Από αυταπάτη σε αυταπάτη

07:12 1/6/2017 - Πηγή: New Money

Όσο και να μη θέλουν να το παραδεχτούν στην κυβέρνηση, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα τούτες τις ώρες, θυμίζει έντονα το καλοκαίρι του 2015. Και μπορεί η κατάσταση να είναι περιπλεγμένη σε μεγάλο βαθμό, από την κόντρα ΔΝΤ με τον Σόιμπλε και διαφαινόμενο το αδιέξοδο, εν τούτοις η κυβέρνηση δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Αυτή είναι που για άλλη μια φορά, δεν μπόρεσε να «διαβάσει» τη

δυναμική και τις εύθραυστες συγκυρίες που επικρατούν στο στρατόπεδο των δανειστών και απερίσκεπτα προσπάθησε να συνδέσει σώνει και καλά αυτή τη στιγμή , την πολυκαθυστερημένη αξιολόγηση, ως μέρος μια συνολικής λύσης που θα περιλαμβάνει και το χρέος. Κι αυτό για να έχουν ένα εσωτερικό αφήγημα -αντιστάθμισμα για τα σκληρά μέτρα που αναγκάσθηκαν να ψηφίσουν με το 4ο μνημόνιο και τα οποία μπορούσαν εν πολλοίς να αποφύγουν, αν έκλειναν την αξιολόγηση στην ώρα της.

Αγνόησαν το γεγονός - που έβλεπαν και οι πλέον αδαείς- πως η καθυστέρηση της αξιολόγησης θα συνέπιπτε με το φόρτε της προεκλογικής περιόδου της Γερμανίας και ο Σόιμπλε δεν πρόκειται να μας έδινε ούτε ένα ποτήρι με νερό, πόσο μάλλον να μας ρύθμιζε το χρέος με έγκριση της Βουλής του.

Και τώρα, βλέποντας πως πέρασαν για άλλη μια φορά κάτω από τον πήχυ που οι ίδιοι έβαλαν ανοήτως τόσο ψηλά, νοιώθουν προδομένοι και τρέχουν αλλόφρονες στη Φραγκφούρτη, στο Βερολίνο, τηλεφωνούν δεξιά και αριστερά, εκλιπαρώντας για πολιτική παρέμβαση, μήπως και σωθούν τα προσχήματα. Λες και μας βοήθησαν ποτέ οι πολιτικές παρεμβάσεις που πάντοτε στο τέλος μας έστελναν στην τρόικα!

Η δε λύση που πρότεινε ο Σόιμπλε και απορρίφθηκε από τον Τσακαλώτο, μοιάζει τώρα να ... μην είναι και τόσο κακή αν τους επαναπροσφερθεί στις 22 Ιουνίου!

Όσο για εκείνο το QE που μέχρι χθες έμοιαζε με το ιερό δισκοπότηρο της φθηνής ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας, τώρα απαξιώνεται και μετατρέπεται στη Συριζαική διαλεκτική, σιγά το όφελος!

Εκεί που οδήγησαν τα πράγματα, τώρα πλέον φαντάζει ως ιδανική λύση να μας κλείσουν την αξιολόγηση και να πάρουμε τη δόση των 7 δισ. και άντε να πούνε και κανένα καλό λόγο, για τις προσπάθειες μας που... βρίσκονται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Το θέμα είναι πως θα ξεχάσουμε τις άλλες μαξιμαλιστικές κορώνες που έλεγαν μόλις πριν από μερικές μέρες, πως τελειώνει η επιτροπεία της χώρας, πως βγαίνουμε ξανά στις αγορές, έρχεται η ανάπτυξη και οι επενδύσεις.

Και οι βουλευτές τους μπορεί να το ξεχάσουν εύκολα γιατί γι αυτούς πάνω απ' όλα δεν είναι η πατρίδα αλλά η καρέκλα τους, ο ελληνικός λαός όμως που υπόκειται τις επιπτώσεις των επιλογών τους και όχι βελτίωση δεν βλέπει αλλά συνεχή υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, της αξιοπρέπειας του και βιασμό της νοημοσύνης του, θα το καταπιεί κι αυτό;

Κι είναι ερώτημα αν έχουν ακόμα, την ίδια βεβαιότητα πως θα εξαντλήσουν την τετραετία και τι θα μπορούν να λένε εφεξής στο ακροατήριο τους γιατί το ευφυολόγημα με τις αυταπάτες μάλλον δεν περνάει άλλο.