Εδώ και 2 χρόνια είμαι σε μια σχέση με πολλούς τσακωμούς, χωρισμούς και επανασυνδέσεις. Έχει νόημα να περιμένω πως κάτι θα αλλάξει και θα είμαστε καλά μαζί;

19:03 7/2/2018 - Πηγή: Fays Book

Απαντά η Σοφία Αντύπα, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Τα πρώτα ένα δυο χρόνια σε μια σχέση, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι τα ευτυχισμένα και ανέμελα χρόνια, η αρχή δηλαδή του ενθουσιασμού και του έρωτα. Αν σε αυτήν την περίοδο υπάρχουνε πολλές εντάσεις, τσακωμοί και χωρισμοί, σημαίνει πως είτε και οι δυο άνθρωποι που εμπλέκονται στην σχέση έχουνε έναν πολύ έντονο χαρακτήρα, ή ο ένας βγάζει τον άσχημο χαρακτήρα και την αρνητική πλευρά του άλλου. Πολύ βασικό βέβαια είναι για ποια ηλικία μιλάμε.

Στην περίπτωση

που ένα ζευγάρι είναι στην εφηβεία η γύρω στα 20, τότε οι σχέσεις έχουνε αρκετό μελοδραματισμό και εντάσεις διότι τα συναισθήματα είναι όλα σε έξαρση και σε κορύφωση καθώς ότι βιώνουμε είναι καινούργιο για εμάς και συνοδεύετε από μεγάλο ενθουσιασμό. Μετά την ηλικία περίπου των 25 χρόνων, αρχίζουμε και κατασταλάζουμε κάπως στο τι επιθυμούμε από μια σχέση και μας είναι πιο εύκολο να διαχωρίσουμε τι δε μας αρέσει σε κάποιον ή τι δεν ανεχόμαστε ως συμπεριφορά. Μετά τα 35 χρόνια (και αυτό και πάλι το λέω στο περίπου), είμαστε πλέον θα λέγαμε συνειδητοποιημένοι, και αναγνωρίζουμε πολύ πιο εύκολα, αν κάποιος μας ταιριάζει η όχι. Το πολύ βασικό το οποίο το λέω πολύ συχνά, είναι οι ανάγκες μας σε μια σχέση.

Δυο άνθρωποι που έλκονται ερωτικά, αν δε έχουν τις ίδιες ανάγκες από μια σχέση είναι σχεδόν αδύνατον να συνυπάρξουν μαζί στον συγκεκριμένο χρόνο και τόπο. Αυτός είναι και συχνά ένα από τους λόγους μεγάλων τσακωμών. Για παράδειγμα αν ο ένας είναι έτοιμος να συζήσει και ανακαλύψει πως η άλλη επιθυμεί ακόμα μια πιο εργένικη ζωή, είναι αρκετά δύσκολο να κρατήσει σε βάθος χρόνου η σχέση αυτή, καθώς βασικές επιθυμίες των δυο αυτών ανθρώπων είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.

Αν όμως από την αρχή μιας σχέσης υπάρχουνε εντάσεις και συχνοί χωρισμοί και είμαστε σε μια ηλικία όπου κατανοούμε πως δεν θα έπρεπε μια σχέση δυο ανθρώπων που αγαπιούνται να είναι έτσι, τότε σημαίνει πως κάτι πάει λάθος κατά βάση.

Τώρα ο λόγος που γίνεται αυτό μπορεί να μην είναι ένας, αλλά πολλαπλοί και εξαρτάται από την διάθεση του ζευγαριού αν επιθυμεί να τους βρει, η αν αποφασίσει να συνεχίσει ως έχει μέχρι να κουραστεί ο ένας από τους δυο, ή και οι δυο, να συνυπάρχουν σε μια τόσο δυσλειτουργική σχέση. Το να καταφέρει το ζευγάρι να αλλάξει, ίσως να μπορούσε να επιτευχθεί σαν στόχος αν και οι δυο πολύ συνειδητά και ειλικρινά προσπαθούσανε μαζί να αλλάξουν αυτά που δεν αντέχουν στους εαυτούς τους και να προσαρμοστούν σε χαρακτηριστικά του συντρόφου τους που “αντέχουν” όμως να προσαρμοστούν, και δεν το κάνουν με πίεση, διότι η πίεση αυτή θα φέρει παραπάνω θυμό και κατηγόρια μέσα στην σχέση, και καταλήγει κανείς να μετράει, πόσες υποχωρήσεις έχει κάνει παραπάνω, σε σχέση με τον άλλον.

Και οι δυο λοιπόν μέσα στην σχέση χρειάζεται να ωριμάσουν αρκετά για να το καταφέρουν αυτό. Δεν είναι σε καμία περίπτωση βέβαια κάτι που θα γίνει από μόνο του αν κάνει κανείς υπομονή. Μην επαναπαύεστε…Οι σχέσεις δεν αλλάζουνε και δεν εξελίσσονται από μόνες τους ως εκ δια μαγείας, περιμένοντας πως θα γίνει αυτό από μόνο του, αντιθέτως θέλουν πολύ “δουλειά” και κόπο και συνεχή εξέλιξη από εμάς τους ίδιους, για να κρατηθούν και να νιώθει κανείς ικανοποιημένος μέσα σε αυτές.

Η διαδικασία αυτή η οποία όπως είπα χρειάζεται ειλικρίνεια κατά βάση, θα σας οδηγήσει, είτε σε μια πιο ήρεμη, ώριμη και λειτουργική σχέση, είτε στον τερματισμό της σχέσης αυτής.