρικο” το μαγαζί»; «Κάνω τα περισσότερα ραντεβού μου. Ολα έχουν πάει καλά. Με τις ομοσπονδίες για παράδειγμα. Εδώ είχα βρεθεί και με τον Βαγγέλη Λιόλιο», εξηγεί ο κ. Κούβελος και δίδεται η παραγγελία. Για την ακρίβεια, το σήμα ώστε να έρθουν «όσα πρέπει».

Το κουβάρι ξετυλίγεται. «Εως τις δύο και κάτι ήμουν στην ΕΟΕ. Σε καθημερινή βάση». «Αρχίσατε δηλαδή την ενημέρωση»; «Ασφαλώς. Δουλειά κανονική. Μπορώ να σας πω ότι φεύγω και τελευταίος, όταν έρχονται οι γυναίκες που καθαρίζουν. Ολη μου την ενέργεια στην ΕΟΕ την αφιερώνω. Με ρωτά κάποιες φορές η Ντόρα “πού ήσουν;”, της απαντώ “στην Επιτροπή” και μου λέει αμέσως, “α, ωραία, θα σε διώξουν από τις εταιρείες σου”»! Ηταν όλο αυτό ένας όντως χαριτωμένος τρόπος ώστε να δείξει ο κ. Κούβελος την αφοσίωσή του σε αυτό που ανέλαβε και τη διάθεσή του να πέσει, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, «με τα μούτρα». Δεν το κρύβει. «Ολη μου τη ζωή την αφιέρωσα και την αφιερώνω στον αθλητισμό».

Η καραβιδόψυχα στο μεταξύ είναι άπαιχτη, τα καλαμαράκια εξαφανίζονται γρήγορα και η τσιπούρα σωστά ψημένη στη σχάρα. Το γεύμα, όμως, είναι το δευτερεύον. Προέχουν οι τοποθετήσεις του Ισίδωρου Κούβελου.

«Να γνωρίζουν όλοι πως το σπουδαιότερο για μας είναι η Ακαδημία. Το μεταπτυχιακό το έβαλα μπροστά εγώ το 2005 και ενώ ήμουν αντιπρόεδρος με τον Κυριακού πρόεδρο. Τώρα πρόεδρος είναι ο Τσολάκης, καθηγητής Πανεπιστημίου, άνθρωπος με γνώση. Οπως και ο Ασημακόπουλος. Ενα έργο στη Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία που πρέπει να συνεχιστεί. Καθιερώθηκε ως το κέντρο της ολυμπιακής παιδείας στον κόσμο. Ετρεξα και βρήκα χρήματα ενώ δεν υπήρχαν. Από το Μπαχρέιν, τη Σαουδική Αραβία, από παντού. Ποιος τα έκανε όλα αυτά; Εχει το καλύτερο μεταπτυχιακό στον κόσμο και έως σήμερα οι συμμετοχές είναι από 111 χώρες! Παίρνουν θέση στο παγκόσμιο ολυμπιακό στερέωμα. Σε επιτροπές, ακαδημίες, φορείς ολυμπιακούς. Η απορρόφηση φτάνει το 98%. Και τώρα ξεκινάμε προπτυχιακό με το Πανεπιστήμιο Πατρών, ενώ θα γίνει ολυμπιακό Πανεπιστήμιο τετραετούς φοίτησης στην Ολυμπία. Με φοιτητές και από την Ελλάδα, ενώ έρχονται όλα τα σχολεία της πατρίδας μας».

Εκτόξευση

Τον ακούς να μιλάει για την Ακαδημία και καμαρώνει. Ενα αθλητικό «παιδί» του είναι αυτό και επί των ημερών του εκτοξεύτηκε. «Ο Ολυμπισμός είναι δύο πυλώνες. Ο ένας τα σπορ. Ο άλλος η παιδεία και ο πολιτισμός. Ο Μπαχ με ρώτησε αν είναι δικός μου ο πρόεδρος. Και όταν το συζητήσαμε, ηρέμησε. Αυτό τον ένοιαζε, εκεί θα γίνει το συνέδριο τον Μάρτιο. Είχε πάει στον πάτο μέχρι να αναλάβω το 2005. Η συμφωνία ήταν να πήγαινα εγώ πρόεδρος στη ΔΟΑ μόλις έφευγε ο Φιλάρετος. Και μετά πέτυχα χορηγίες με Νιάρχο και Λάτση. Στην Ακαδημία έφερα το Γέιλ, το Χάρβαρντ, όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια».

Η αναμνήσεις έρχονται με καταιγιστικό ρυθμό. Λες και βλέπεις τις βολίδες στο κατοστάρι του στίβου στους Αγώνες. «Ημουν αρχηγός αποστολής στο Πεκίνο, μετά στο Λονδίνο και αργότερα στο Ρίο. Στο Λονδίνο άρχισα και το πρόγραμμα “Υιοθετήστε έναν αθλητή”. Δεν το λέγαμε έτσι, είχα πιάσει όμως τρεις-τέσσερις αθλητές γι’ αυτόν τον σκοπό. Δεν ήθελα όμως να διεκδικήσω κάτι για μένα. Για τους τίτλους είμαι; Πάντα έχω όραμα. Η μεγάλη μου τύχη ήταν πως στο Α’ Γυμνάσιο της Πλάκας είχαμε καθηγητή τον Σταμάτη Σμυρνιώτη που μας πήγε στον Εθνικό ΓΣ. Ημουν ένα παιδί που ξεπερνούσα τον εαυτό μου και το έπαθλο ήταν ένα μπουκάλι γάλα πλαστικό. Ελεγα στη μάνα μου “είμαι καλός αθλητής”. Συνδέθηκα για μια ζωή με τον αθλητισμό».

Συνεχίζει ακάθεκτος ο κ. Κούβελος. «Οταν σπούδαζα στο Λονδίνο κάναμε και αγώνες στο Χάιντ Παρκ. Μια φορά ήρθε και ο Ζαμπέτας και είπε “τι είστε εσείς ρε μάγκες;”. Η αγάπη μου για την ιππασία προήλθε επειδή ο πατέρας μας είχε τεράστιο στάβλο αλόγων “οικογένεια Κούβελου”. Μας έπαιρνε τρεις φορές την εβδομάδα βόλτα να ξεσκάσουμε στο κτήμα. Τεράστια χαρά, από κει κόλλησε και ο γιος μου με την ιππασία. Οταν ήρθε η ώρα της κρίσης στην Ομοσπονδία Ιππασίας, με έβγαλαν μπροστά. Πάντα ήθελα να είμαι ενωτικός. Ολοι μαζί, δεν υπήρχαν πλευρές. Και τώρα μίλησα με την Τασούλα Κελεσίδου και θα αναλάβει την επιτροπή ισότητας». Ξανά στην ιππασία, όμως: «Η Ιόλη Μυτιληναίου είναι απίστευτη. Εχουμε δουλέψει χρόνια. Δεν έχει αντιληφθεί ο κόσμος τι επιτυχία ήταν αυτή. Αθλος. Πίστευα πως θα ήταν η έκπληξη στο Παρίσι. Τραυματίστηκε, όμως, το καλό της άλογο. Επίσης ο Αγγελος Τουλούπης. Είχαμε τεράστια στήριξη από χορηγούς και φέραμε μεγάλες διοργανώσεις, πέντε αστέρων. Επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων. Προσελκύσαμε κόσμο και ήρθε κοντά στο άθλημα. Γιατί είναι παρεξηγημένο και είναι λαϊκό άθλημα, όχι για τους πλούσιους όπως πιστεύουν πολλοί. Βλέπεις αγώνες με 25.000 θεατές στο εξωτερικό».

Πάλι πίσω στα νεανικά χρόνια: «Οταν γύρισα στο Θησείο από τις σπουδές στο Λονδίνο, μάζεψα δυο-τρεις φίλους και φτιάξαμε πρόχειρα μια ομάδα, τον Θησέα. Εμεινε στην ιστορία και ανέβηκε έξι κατηγορίες σε πέντε χρόνια. Οταν φτάσαμε στην Α’, μου είπαν οι φίλοι από τον Πανιώνιο να πάω εκεί. Κατευθείαν γενικός αρχηγός, με Τζούροβιτς το Κύπελλο και αργότερα πήγα στο Βελιγράδι, έφερα τον Ιβκοβιτς και κάναμε τη μεγάλη ομάδα. Είχαμε ταλέντα, τεράστιες υποδομές. Είχα φέρει και τον Γιαννάκη, βρήκα και τα χρήματα κι ας υπήρχαν διαφωνίες στο συμβούλιο. Θυμάμαι πως πουλήσαμε τα διαρκείας μέσα σε μια μέρα. Τα μωρά του Ιβκοβιτς. Μόλις έφυγα, διαλύθηκε μέσα σε έξι μήνες»!

«Θα γίνω κακός»

Επιστροφή στο σήμερα: «Μπήκαν άνθρωποι στην ΕΟΕ νέοι και πολλοί αξιόλογοι. Οπως ο Κώστας Δήτσιος. Εχει τεράστια πείρα, κύρος, καθηγητής. Ο Μουρούτσος. Ο Ταμπάκος. Θέλουμε να πάμε ψηλότερα την ΕΟΕ. Να αποκατασταθεί ο θεσμικός ρόλος των ομοσπονδιών. Είχε χαθεί. Πρόσφερε ο Σπύρος αλλά η αλλαγή ήταν αναγκαία. Δεν ήθελα μετά το ’17 να ασχοληθώ, υπήρξαν όμως πολλά προβλήματα την τελευταία τετραετία. Ο κάθε αθλητής έρχεται από τις ομάδες. Τα μέλη μας είναι οι ομοσπονδίες. Αγνοήθηκαν στα νομικά και σε όλα. Δεν είχαν υποστήριξη και ήμασταν έρμαιοι σε κάθε κυβέρνηση. Πάνε να κόψουν τα χρήματα από το στοίχημα που είναι αποκλειστικά για τις εθνικές ομάδες και αυτά δίδονται μέσω ομοσπονδιών. Δεν μπορεί η ΕΟΕ να μην έχει ρόλο. Δεν μπορεί να νομοθετεί το κράτος εν αγνοία μας. Θα πάμε και στην Ολομέλεια. Ο αθλητισμός σώθηκε από την τρέλα ορισμένων ανθρώπων. Αν δεν έχεις τρέλα δεν θα πάει μπροστά. Οι αθλητές είναι τα είδωλά μας. Πώς φτάνουν ψηλά; Θέλουν υποστήριξη από τις ομοσπονδίες. Δεν γίνεται να κόβονται τα προνόμια των αθλητών. Είμαι στον χώρο για να υπηρετώ τον αθλητισμό. Δεν θέλω να γίνω αρεστός σε κανέναν. Ανήκω σε ένα κόμμα αλλά θα λέω πάντα το σωστό και το δίκαιο. Θα γίνω κακός. Πώς κόβονται τα προνόμια όταν ένας έχει αρχίσει από οκτώ ετών και έχει δώσει μια ζωή; Δεν λέω για τις υπερβολές. Τον ολυμπιονίκη δεν μπορείς να τον αμφισβητείς».

Και συνεχίζει: «Καταφέραμε την έκτη θέση. Να διορίζονται και οι έκτοι ολυμπιονίκες. Ηταν μόνο οι μεταλλιούχοι. Δώσαμε αγώνα γι’ αυτό». Θυμάται, λίγο μετά, τον Σπύρο Γιαννιώτη και τι έκανε αυτός ο καταπληκτικός κολυμβητής στους Ολυμπιακούς: «Είναι αθλητής ανοιχτής θάλασσας. Σε λίμνη όχι. Στο Χάιντ Παρκ δεν μπόρεσε. Του είπα “θα πάμε μαζί στο Ρίο για το μετάλλιο”. Λέει πως τότε θα είναι 36 ετών, αλλά για μια χεριά έχασε το χρυσό. Ημουν βέβαιος γι’ αυτό. Είμαι κοντά στους αθλητές και νομίζω πως το αναγνωρίζουν».

Τον ρωτώ αν γίνεται πλέον αθλητισμός χωρίς χορηγίες. Απαντά πως «όχι». Επιπρόσθετα λέει πως «και στην αρχαία Ελλάδα ίσχυε αυτό. Βραβευόταν τότε στις αρματοδρομίες και ο ιδιοκτήτης, έπαιρνε μετάλλιο. Πρόσφερε το άρμα. Το μετάλλιο της επιβράβευσης ενός χορηγού. Τώρα στην ιππασία μπορεί να κάνει 1 εκατ. και πάνω ένα άλογο, αυτά πάνε στους Ολυμπιακούς».

Το πλάνο το έχει ήδη στο μυαλό του: «Είναι πολλά που θα γίνουν. Θα ζητήσουμε και τη στήριξη των εγκαταστάσεων. Θα κάνω πρόγραμμα “Υιοθετήστε εγκατάσταση για τους ολυμπιονίκες μας”. Θα βρω χορηγούς. Ας φτιάξουν μια ταμπέλα. Πώς είχε κάνει η Ντόρα με τις πλατείες της Αθήνας; Τις έφτιαξαν ανθρώπινες. Επίσης, να πω ότι αν δοθεί και το Τάε Κβον Ντο, ο νότιος τομέας δεν θα έχει αθλητική εγκατάσταση. Ολοι οι νέοι θα πάνε σε παραβατικές συμπεριφορές. Πουλήθηκε και το Μπιτς Βόλεϊ. Τι θα γίνει; Υποσχέθηκαν και το πολυδύναμο στο Ολυμπιακό Στάδιο. Πού είναι αυτό; Πού θα πάει η νεολαία; Το είπα αρμοδίως πως θα το πληρώσουν ακριβά σε λίγα χρόνια. Επίσης, θέλουμε νέο καταστατικό, με ιατρικές επιτροπές και διατροφές. Αυτά δεν υπάρχουν. Το πρόγραμμα με τις πέντε ημέρες νερό για τους αθλητές της ρυθμικής, είναι ξεπερασμένο. Δεν θα περνάει νομοσχέδιο για τον αθλητισμό δίχως τη γνώμη της ΕΟΕ. Ορισμένοι νομοθετούν και δεν ξέρουν. Θα πάνε μια μπάλα στο αστυνομικό τμήμα ως βόμβα! Μας ένιωσαν, θέλω να πω. Ο νόμος είχε ασάφειες και οι νομικοί τις ανέδειξαν στο υπουργείο. Ο,τι είπαμε, είχαμε δίκιο».

Τρεις βασικοί πυλώνες

Είχε όντως πάρει φόρα ο κ. Κούβελος, ενώ το λιμοντσέλο ήταν ό,τι πρέπει λίγο πριν από το φινάλε: «Ολυμπιακή Επιτροπή τι είναι; Η προετοιμασία των αθλητών. Η λαμπαδηδρομία. Η Ακαδημία. Αυτοί οι τρεις πρόεδροι της ολυμπιακής προετοιμασίας πρέπει να είναι στην εκτελεστική επιτροπή. Τους άφησαν έξω για να μην είμαι εγώ. Είναι τρεις βασικοί πυλώνες. Είναι πολλά που πρέπει να κάνω, έχουν μείνει πίσω ή έχουν αγνοηθεί. Η ΕΟΕ είναι το κορυφαίο. Πρέπει η άποψή της να είναι σεβαστή. Οσο για τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, μπαίνει στην πλέον κρίσιμη φάση της. Φεύγουν οι ιαπωνικές εταιρείες από τις χορηγίες. Είναι τεράστιο χτύπημα για τη ΔΟΕ. Αλλά ίσως να καταργηθούν οι απαιτήσεις της ΔΟΕ. Το Λος Αντζελες θα κάνει αγώνες με ιδιωτική εταιρεία. Θα κοπούν τα πολλά έξοδα. Λυόμενες εγκαταστάσεις και είναι λογικό και συνετό. Εμείς κάναμε γήπεδα τσάμπα και βερεσέ. Ξανά στους ολυμπιακούς μας θρύλους που αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης: «Εννοείται ότι βοηθούν οι αθλητές στις ομοσπονδίες. Αλλά αν δεν προσαρμοστούν θα φύγουν. Εμείς, δηλαδή, ξέραμε; Αν δεν το αγαπούν, φεύγουν. Ο Γιώργος ο Δημαράς, άλλοτε σπουδαίος αθλητής, είναι εξαιρετικός παράγοντας στην ιππασία. Στυλοβάτης. Τώρα όμως έληξαν οι εκλογές. Ολοι ενωμένοι θα προχωρήσουμε».

Το σούρουπο άρχισε να χτυπά την πόρτα. Το γραφείο μάς καλούσε να επιστρέψουμε. Αποχαιρετάμε με τον Γιάννη Λαμπίρη τον Ισίδωρο Κούβελο. Και φεύγουμε με τη βεβαιότητα πως μπορεί να γυρίσει σελίδα. Οχι μόνο επειδή έχει τη γνώση. Αλλά και διότι διαθέτει τη θέληση να το πετύχει, ακόμη κι αν χρειαστεί να συγκρουστεί με τον οποιονδήποτε.