DW: Μήπως τελικά το Brexit έχει και πλεονεκτήματα;

09:32 23/6/2016 - Πηγή: New Money

Βουλευτές, υπάλληλοι της Ε.Ε. και πολιτικοί επιστήμονες μπορεί να μην το λένε ανοιxτά, σκέπτονται ωστόσο ότι ενδεχόμενο Brexit θα είχε και ορισμένα πλεονεκτήματα για τις Βρυξέλλες, μεταδίδει σήμερα η Deutsche Welle.

Όπως σημειώνεται, η Μ. Βρετανία συνέβαλε τα προηγούμενα 40 χρόνια στη διαμόρφωση της ΕΕ και έδωσε ώθηση σε πολλές αλλαγές, επισημαίνει ο φιλελεύθερος ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου

Αλεξάντερ Γκραφ Λάμπσντορφ. Ωστόσο, χωρίς τους Βρετανούς, που εκδηλώνουν διαρκώς τη διαφωνία τους με νομοθετικές προτάσεις της Κομισιόν, η λήψη πολλών αποφάσεων θα γινόταν απλούστερη, εκτιμά ένας υπάλληλος της ΕΕ. Όπως σχολιάζει, αν η Μ. Βρετανία αποχωρούσε από την ΕΕ, πολλά κράτη-μέλη δεν θα μπορούσαν να «κρύβονται» πια πίσω από τους Βρετανούς στο Συμβούλιο Υπουργών και θα αναγκάζονταν να πάρουν θέση.

Ο αναλυτής του think tank European Police Centre των Βρυξελλών Γιάννης Εμμανουηλίδης αμφιβάλλει κατά πόσο ένα Brexit θα διευκόλυνε τη λήψη αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ωστόσο, εκτιμά ότι πολλές εξαιρέσεις και «εκπτώσεις» της ΕΕ προς τους Βρετανούς θα καταργούνταν.

Παραδειγματισμός για τους αντιευρωπαίους

Ορισμένοι γάλλοι διπλωμάτες θέλουν να χρησιμοποιήσουν ενδεχόμενο Brexit ως παράδειγμα προς αποφυγή. Εκτίμησή τους είναι ότι η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας θα «πρέπει να πονέσει πραγματικά» ώστε να αποθαρρυνθούν τα ευρωσκεπτικιστικά ρεύματα σε άλλα κράτη-μέλη και να μην μιμηθούν το βρετανικό παράδειγμα. Η γαλλίδα βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελιζαμπέτ Γκιγκού τονίζει ότι «πρέπει να καταπολεμήσουμε τις φυγόκεντρες δυνάμεις και να δείξουμε ότι βγάζουμε πραγματικά συμπεράσματα από ενδεχόμενο Brexit». Η γαλλίδα πολιτικός υπογραμμίζει ότι δεξιοί λαϊκιστές όπως ο Γκέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία και η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, που απεργάζονται τη διάλυση της ΕΕ, θα πρέπει να εκφοβιστούν.

Ενδεχόμενη αποχώρηση των Βρετανών από την ΕΕ θα έφερνε πιο κοντά σε υλοποίηση το σχέδιο σύστασης ευρωπαϊκού στρατού. Η Μ. Βρετανία έχει τορπιλίσει μέχρι σήμερα κάθε προσπάθεια δημιουργίας αυτόνομου στρατού της ΕΕ και σύστασης ετοιμοπόλεμης στρατιωτικής ομάδας χωρίς εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Ένα Brexit θα ικανοποιούσε και ορισμένα κράτη που τάσσονται υπέρ ενός πιο παρεμβατικού ρόλου του κράτους σε οικονομικά και δημοσιονομικά ζητήματα. Η ΕΕ θα γινόταν «ανατολικότερη» και «νοτιότερη» αν έχανε τον «βόρειο πόλο» της, σχολιάζουν με νόημα ερευνητές σε think tank των Βρυξελλών.

Άνοιγμα θέσεων εργασίας

Ένα Brexit θα άνοιγε θέσεις εργασίας στις Βρυξέλλες- μακροπρόθεσμα τουλάχιστον εκτιμάται ότι βρετανοί πολίτες που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην Κομισιόν, την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, το Ευρωκοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο και σε άλλα όργανα και επιτροπές της ΕΕ, θα αποχωρούσαν αδειάζοντας έτσι χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία εκτιμάται ότι δεν μπορεί να ολοκληρωθεί από τη μια μέρα στην άλλη, δεδομένου ότι τα συμβόλαια εργασίας δεν ακυρώνονται αυτόματα σε περίπτωση εξόδου της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ.

Κάποιοι δεν εξετάζουν το ενδεχόμενο του Brexit και από άποψη αισθητικής. Πριν από 15 χρόνια τα γαλλικά ήταν η γλώσσα που κυριαρχούσε στους διαδρόμους των θεσμικών οργάνων στις Βρυξέλλες. Από τη στιγμή της διεύρυνσης της ΕΕ με την προσχώρηση ανατολικοευρωπαϊκών χωρών το «τοπίο» άρχισε να αλλάζει, με τα αγγλικά να καταλαμβάνουν τελικά την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στις γλώσσες της ΕΕ. Αν οι Βρετανοί γυρίσουν την πλάτη τους στην Ευρώπη, τότε ίσως τα γαλλικά ανακάμψουν και πάλι, λένε με χαρά εκπρόσωποι γαλλικών γλωσσικών ινστιτούτων και επιστήμονες από τον κλάδο των Πολιτισμικών Σπουδών στις Βρυξέλλες.

Τέλος, κάποιοι άλλοι δεν κρύβουν τη χαρά τους για το γεγονός ότι ένα Brexit θα «εξαφάνιζε» από τους διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου τους «ενοχλητικούς» βρετανούς ευρωσκεπτικιστές. Κυρίως αυτούς από το Κόμμα της Ανεξαρτησίας του βρετανού δεξιού λαϊκιστή Νάιτζελ Φάρατζ, «ο οποίος είναι μεν ικανός ομιλητής, αλλά οι ανοησίες που έχει ξεστομίσει δεν θα μας λείψουν», σχολίασε βουλευτής της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, η οποία προτίμησε να διατηρήσει την ανωνυμία της.