Μπορεί να καταλάβει ο Τσίπρας;

15:18 13/3/2016 - Πηγή: New Money

Μήπως μπορείτε να φανταστείτε αν πριν από ενάμιση χρόνο έλεγαν του Τσίπρα ότι θα πρέπει να υπογράψει μέτρα ύψους 4,3 δισ. ευρώ με στόχο να φτάσει το πρωτογενές πλεόνασμα στο τέλος του 2018 στο 3,5% του ΑΕΠ, τι θα έλεγε για την τρόικα και πολύ περισσότερο τι θα έκανε αν ήταν στην αντιπολίτευση; Λοιπόν, να που τώρα η Μέρκελ

έγινε σύμμαχος από στυγνή εκβιάστρια και το Μνημόνιο αναγκαίο κακό για να περάσει η χώρα στην ανάπτυξη.

Μάλιστα ο ίδιος έχει βρει και τον τρόπο... να σβήσει όλα όσα έκανε και έλεγε στο παρελθόν, με ένα πολύ απλό επιχείρημα προς τους πολίτες, τους βουλευτές του αλλά και τους αντιπάλους του: αφού με ψήφισε ο λαός τον Σεπτέμβριο μετά το Μνημόνιο που εγώ έφερα στη Βουλή, γιατί φωνάζετε, έχω τη νομιμοποίηση.

Ετσι είναι κι εγώ τουλάχιστον δεν έχω αντεπιχείρημα σε αυτό, δίκιο έχει και όσοι τον ψήφισαν δεν πρέπει να βγάζουν άχνα διαμαρτυρίας σήμερα. Μετά από εννιά μήνες διακυβέρνησης Βαρουφάκη, δημοψήφισμα-μπλόφα, capital controls και τρίτο Μνημόνιο, όποιος τον ψήφισε και φωνάζει έχει απλά το σύνδρομο της Στοκχόλμης, δηλαδή είναι ερωτευμένος με τον βιαστή του.
Πάμε τώρα στην ουσία και αυτή δεν είναι άλλη από το ότι ο Τσίπρας ελπίζει πως μετά την αξιολόγηση θα μπορέσει να κυβερνήσει αντιστρέφοντας την οικονομία προς τα πάνω, ήτοι να ζήσει το sucess story που δεν πρόλαβε ο Σαμαράς.

Κάνει, όμως, τεράστιο λάθος, γιατί αν πάει έτσι όπως είναι, με αυτό το προσωπικό για υπουργούς, θα καταρρεύσει και μάλιστα σύντομα, σε κάποιους μήνες, άντε το πολύ σε κάνα χρόνο.

Οι Ευρωπαίοι τον βάζουν να πάρει μέτρα, εκ των οποίων τα περισσότερα παράγουν ύφεση, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να δίνουν για να παίρνουν πίσω τις δόσεις. Στον ίδιο εναπόκειται να εφαρμόσει τα μέτρα εκείνα που θα φέρουν ανάπτυξη. Αυτή, όμως, δημιουργείται μόνο με επενδύσεις από διεθνή και εγχώρια κεφάλαια.

Ε, λοιπόν, ξέρετε εσείς κάναν υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ που να ενδιαφέρεται απλά για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις; Ο Σκουρλέτης τους μισεί γιατί ο ίδιος στα νιάτα του υπήρξε επιχειρηματίας, όχι και τόσο επιτυχημένος, ενώ ο Σταθάκης είναι ένας συμπαθής αλλά εκτός τόπου και χρόνου υπουργός. Ο δε Δραγασάκης είναι ωσεί παρών, άγνωστο γιατί, αν και ξέρει από οικονομία.

Στη ναυτιλία υπάρχει ένας βαθιά ιδεοληπτικός άνθρωπος, ο Δρίτσας, ο οποίος μάχεται ακόμα και σήμερα (ή δήθεν;) να ματαιώσει την επέκταση της μεγαλύτερης μεταπολεμικής επένδυσης στην Ελλάδα, την αγορά του ΟΛΠ από την Cosco. Θα μπορούσαμε να βρούμε πολλά ακόμα παραδείγματα ανίκανων στελεχών της κυβέρνησης, τα οποία δυστυχώς γνωρίζει καλύτερα απ' όλους μας ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Αλήθεια, δεν βλέπει ότι όλοι γύρω του, είτε είναι οι δανειστές, είτε ο Μητσοτάκης, είτε οι μεγαλοεπιχειρηματίες που του κάνουν τον φίλο από ανάγκη, κλείνουν το μάτι μεταξύ τους και λένε «άσ' τον να περάσει τα δύσκολα, να ισοπεδωθεί και να πάει σπίτι του μια και καλή»;

Δεν βλέπει ότι η μόνη περίπτωση να γλιτώσει από την πολιτική πολτοποίηση είναι (εφόσον επιλεγεί να μείνει) η φυγή προς τα εμπρός με όποια στελέχη μπορεί να διαθέτει για να του κάνουν στοιχειωδώς καλά τη δουλειά;

Ποια δουλειά, μα μία είναι η δουλειά παγκοσμίως και γι' αυτήν πασχίζουν όλες οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του κόσμου. Η εξεύρεση νέων θέσεων εργασίας. Δεν υπάρχει κάτι άλλο από αυτό τον στόχο στην ελεύθερη οικονομία. Πότε θα καταλάβει ο Τσίπρας ότι η μόνη σωτηρία της χώρας αλλά και η δική του είναι αυτή και μόνο αυτή;