Γιατί ένας ντροπαλός άνθρωπος γίνεται καλός ηγέτης

09:01 7/2/2014 - Πηγή: That’s Life

Όσο οξύμωρο και αν φαίνεται τα ήσυχα παιδιά που δεν μιλούν πολύ, δεν αποτελούν το κέντρο προσοχής στις παρέες, δεν ανοίγονται πολύ στους δασκάλους και στους γονείς τους, επιλέγουν προσεκτικά τους φίλους τους (λίγοι και καλοί) καταλήγουν συχνά να γίνουν ικανοί ηγέτες.

Ο λόγος είναι απλός αν και όχι προφανής: Το να είσαι ντροπαλός σημαίνει πως αντί να ξοδεύεις ενέργεια να γίνεις το επίκεντρο, περνάς χρόνο να παρατηρείς τους άλλους ανθρώπους, να μελετάς τη συμπεριφορά τους και εντέλει να την κατανοείς.

Ένας

ικανός ηγέτης είναι εκείνος που καταλαβαίνει πως λειτουργούν τα άτομα της ομάδας του, τι τους δίνει κίνητρο, πως μπορεί να κερδίσει το σεβασμό τους.

Μερικοί από τους μεγαλύτερους ηγέτες έχουν μείνει στην ιστορία όχι για την έπαρση και την ανάγκη τους για δόξα ή υστεροφημία, όσο για την ταπεινότητα τους και την ανάγκη τους να λένε λίγα λόγια και μετρημένα όπως ο Νέλσον Μαντέλα και Μαχάτμα Γκάντι.

Ένας ντροπαλός άνθρωπος μπορεί να παρομοιαστεί με μια ήρεμη δύναμη. Ένα άτομο που έχει μάθει να ζει στις σκιές και να παρατηρεί, να παραχωρεί τη σκηνή και τα φώτα στους άλλους και να επεμβαίνει όταν κρίνεται απαραίτητο, συνήθως «σώζοντας τη μέρα».

Το παρόν άρθρο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μανιφέστο ενάντια στους εξωστρεφείς και όσους επιζητούν την προσοχή του κόσμου (αρκεί να το κάνουν χάρη στις ικανότητες και το ταλέντο τους), όλοι οι χαρακτήρες έχουν τη χρησιμότητα τους σε ένα κοινωνικό σύνολο. Απλώς, επειδή σπάνια αναγνωρίζεται η αξία ενός ντροπαλού ανθρώπου (προσοχή, ντροπαλού όχι αντικοινωνικού) σκεφτείτε πως σε έναν κόσμο ατέλειωτης και άχρηστης φλυαρίας και εγωισμού, υπάρχουν και άνθρωποι που ξέρουν να ακούν και να κατανοούν τα προβλήματα των άλλων.

Αν έχετε ένα ντροπαλό παιδί μη βιαστείτε να το πιέσετε να αλλάξει χαρακτήρα ίσως να μεγαλώνετε έναν αυριανό ηγέτη!