Εξωσωματική γονιμοποίηση: τα 5 SOS που πρέπει να γνωρίζουμε από τον γυναικολόγο Θάνο Παράσχο!

13:03 11/10/2017 - Πηγή: Fays Book

Αν έχετε προσπαθήσει να κάνετε παιδί και δεν πετύχατε, τότε μπορείτε να καταφύγετε στην εξωσωματική γονιμοποίηση για να αποκτήσετε με ασφάλεια ένα υγιές παιδάκι. Αυτό που στην ουσία κάνει η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι να γονιμοποιεί το ωάριο με το σπερματοζωάριο εκτός της μήτρας και μετά να το τοποθετεί μέσα στη μήτρα ως έμβρυο για να αναπτυχθεί εκεί και να προχωρήσει η εγκυμοσύνη. Σήμερα η διαδικασία είναι απλή, ελεγχόμενη με σπάνιες επιπλοκές και πολύ ψηλές πιθανότητες επιτυχίας.

Εμείς

συναντήσαμε τον γυναικολόγο Θάνο Παράσχο και του ζητήσαμε να μας πει τα 5 SOS που πρέπει να γνωρίζουμε για την εξωσωματική γονιμοποίηση. Διαβάστε τα παρακάτω.
1. Ποτέ πρέπει να σκεφτεί μια γυναίκα να κάνει εξωσωματική γονιμοποίηση;

Αυτό που συνήθως συστήνουμε σε μια γυναίκα είναι να προχωρήσει σε εξωσωματική γονιμοποίηση, αν έχει κάνει 3 προσπάθειες να συλλάβει με τη μέθοδο της σπερματέγχυσης και έχει αποτύχει. Ακόμη αν η γυναίκα είναι περίπου σαράντα χρονών ή μεγαλύτερη και αν εντοπισθούν προβλήματα με την ποιότητα των ωαρίων, μπορεί να συστήσουμε να προχωρήσει στην εξωσωματική γονιμοποίηση. Επίσης, αν δούμε ότι υφίστανται και άλλοι αρνητικοί για σύλληψη παράγοντες (όπως ενδομητρίωση, κύστεις ωοθηκών, ινομυώματα, διάφραγμα μήτρας, αντισπερμικά αντισώματα κ.ά.), τότε η πιο άμεσα αποτελεσματική λύση είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση. Τέλος, αν έχουμε να κάνουμε με σοβαρή σχετικά ανδρική υπογονιμότητα (ολιγοσπερμία, ασθενοσπερμία κ.ά. ), επίσης προτείνεται η εξωσωματική για να βοηθήσει να επιτευχθεί σύλληψη.

2. Σε ποιά ηλικία έχει τα καλύτερα ποσοστά επιτυχίας;

Καλύτερα να είναι κάτω από τα 35 έτη. Γενικά, όσο νεότερη είναι σε ηλικία η γυναίκα, τόσο αυξάνονται τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής. Η γονιμότητα αρχίζει να μειώνεται λίγο μετά την ηλικία των 35 και περισσότερο μετά τα 38 έτη, ενώ τα ποσοστά γεννήσεων ανά κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι μόνο 15% περίπου, καθώς περνάνε τα 41α γενέθλια.

3. Πόσες προσπάθειες μπορούν να πραγματοποιηθούν σε μια γυναίκα και με τί μεσοδιάστημα ανάμεσα τους;

Εάν κάποια γυναίκα κάνει 2-3 προσπάθειες με τη μεσολάβηση τριών τεσσάρων μηνών ανάμεσά τους σε ένα σωστά οργανωμένο κέντρο εξωσωματικής γονιμοποίησης και δε συλλάβει, τότε θα πρέπει να της δοθούν σαφείς απαντήσεις για το ποιο είναι το πρόβλημα υπογονιμότητας και τι πρέπει να γίνει γι’ αυτό, πριν γίνουν κι άλλες προσπάθειες. Ο μέγιστος αριθμός προσπαθειών για εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ίσως 5 ή 6, εφόσον έχουν βρεθεί κάποιοι λόγοι αποτυχίας των προηγούμενων προσπαθειών και υπάρχουν οι προϋποθέσεις και εάν η γυναίκα ανταποκρίνεται καλά στα φάρμακα πρόκλησης ωοθυλακιορρηξίας.
4. Απαιτείται κάποια προετοιμασία της γυναίκας πριν την διαδικασία της εξωσωματικής (διατροφή, τρόπος ζωής);

Βεβαίως. Μια πλούσια και ισορροπημένη διατροφή εξασφαλίζει ένα υγιές γυναικείο σώμα, ικανό να συλλάβει και να συντηρήσει μια εγκυμοσύνη μέχρι το τέλος της, χωρίς προβλήματα. Η κατανάλωση φρέσκων φρούτων και πράσινων λαχανικών, πλούσιων σε φυλλικό οξύ, είναι απαραίτητη για τις γυναίκες πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μελέτες έχουν δείξει ότι η χορήγηση συμπληρωμάτων φυλλικού οξέος, τρεις μήνες πριν τη σύλληψη και κατά τη διάρκεια των 12 πρώτων εβδομάδων της κύησης, μειώνουν σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης ανωμαλιών του κεντρικού νευρικού συστήματος στα νεογέννητα, όπως ανεγκεφαλία και δισχιδή ράχη. Γενικά, συστήνουμε μια υγιεινή διατροφή πλούσια σε τροφές με καλής ποιότητας λιπαρά, γαλακτοκομικά προϊόντα με light λιπαρά, υδατάνθρακες χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη. Σημαντική είναι επίσης η αποφυγή υπερκατανάλωσης αλκοόλ.

5. Πρέπει να προηγηθεί προγεννητικός έλεγχος; Τί πρέπει να περιλαμβάνει;

Είναι σημαντικό να έχουν εντοπιστεί όλα τα γυναικολογικά προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσουν επιπλοκές, ακόμα και αν επιτευχθεί η σύλληψη. Για παράδειγμα, κάποια ινομυώματα, ανάλογα με τη θέση τους στη μήτρα, μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην εγκυμοσύνη. Γενικά, θέλουμε τον οργανισμό και το σώμα της γυναίκας στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, έχοντας λύσει τα όποια προβλήματα μπορεί να υπάρχουν πριν προχωρήσουμε στην εξωσωματική. Έτσι, υπάρχουν κάποιες βασικές εξετάσεις αίματος που ζητάμε σχετικές με τον έλεγχο για πιθανή θυρεοειδοπάθεια, αναιμία, κληρονομούμενες νόσους όπως το στίγμα της μεσογειακής αναιμίας, εξετάσεις για έλεγχο μεταδοτικών ασθενειών, όπως Ηπατίτιδα Β, C , HIV κ.ά. Ανάλογα με το ιστορικό, ίσως χρειαστούν και επιπλέον εξετάσεις.