«Αδιανόητο ανοσιούργημα»

08:04 12/1/2017 - Πηγή: New Money

Παρά τη θετική τροπή που φαίνεται να παίρνει στον Άρειο Πάγο η υπόθεση με την έκδοση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών οι οποίοι ζήτησαν άσυλο στη χώρα μας μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, τα μηνύματα για την τελική έκβαση δεν είναι τόσο καθησυχαστικά.

Μετ΄ επιτάσεως τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί σε «πολιτικούς κύκλους» –ας υπογραμμιστούν οι εντός εισαγωγικών δύο αυτές λέξεις σε τρόπο ώστε να αποσαφηνίζεται ότι οι πληροφορίες που ακολουθούν δεν προεξοφλούν τη δικαστική κρίση- «σενάριο» που θέλει να μεθοδεύεται ένα «αδιανόητο ανοσιούργημα».

Ποιο είναι αυτό το «ανοσιούργημα»;

Η «σαλαμοποίηση» της υπόθεσης με την έκδοση διαφορετικών αποφάσεων για τους οκτώ αιτούντες άσυλο, προκειμένου να εκδοθούν τελικώς στην Τουρκία οι έξι που υπήρξαν αξιωματικοί και να παρασχεθεί άσυλο μόνον στους δύο άλλους που ήταν υπαξιωματικοί.
Με τον τρόπο αυτό, όπως τουλάχιστον διατείνονται οι διακινητές του εν λόγω αδιανόητου σεναρίου, οι εμπνευστές της συγκεκριμένης μεθόδευσης πιστεύουν ότι μπορεί να συμβούν δύο τινά:

*αφενός, «να... κατευναστεί ο απειλητικός Ερντογάν» που «κοιμάται και ξυπνά» με την απαίτηση να του στείλει πίσω η Ελλάδα τους «οκτώ», και
*αφετέρου, να απαλλαγούν η ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από την ευθύνη να πουν το τελικό «όχι» στο αίτημα έκδοσης, υπακούοντας στην παράδοση που κληροδότησαν στον δυτικό κόσμο τα αρχαιοελληνικά ήθη.

Ο διαχωρισμός των υποθέσεων, λένε οι ίδιοι «σεναριολόγοι», θα δώσει το απαραίτητο πρόσχημα στην κυβερνητική ηγεσία να ισχυριστεί ότι «λόγοι σεβασμού προς τη λειτουργία της Δικαιοσύνης δεν μας επιτρέπουν να ακυρώσουμε την ετυμηγορία των ανώτατων δικαστών που ανεπηρέαστοι έκριναν ότι πρέπει να δοθεί άσυλο στους δύο και να εκδοθούν οι υπόλοιποι έξι». Και όποιος το πιστέψει, το πίστεψε...

Υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε κανείς να παρακάμψει όλα τα πιο πάνω, αποδίδοντάς τα είτε σε ανεφάρμοστες «ασκήσεις επί χάρτου» είτε σε ευφάνταστες «θεωρίες συνωμοσίες». Δυστυχώς, όμως, δεν είναι τίποτε από τα δύο, αφού οι σχετικές συζητήσεις είναι δεδομένες. Και, κατά ασφαλείς πληροφορίες, έχουν γίνει σε υψηλά κλιμάκια.

Στις ανησυχητικές αυτές πληροφορίες έρχεται να προστεθεί και ο εύλογος προβληματισμός που πηγάζει από το γεγονός ότι για κάποιον ανεξήγητο λόγο οκτώ άνθρωποι που έφθασαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στη χώρα μας και «βαρύνονται» -όσο βαρύνονται...- με τα ίδια ακριβώς αδικήματα, βρέθηκαν να δικάζονται από τρεις διαφορετικές δικαστικές συνθέσεις. Ενώ για την τύχη τους, μέχρι τώρα τουλάχιστον, έχουν εκδοθεί αντικρουόμενες αποφάσεις που κρίνονται πλέον στον ανώτατο βαθμό, αλλά και πάλι σε χωριστές δίκες.

Γι΄ αυτό και αν επιβεβαιωθούν όσα διακινούνται στα πολιτικά παρασκήνια και εξελιχθεί κατ΄ αυτόν τον τρόπο το «σενάριο» της «σαλαμοποίησης» που κυκλοφορεί, θα πρόκειται για μια χωρίς προηγούμενο απροσχημάτιστη μεθόδευση που θα εκθέσει ανεπανόρθωτα ηθικά και πολιτικά εκείνους που την εμπνεύστηκαν και, πολύ περισσότερο, εκείνους οι οποίοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα συνηγορήσουν στην εφαρμογή της.

Με όλα τα γνωστά προβλήματά της, κυριότερο από τα οποία μοιάζει να είναι στις μέρες μας η μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή της, η ελληνική Δικαιοσύνη έχει αποδείξει ότι μπορεί να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και οι λειτουργοί της –πλειοψηφικά, τουλάχιστον- έχουν δώσει δείγματα γραφής ότι μπορεί να καταλήγουν σε ετυμηγορίες που αντιτίθενται με τις υστερόβουλες επιθυμίες της εκτελεστικής εξουσίας.

Το απέδειξαν παλαιότερα όταν θαρραλέοι δικαστές αντιστάθηκαν στις πολιτικές πιέσεις και αρνήθηκαν έκδοση στη Γερμανία προσώπου που κατηγορούνταν για τρομοκρατία. Το απέδειξαν, επίσης, πρόσφατα οι δικαστές του ΣτΕ που, σε πείσμα της βεβαιότητας περί του αντιθέτου την οποία εξέφραζαν δημοσίως υψηλοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι, έκριναν αντισυνταγματικό τον νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες.

Πέρα, λοιπόν, από τις όποιες σκοπιμότητες που μπορεί να εδράζονται σε δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί σε υψηλό πολιτικό επίπεδο ή να οφείλονται σε ψοφοδεή αντιμετώπιση των απειλών ότι «θα μας πνίξουν με τα στίφη των μεταναστών που θα μας στείλουν», η επιχειρηματολογία υπέρ της παροχής ασύλου στους Τούρκους στρατιωτικούς βρίσκει ισχυρά ερείσματα τόσο σε ιστορικούς όσο και σε νομικούς λόγους:

*Στην ιστορική διάσταση της υπόθεσης, είναι γνωστή η αντιμετώπιση την οποία είχαν από ευρωπαϊκές χώρες συμπατριώτες μας που αντιστάθηκαν στη Χούντα –το πολιτικό άσυλο που εξασφάλισαν στην Ιταλία όπου κατέφυγαν οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί του αντιτορπιλικού «Βέλος» μετά το Κίνημα του Ναυτικού το 1973 έχει πολλές αναλογίες με τους «οκτώ», ενώ.
*Σε στενά νομικό επίπεδο, δεν είναι καθόλου εύκολο να απορρίψει κανείς τη βασιμότητα της υπερασπιστικής τους γραμμής, σύμφωνα με την οποία, εφόσον εκδοθούν, κινδυνεύει η ζωή τους και δεν θα τύχουν δίκαιης τύχης από το ιδιότυπο καθεστώς που έχει εγκαθιδρυθεί στη γειτονική χώρα.

Υ.Γ.: Είναι μάλλον η πρώτη φορά που γράφω ένα κείμενο με την ελπίδα και τη διακαή επιθυμία να διαψευστεί...