Αλήθειες και ψέματα για την υπερφορολόγηση

09:21 10/12/2013 - Πηγή: New Money

Ενα συμπέρασμα που βγαίνει από τη συζήτηση περί «υπερφορολόγησης», που ξεκίνησε με τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, είναι ότι ο δημόσιος διάλογος για τα πιο κρίσιμα θέματα στην Ελλάδα γίνεται με όρους λαϊκισμού και εξυπηρέτησης πελατειακών και συντεχνιακών συμφερόντων. Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα, συνολικά ως οικονομία, δεν υπερφορολογείται. Τα φορολογικά έσοδα σε σχέση με το εγχώριο εισόδημα είναι χαμηλότερα απ’ ό,τι στην Ευρώπη, κατά μέσο όρο. Υπερφορολογούνται,

όμως, κάποιοι Ελληνες, οι συνεπείς φορολογούμενοι, κατά κύριο λόγο μισθωτοί και συνταξιούχοι, οι οποίοι δεν μπορούν να κρύψουν τα εισοδήματά τους. Αυτή είναι η διαρκής παθογένεια της ελληνικής οικονομίας. Επειδή κάποιοι δεν πληρώνουν τους φόρους που αναλογούν στα πραγματικά τους εισοδήματα, το κράτος υπερφορολογεί… όσους μπορεί να βρει για να καλύψει το κενό. Το Αποτέλεσμα είναι τα συνολικά έσοδα του κράτους από φόρους να είναι λίγα (συνολικά δεν υπάρχει υπερφορολόγηση), αλλά οι λίγοι που φορολογούνται να πληρώνουν πολλά (υπερφορολογούνται). Η στρέβλωση αυτή έχει πολλές παρενέργειες: οι κοινωνικές αδικίες είναι εντονότερες, πλήττεται η επιχειρηματικότητα, έχουμε φτωχό κράτος και πολλά άλλα. Ακόμη και η υπερχρέωση εκεί έχει τη ρίζα της, στην αδυναμία του κράτους να φορολογήσει σωστά και δίκαια τους πολίτες. Από εκεί και πέρα, η συζήτηση για τον τρόπο που έθεσε το πραγματικό αυτό γεγονός ο υπουργός Οικονομικών και η εκμετάλλευση για μικροκομματικούς ή πολιτικούς λόγους από συμπολίτευση και αντιπολίτευση είναι «θόρυβος» που κρύβει την πραγματικότητα. Δεν έγινε κριτική, ούτε διάλογος επί της ουσίας. Είναι η άλλη παθογένεια της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα: οι διάλογοι με «ατάκες», η εμμονή στα επουσιώδη, ο θρίαμβος των εντυπώσεων. Ακόμα και από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδης Τσακαλώτος, που επισήμανε το προφανές, δέχτηκε κριτική για στήριξη στον Γιάννη Στουρνάρα, κάτι που βεβαίως δεν προκύπτει από τα λεγόμενά του για όποιον ασχολείται με την ουσία. Ασφαλώς, οι ευθύνες του υπουργού Οικονομικών θα πρέπει να αναζητηθούν στο αν άλλαξε ή όχι αυτή την κατάσταση, εάν προχώρησε η μάχη κατά της φοροδιαφυγής. Αλλά και στο γιατί δεν λαμβάνονται μέτρα ώστε η μεγάλη αδικία που υφίστανται τις τελευταίες δεκαετίες οι συνεπείς φορολογούμενοι να εξομαλυνθεί και, τουλάχιστον, να επιβαρύνονται λιγότερο από τη φορολογική επέλαση που είναι σε εξέλιξη. 'Ή, ακόμη, να αποκατασταθούν οι αδικίες και τα παράλογα του φόρου ακινήτων ώστε να καταλήξουμε σε ένα δίκαιο και αποτελεσματικό σύστημα γενικευμένης και κλιμακούμενης φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας, που είναι απαραίτητο. Αντ’ αυτού, όμως, βλέπουμε να θριαμβεύει και πάλι το πελατειακό σύστημα: ύστερα από μια επίθεση που ξεκίνησε από τους βουλευτές περιφέρειας της Ν.Δ., αποφασίστηκε να μειωθεί το φορολογικό βάρος για τα αγροτεμάχια γενικώς και αδιακρίτως. Προφανώς ο φόρος δεν έγινε ούτε δικαιότερος, ούτε αποτελεσματικότερος. Απλώς εξυπηρετήθηκε η κομματική πελατεία κάποιων βουλευτών της περιφέρειας, αλλά και συνολικά η Ν.Δ., η οποία εμφανίζει ένα πλεονέκτημα στις αγροτικές περιοχές. Στο ζήτημα της φορολογίας και της πάταξης της φοροδιαφυγής διεξάγεται η «μητέρα των μαχών» για την οικονομία. Θα πρέπει λοιπόν και το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου και της πολιτικής αντιπαράθεσης να είναι ανάλογο. Tags: υπερφορολόγηση Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου