Αλήθειες και ψέµατα για τους πλειστηριασµούς

Η έναρξη των πλειστηριασµών ακινήτων ανοίγει ένα νέο µεγάλο κεφάλαιο στη διαχείριση της κρίσης, το οποίο θα θέσει σε δοκιµασία την αγορά, καθώς ο κόµπος έχει φτάσει στο χτένι για τα κόκκινα δάνεια. ∆εν είναι τυχαίο ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών θεωρούσαν τους πλειστηριασµούς εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, στην οποία έχει επενδύσει η κυβέρνηση για να επαναφέρει σταδιακά τη χώρα στις αγορές και να ολοκληρώσει το τρίτο µνηµόνιο.

Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση δίνει έµφαση στην αναγκαιότη-τα των πλειστηριασµών ως µέσο για την ανασυγκρότηση των τραπεζών,

χωρίς να χρειαστεί νέα ανακεφαλαιοποίηση µε κρατικό χρήµα, διότι κάτι τέτοιο θα επιβάρυνε το δηµόσιο χρέος, ενώ θα οδηγούσε και σε επανακρατικοποίηση των τραπεζών.

Υποστηρίζει, επίσης, ότι οι πλειστηριασµοί αφορούν ακίνητα µεγάλης αξίας, κυρίως δε εκείνα που ανήκουν στους λεγόµενους στρα-τηγικούς κακοπληρωτές, οι οποίοι ενώ έχουν τη δυνατότητα να πληρώ-σουν τα δάνεια δεν το κάνουν, εκµεταλλευόµενοι την ανεκτικότητα που υπήρξε µέχρι σήµερα. Ισχυρίζεται δε ότι το συντριπτικό ποσοστό της πρώτης κατοικίας προστατεύεται από τον νόµο Κατσέλη.

Είναι αλήθεια ότι οι τράπεζες έδειξαν µέχρι σήµερα µεγάλη ελαστικότητα στην αντιµετώπιση των κόκκινων δανείων, αλλά και ότι η επαναφορά τους σε συνθήκες κανονικής λειτουργίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την οικονοµική ανάκαµψη.

Επί της αρχής, ουδείς αµφισβητεί ότι η κρίση και η µείωση των εισοδηµάτων δεν µπορεί να λειτουργήσουν ως άλλοθι για επιτήδειους οι οποίοι εκµεταλλεύονται το σύστηµα για να αποφεύγουν τις υποχρεώσεις τους ή φουντάρουν τις εταρείες τους την ώρα που φυγαδεύουν προσωπικό πλούτο στο εξωτερικό.

Οι τράπεζες, ακόµα και αν θέλουν να είναι ελαστικές, θα έχουν την πίεση του ευρωπαϊκού µηχανισµού εποπτείας αλλά και των µετόχων για να είναι αυστηρές και να προχωρήσουν εντατικά τους πλειστηριασµούς.

Εποµένως, θα επικρατήσει η λογική της αγοράς, η οποία καθιστά υποψήφια για πλειστηριασµό όλα τα ακίνητα που έχουν εµπορικό ενδιαφέρον

Οι περιπτώσεις αυτές επιβαρύνουν το σύνολο της αγοράς και της κοινωνίας και, ασφαλώς, δεν πρέπει να έχουν ασυλία.

Από τη θεωρία, όµως, στην πράξη υπάρχει απόσταση, διότι το σύστηµα, όπως έχει διαµορφωθεί σήµερα, δεν εγγυάται ότι µπορεί να γίνει ο διαχωρισµός ανάµεσα στην ήρα και το στάρι.

Εκτός από κάποιες άτυπες συµφωνίες µεταξύ τραπεζών και κυβέρνησης, δεν υπάρχουν αντικειµενικά και δεσµευτικά κριτήρια για τον προσδιορισµό των στρατηγικών κακοπληρωτών, ούτε για την επι-λογή των ακινήτων που θα οδηγούνται σε πλειστηριασµό.

Επιπλέον, ο νόµος Κατσέλη προστατεύει την πρώτη κατοικία µόνο για όσους έχουν εισόδηµα κάτω από ένα ιδιαίτερα χαµηλό όριο, το οποίο καλύπτει µεν τα φτωχά νοικοκυριά, αλλά όχι το µεγάλο ποσοστό της µεσαίας τάξης, η οποία κατά τεκµήριο έχει τα περισσότερα κόκκινα στεγαστικά δάνεια. Αλλωστε τα κριτήρια του νόµου Κατσέλη έγιναν πολύ αυστηρότερα µε το τρίτο µνηµόνιο και η υπαγωγή στο καθεστώς προστασίας πολύ δυσκολότερη.

Οι τράπεζες, από την πλευρά τους, ακόµα και αν θέλουν να είναι ελαστικές, θα έχουν την πίεση του ευρωπαϊκού µηχανισµού εποπτείας αλλά και των µετόχων για να είναι αυστηρές και να προχωρήσουν εντα-τικά τους πλειστηριασµούς. Εποµένως, θα επικρατήσει η λογική της αγοράς, η οποία καθιστά υποψήφια για πλειστηριασµό όλα τα ακίνητα που έχουν εµπορικό ενδιαφέρον, ακόµα και εκείνα που ανήκουν σε µεσαία νοικοκυριά που έχουν γονατίσει από την κρίση, τη µείωση των εισοδηµάτων και την υπερφορολόγηση.

Μια τέτοια εξέλιξη ουδένα συµφέρει, καθώς θα ανατροφοδοτήσει τον κύκλο της κρίσης, δηµιουργώντας κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις σε µια περίοδο που χρειάζεται περισσότερο από ποτέ σταθε-ρότητα και ηρεµία για να ανασυγκροτηθεί η οικονοµία.

Keywords
Τυχαία Θέματα