SoulCalibur

18:07 15/3/2013 - Πηγή: GameWorld

Κορυφαίο με το…σπαθί του!

Τα Fighting games ανήκουν σε ένα είδος που μας έχει χαρίσει αρκετά «διαμάντια» στο παρελθόν. Τα παιχνίδια αυτά χαράσσουν υπό μία έννοια το δικό τους δρόμο, καθώς έχουν ένα ξεχωριστό gameplay και μια ιδιαίτερη λογική, όπως και ορισμένα χαρακτηριστικά που εντάσσονται μόνο στα δικά τους πλαίσια. Ενδεχομένως μαζί με τα «ποδοσφαιράκια» να είναι τα games που μας έχουν χαρίσει τις πλέον…ομηρικές

κόντρες μεταξύ παικτών, ειδικά στις παλιότερες –προ online multiplayer- εποχές.

Υπήρξαν κατά καιρούς Fighting που όχι μόνο αξιοποίησαν εξαιρετικά τις εγγενείς ιδιότητές τους, αλλά έφεραν και δικά τους, νέα δεδομένα στο παιχνίδι εμπλουτίζοντας για πάντα τη «δεξαμενή» χαρακτηριστικών του είδους. Ένα από αυτά τα ιστορικά παιχνίδια δεν είναι άλλο από το SoulCalibur, το sequel του Soul Edge που είχε κυκλοφορήσει το 1996. Ο εν λόγω τίτλος αποτελεί δημιουργία της Project Soul, η οποία είναι ουσιαστικά «εσωτερικό» στούντιο της Namco.

Το SoulCalibur κυκλοφόρησε αρχικά σαν Arcade τον Ιούλιο του 1998, ενώ το 1999 έγινε port στο Dreamcast με βελτιωμένα γραφικά και ορισμένα καινούρια χαρακτηριστικά. Τέλος -σχεδόν 10 χρόνια αργότερα- το 2008 έγινε διαθέσιμο μέσω Xbox Live για τη κονσόλα της Microsoft, ενώ τον Ιανουάριο του 2012 «μεταπήδησε» και στο iOS. Πάμε να δούμε λοιπόν λίγο πιο αναλυτικά αυτό που θεωρείται ως ένα από τα κορυφαία Fighting όλων των εποχών, αλλά και ένα από τα καλύτερα games του Dreamcast.

Με τη δύναμη του ξίφους
Σε γενικές γραμμές, η ιστορία της σειράς περιστρέφεται γύρω από δύο σπαθιά, το Soul Calibur και το Soul Edge, τα οποία συμβολίζουν τις δυνάμεις του καλού και του κακού αντίστοιχα. Μετά τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού της σειράς, το Soul Edge έχει καταλήξει στα χέρια του Cervantes de Leon, ο οποίος βρίσκεται στα ερείπια μιας παραθαλάσσιας Ισπανικής πόλης. Εκεί ο διαβόητος πειρατής μαζεύει για 25 ολόκληρα χρόνια τις ψυχές αυτών που αναζητούν το μαγικό σπαθί και γίνεται ολοένα και πιο ισχυρός. Όμως η –συμπατριώτισσα- Sophitia Alexandra που κατέχει θεϊκές δυνάμεις και η θηλυκή ninja (kunoichi) Taki καταφέρνουν να δώσουν τέλος στην κυριαρχία τρόμου του Cervantes και τον σκοτώνουν, σπάζοντας τη μία από τις δύο λεπίδες του Soul Edge.

Ενώ το ίδιο το σπαθί ήταν έτοιμο να αυτοκαταστραφεί, ο νεαρός Πρώσος ιππότης Siegfried Schtauffen φτάνει στη πόλη και αφού καταφέρνει να νικήσει τον Cervantes, του οποίου το άψυχο σώμα είχε αναστηθεί από το Soul Edge, παίρνει το σατανικό ξίφος υπό τη κατοχή του. Τελικά αυτό που καταφέρνει ο ανυποψίαστος νεαρός μαχητής είναι να ενεργοποιήσει ξανά τις σκοτεινές δυνάμεις που έκρυβε το αρχαίο όπλο, γνωστές και ως Evil Seed. Τρία χρόνια μετά από αυτά τα γεγονότα, ο Siegfried είναι το νέο «υποχέιριο» του Soul Edge με το όνομα Nightmare (ο οποίος είναι κατά κάποιο τρόπο η ενσάρκωση του κακού). Η Ευρώπη βρίσκεται υπό καθεστώς φόβου και εκεί μπαίνουν στη ιστορία οι διάφοροι μαχητές μας, με σκοπό να δώσουν ένα τέλος στη βασιλεία του Siegfried-Nightmare.

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το υπόβαθρο της ιστορίας του SoulCalibur είναι απλά επικό. Το σενάριό του δικαιολογεί ιδανικά τη συγκέντρωση διαφόρων μαχητών από κάθε γωνιά του κόσμου και από πολλές ιστορικές περιόδους, αφού ο καθένας θέλει να φτάσει στο Soul Edge για τους δικούς του λόγους. Αν και πολλοί από εσάς μπορεί να μην ενδιαφέρονται για το story σε ένα Fighting game, σίγουρα δε σας «χαλάει» το γεγονός ότι το SoulCalibur προσφέρει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και με βάθος σενάρια που έχουμε συναντήσει στο είδος.

Η ώρα της αλλαγής
Τα ‘90s ήταν σίγουρα η εποχή της ακμής των Arcade Fighting games. Στα μέσα περίπου της δεκαετίας, οι παραδοσιακοί 2D κολοσσοί (Street Fighter II, Mortal Kombat) άρχισαν να διαγωνίζονται με έναν νέο «μαχητή» στην αρένα τους: τα 3D Fighting παιχνίδια. Τίτλοι όπως το Virtua Fighter (το πρώτο 3D στα τέλη του 1993) ή το Tekken (επίσης της Namco) άρχισαν να δίνουν…βάθος στο «ξυλίκι» μας.

Tα coin-ops να πήραν φωτιά και τα «μοντέρνα» αυτά games μας συνόδευσαν σιγά-σιγά στο νέο μαγικό κόσμο των πολυγωνικών χαρακτήρων και των τριών διαστάσεων. Για την ιστορία να πούμε πως το match μεταξύ των 2D και 3D Fighting έληξε ισοπαλία, καθότι ο χρόνος απέδειξε ότι υπήρχε αρκετός χώρος τόσο στις αίθουσες των ουφάδικων, όσο και στις καρδιές των gamers για να χωρέσουν και οι δύο αυτές παραλλαγές.

«Τρισδιάστατη» επίθεση
Ένα από τα καλύτερα λοιπόν 3D Fighting της περιόδου εκείνης ήταν αναμφίβολα το SoulCalibur, το οποίο μάλιστα εισήγαγε μια τεράστια καινοτομία για την εποχή, το λεγόμενο σύστημα κίνησης σε οκτώ κατευθύνσεις (eight-way run). Τα προηγούμενα games του είδους προσέφεραν περιορισμένη κίνηση στις τρείς διαστάσεις, καθώς ουσιαστικά στον τρίτο άξονα ο χαρακτήρας μπορούσε μόνο να κάνει ένα πλαϊνό βήμα ή απλά να «κυλήσει» λίγο πιο δίπλα. Αυτό μπορεί να έδινε την αίσθηση του χώρου και της κίνησης σε 3D περιβάλλον, αλλά πρακτικά μόλις τελείωνε η μετατόπιση, η μάχη διεξαγόταν και πάλι σε δύο διαστάσεις.

Το SoulCalibur πήγε το όλο σύστημα ένα βήμα παραπέρα. Το eight-way run σας επιτρέπει πλέον κρατώντας το joystick προς μία -από τις οκτώ διαθέσιμες- κατευθύνσεις να κινείτε τον χαρακτήρα σας χωρίς περιορισμό προς τη κατεύθυνση αυτή. Αυτό που ακούγεται τόσο απλό σήμερα, τότε ήταν κάτι πρωτοποριακό και έδωσε μεγάλη αίσθηση ελευθερίας στο παίκτη και βάθος στη στρατηγική του παιχνιδιού. Πλέον οι μηχανισμοί της μάχης εκμεταλλευόντουσαν με πιο πρακτικό τρόπο το χώρο γύρω από τους δύο πολεμιστές.

Πλήρης έλεγχος
Συνεχίζοντας με τα του χειρισμού, υπάρχουν τέσσερα κουμπιά στη διάθεσή σας. Ένα για την οριζόντια επίθεση, ένα για τη κάθετη επίθεση, ένα για τη κλωτσιά και το κουμπί Guard, που είναι ουσιαστικά η άμυνα αλλά εκτελεί και κάποιες πρόσθετες κινήσεις συνδυαστικά με το μοχλό ή τα άλλα κουμπιά (λαβές, parry, repel). Μπορείτε, πατώντας δύο φορές γρήγορα το μοχλό προς τη κατεύθυνση που θέλετε, να τρέξετε και μάλιστα να αλλάξετε ελεύθερα κατεύθυνση ενώ τρέχετε, ενώ πατώντας ταυτόχρονα ένα από τα κουμπιά της επίθεσης εκτελείτε ένα πολύ ισχυρό χτύπημα.

Από εκεί και πέρα, ένα ακόμα σημαντικό στοιχειό του SoulCalibur, που προφανώς το βοήθησε στο να γίνει πιο εύκολο στο παίξιμο και το έκανε πιο διασκεδαστικό σε ευρύτερο κοινό είναι ο μηχανισμός «forgiving buffering» στην εκτέλεση των combos. Κοινώς, δεν χρειάζεται να έχετε ολοκληρώσει ένα χτύπημα για να ξεκινήσετε το επόμενο σε ένα συνδυασμό, δεν απαιτείται δηλαδή τόσο αυστηρός συγχρονισμός κινήσεων όπως π.χ. στο Tekken. Τέλος, επανέρχεται βελτιωμένο σε σχέση με τον προκάτοχό του και το Guard Impact, η δυνατότητα δηλαδή να αποκρούσετε ή να αποφύγετε τα χτυπήματα των αντιπάλων σας.

Σε γενικές γραμμές ο χειρισμός του SoulCalibur είναι άψογος και έθεσε νέα στάνταρ στο είδος. Το απλοποιημένο σύστημα combos το έκανε πιο προσιτό σε παίκτες που δεν είχαν σκοπό να «λιώσουν» για να μάθουν τις όλες κινήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν μια πληθώρα εντυπωσιακών χτυπημάτων που είχαν μια καλύτερη αίσθηση ελέγχου από το απλό button mashing. Επίσης όλοι αυτοί οι μηχανισμοί -όπως το Guard Impact- σε συνδυασμό με το eight-way run δημιούργησαν ένα βάθος στο gameplay. Συμπερασματικά, ο τίτλος της Namco μπόρεσε να συναρπάσει τον hardcore παίκτη χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι εξίσου διασκεδαστικός για τον περιστασιακό φίλο των Fighting.

Έκαστος στο είδος του
Το SoulCalibur σχεδόν διπλασίασε το ρόστερ του προκατόχου του. Η πιο πλήρης έκδοση του παιχνιδιού είναι για το Dreamcast και περιελάμβανε δεκαοκτώ χαρακτήρες, μερικούς από τους οποίους έπρεπε να τους ξεκλειδώσετε στη πορεία. Στους ήδη υπάρχοντες και γνωστούς από το Soul Edge μαχητές όπως η αιθέρια Sophitia, ο «βαρέων-βαρών» Rock ή ο «φετιχιστής» Voldo προστέθηκαν μερικοί ακόμη αναγνωρίσιμοι χαρακτήρες της σειράς όπως ο Astaroth, ο Maxi ή ο Yoshimitsu.

Κάθε μαχητής του SoulCalibur έχει το δικό του όπλο αλλά και το προσωπικό του στυλ. Ο σχεδιασμός τους επίσης είναι καταπληκτικός και αξίζει το κόπο να δοκιμάσετε τον καθένα ξεχωριστά και να δείτε τι έχει να προσφέρει. Άλλη προσέγγιση π.χ. θα έχετε με την ευκίνητη και φονική Katana του Mitsurugi και αλλιώς θα χειρισθείτε τον Kilik που μάχεται με staff. Φυσικά μια διαφορετική εμπειρία είναι να παίξετε με τον «ψυχάκια» Voldo, ο οποίος χρησιμοποιεί δύο Jamadhar Katars (κάτι σαν τριπλές λεπίδες) και οι κινήσεις του και γενικώς το στυλ του είναι εντελώς απρόβλεπτο και «ξεβιδωμένο».

Η επική αρχή μιας σειράς που έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις των gamers.

Choose your destiny
Ας ρίξουμε και μια ματιά στις διαθέσιμες επιλογές. Στο Arcade Mode δίνετε μια σειρά από οκτώ αγώνες και είναι κατά κάποιο τρόπο το campaign του τίτλου. Στο VS Mode ετοιμαστείτε για μπόλικο «λιώσιμο» και ξύλο με τους φίλους σας, κοινώς είναι η επιλογή που μας έτρωγε τα πενηντάρικα τις παλιές καλές εποχές στα μηχανήματα! Στο Time Attack δίνετε μια σειρά από αγώνες με πρόσθετο αντίπαλο το χρόνο. Από εκεί και πέρα, στη έκδοση για το Dreamcast υπάρχει η προσθήκη επιπλέον modes όπως Team Battle, Survival ή Training Mode.

Στο ίδιο format η επιλογή Battle Theater σας επιτρέπει να δείτε τους χαρακτήρες να εξασκούνται στα katas (τεχνικές μάχης) τους, ενώ με τη Missions Mode μετακινείστε στα διάφορα levels του παιχνιδιού και ολοκληρώνετε κάποια tasks με τα οποία κερδίζετε πόντους. Στη συνέχεια μπορείτε να εξαργυρώσετε τα…κέρδη σας ξεκλειδώνοντας διάφορα «καλούδια» όπως εναλλακτικές στολές για τους χαρακτήρες ή artwork. Γενικά το περιεχόμενο του τίτλου της Namco -ειδικά στο Dreamcast- ήταν πολύ πλούσιο και έδινε κίνητρο για ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού.

Έκδοση Dreamcast
Η Namco αρχικά σκεφτόταν να μεταφέρει το SoulCalibur από τα Arcades στο PlayStation. Όμως, η κονσόλα της Sony δεν είχε την υπολογιστική ισχύ να αποδώσει ομαλά και χωρίς παραμορφώσεις το animation του ξίφους της Ivy, το οποίο έμοιαζε με μαστίγιο. Έτσι, προτιμήθηκε το μηχάνημα της Sega καθώς ήταν πιο δυνατό (τεχνολογικά μπροστά για την εποχή του, να τα λέμε αυτά!). Τελικά το SoulCalibur κυκλοφόρησε για το Dreamcast το Δεκέμβριο του 1999 και αποτελεί απλά ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της συγκεκριμένης κονσόλας αλλά και ένα από τα κορυφαία Fighting games όλων των εποχών.

Η συγκεκριμένη μεταφορά ήταν ένα «λαμπρό» παράδειγμα του πως μπορεί ένα game να γίνει πολύ καλύτερο μεταπηδώντας στα οικιακά συστήματα. Το SoulCalibur του Dreamcast είναι ανώτερο σε όλους τους τομείς. Έχει καλύτερα γραφικά, βελτιωμένο gameplay, πλούσιο νέο περιεχόμενο, νέα costumes και έναν επιπλέον χαρακτήρα, τον Cervantes de Leon. Για τους τότε χρήστες της κονσόλας ήταν μια must αγορά.

Εκδόσεις Xbox 360, iOS
Το 2008, η Namco Bandai κυκλοφόρησε μια ακόμη έκδοση του τίτλου, αυτή τη φορά για το Xbox 360 μέσω Xbox Live Arcade. Η συγκεκριμένη, ενώ είχε όλους τους χαρακτήρες που υπήρχαν στο Dreamcast και γενικώς παρόμοιο περιεχόμενο, δεν περιελάμβανε το Missions Mode. Αυτό λόγω του ορίου που έχει θέσει η Microsoft ώστε το μέγεθος των Arcade games να μην ξεπερνά τα 150 MB. Ωστόσο, όλο το έξτρα υλικό που μπορούσατε να ξεκλειδώσετε ήταν διαθέσιμο από την αρχή.

Το SoulCalibur για τη κονσόλα της Microsoft έχει υποστεί HD «ρετουσάρισμα» δίνοντας ένα όμορφο -παρόλα τα χρονάκια του- οπτικό αποτέλεσμα και σίγουρα αποτελεί ένα κομμάτι ανθολογίας των video games. O χειρισμός λειτουργεί άψογα ακόμα και στο χειριστήριο του Xbox 360, διατηρώντας την αίσθηση ελέγχου που υπήρχε στο αυθεντικό. Ωστόσο, μεγάλο μειονέκτημα είναι η παντελής απουσία κάποιου online mode που θα έδινε μεγάλη διάρκεια ζωής και περισσότερο ενδιαφέρον.

Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν και στην έκδοση για iOS, καθώς το συγκεκριμένο port είναι βασισμένο σε αυτό του Xbox 360. Το παιχνίδι δείχνει και εδώ πολύ όμορφο ενώ ο χειρισμός έχει διατηρηθεί για ακόμη μια φορά σε πολύ καλά επίπεδα. Ειδικά όσοι έχετε ξαναπαίξει κάποιο κλασικό Fighting στην iOS συσκευή σας δε θα δυσκολευτείτε καθόλου. Πάλι όμως, το μεγάλο μειονέκτημα είναι η απουσία κάποιας online επιλογής η οποία στην εποχή μας είναι απαραίτητη για ένα τέτοιο video game.

Τέχνη και τεχνική
Τα γραφικά του SoulCalibur ήταν πραγματικά εντυπωσιακά. Τα μοντέλα των χαρακτήρων ήταν άρτια σχεδιασμένα για τη εποχή, με λιγότερα χοντροκομμένα πολύγωνα και μεγαλύτερα επίπεδα λεπτομέρειας. Ο σχεδιασμός τους ήταν επίσης εξαιρετικός και ορισμένοι αποτελούν μέχρι και σήμερα εμβληματικές φιγούρες στο χώρο των Fighting games. Τα τοπία ήταν όμορφα και ακόμα και αν δεν ήταν ότι πιο εντυπωσιακό είχαμε δει μέχρι τότε, το όλο αποτέλεσμα με τα εφέ και τους φωτισμούς μέσα στη μάχη αποζημίωνε και τον πιο απαιτητικό όσον αφορά το οπτικό κομμάτι.

Το μεγάλο όμως επίτευγμα του τίτλου ήταν το animation των χαρακτήρων. Οι κινήσεις τους γινόντουσαν με τόση ζωντάνια και χάρη που πραγματικά νόμισες ότι έβλεπες αληθινούς μαχητές. Ειδικά στο Dreamcast όπου είχε γίνει αναβάθμιση στο κομμάτι αυτό, το SoulCalibur ήταν χάρμα οφθαλμών. Η ποιότητα φαίνεται ακόμα και στο HD port του iOS, 14 χρόνια μετά.
Όσον αφορά το ηχητικό κομμάτι, όσοι γνωρίζουν τη σειρά ξέρουν πως τη χαρακτηρίζει η ορχηστρική επική μουσική. Έτσι και εδώ υπάρχει μια καταπληκτική συμφωνική πανδαισία που ταιριάζει άψογα με το ύφος του παιχνιδιού. Ειδικά για το Dreamcast, όλα τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν εκ νέου για να εκμεταλλευτούν τα τεχνικά χαρακτηριστικά της κονσόλας στον ήχο. Το SoulCalibur ήταν το μόνο της σειράς χωρίς αγγλικό voice-over για τους χαρακτήρες, με αποτέλεσμα όλοι να μιλάνε Ιαπωνικά, χωρίς να σημαίνει ότι «μας χαλάει» κάτι τέτοιο. Τα εφέ βρίσκονται επίσης σε πολύ καλό επίπεδο, αν εξαιρέσουμε δυο-τρία ολίγον «άκυρα», όταν τα όπλα των χαρακτήρων ακουμπάνε στο έδαφος.

Το ξίφος δεν έχει σκουριάσει
Ο χρόνος έχει δικαιώσει το SoulCalibur καθώς το έχει τοποθετήσει στις υψηλές βαθμίδες του είδους. Ειδικά η έκδοση για το Dreamcast αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους τίτλους της…αδικημένης κονσόλας. Το παιχνίδι της Namco δικαιούται όλες αυτές τις διακρίσεις, καθώς ήταν πρωτοποριακό χάρη στην ελευθερία κίνησης που εισήγαγε, είχε τρομερό χειρισμό, επική ατμόσφαιρα και απίστευτα διασκεδαστικό gameplay προσιτό στο καθένα.

Ακόμα και σήμερα, μετά από 14 χρόνια, το SoulCalibur δείχνει τη ποιότητά του και μπορεί να σας κρατήσει το ενδιαφέρον για ώρα μέχρι να «χορτάσετε». Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, όσοι δεν το έχετε δοκιμάσει οφείλετε να ανακαλύψετε ένα από τα κορυφαία Fighting games όλων των εποχών.

Θετικά:
- Eκπληκτικά animations
- Βαθύ αλλά ταυτόχρονα προσιτό και διασκεδαστικό gameplay
- Άψογος και καινοτόμος χειρισμός
- Εντυπωσιακό soundtrack
- Πλούσιο περιεχόμενο (στην έκδοση του Dreamcast)

Αρνητικά:
- Κάποια περίεργα ηχητικά εφέ
- Απουσία online στο Xbox 360 και το iOS)

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 9
Αντοχή: 8.5
Γενικά: 9.1

Ένα κλασικό video game που αποτέλεσε ορόσημο του είδους.

Γρηγόρης Βούλγαρης