Είναι κάποιος εδώ για να ακούσει τον Γιαννίτση;

10:33 26/1/2016 - Πηγή: New Money

Με το ασφαλιστικό στο τραπέζι των διαβουλεύσεων αλλά και στα μπλόκα στις εθνικές οδούς ή τις πορείες στο κέντρο της πρωτεύουσας εκείνο που αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων πέραν όλων των ρυθμίσεων είναι το «κάτι πιο βαθύ» που αντί να ενώνει διαχωρίζει έτι περαιτέρω... Αυτό το «κάτι πιο βαθύ» δεν είναι άλλο από την σύγκρουση των γενεών μέσα στα ενδότερα της κοινωνίας και η άρνηση (ή και η αδυναμία) του πολιτικού προσωπικού να συμμετέχει με όρους που να διαμορφώνουν συνθήκες αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης σε ένα ευρύτερο διάλογο για το κρίσιμο θέμα. Για τις λύσεις διεξόδου ούτε λόγος προς το παρόν

– οι περισσότεροι, κρύβονται ή προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από μικρές επιπόλαιες διευθετήσεις που απλώς θα πάνε πιο πέρα τον λογαριασμό που έτσι και αλλιώς θα πληρωθεί.

Αυτό που έκαναν πάντα – σήμερα, η μόνη διαφορά με το άμεσο και το απώτερο παρελθόν είναι ότι γνωρίζουμε επακριβώς το ποιοι καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό αλλά και το ύψος αυτού του λογαριασμού. Ο Τάσος Γιαννίτσης δεν χρειάζεται συστάσεις. Άλλωστε, έχει συνδέσει το όνομα του με την τελευταία απόπειρα ουσιαστικής μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος. Σήμερα, από την πλευρά των ενεργών πολιτών διεκδικεί να είναι μια σταθερά φωνή της λογικής!

Ο Γιαννίτσης με το τελευταίο του βιβλίο (Το ασφαλιστικό και η κρίση, εκδόσεις Πόλις, Ιανουάριος 2016) αναδεικνύει το κρίσιμο ζήτημα της σύγκρουσης των γενεών και δεν διστάζει να μιλήσει για αυτήν τη μεγάλη πρόκληση που θα έχουμε (και πρέπει) να αντιμετωπίσουμε μέσα στα επόμενα χρόνια. Μια πρόκληση που διαπερνά όλα τα επίπεδα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας και καθορίζει επιλογές και συμπεριφορές σε όλους τους χώρους, σε όλες τις ηλικίες, σε όλα τα επαγγέλματα και τις δραστηριότητες. Είναι πλέον μια καθολική πρόκληση με καθολικές συνέπειες.

Το να κλείνεις τα μάτια ή να σφυρίζεις αδιάφορα μένοντας πιστός κατά τα άλλα στο κενό γράμμα της «κοινωνικής αλληλεγγύης» δεν βοηθά κανέναν. Ο Γιαννίτσης δεν μασά τα λόγια του. Η αρχή της αλληλεγγύης, σύμφωνα με όσα μπορεί να τεκμηριώσει από την πολύχρονη ενασχόληση του με το ζήτημα, έχει καταρρεύσει και ένας λόγος για αυτό είναι το γεγονός ότι οι νεότερες γενιές έχουν επωμισθεί το βάρος και πληρώνουν ήδη το λογαριασμό μιας επίπλαστης ευημερίας των πατεράδων και των παππούδων τους με αίμα, με ανεργία, με μετανάστευση, με επιδείνωση των μισθών και των συνθηκών εργασίας.

«Ο πόλεμος των γενεών είναι ήδη ορατός επισημαίνει ο Τάσος Γιαννίτσης και εξηγεί το γιατί : «Γιατί ξεπεράσαμε τη στιγμή και το σημείο όπου μπορούσαμε με ορθολογικές παρεμβάσεις να βελτιώσουμε τις προοπτικές του ασφαλιστικού. Σήμερα πλέον, προκειμένου να αποτραπεί οποιαδήποτε νέα περικοπή, όσοι εργάζονται καλούνται , όχι μόνο μέσω ασφαλιστικών εισφορών αλλά και φόρων, άλλων εισφορών και τελών, ή περικοπών δημοσίων δαπανών (για υγεία, εκπαίδευση, κλπ.) να θυσιάσουν πολύ περισσότεροι από όσα θυσίασαν οι παλαιότεροι. Επιπλέον, στερούνται κάθε βεβαιότητας για το μέλλον των δικών τους συντάξεων».

Για τέλος, ένα ερώτημα: Είναι κάποιος εδώ για να ακούσει τον Γιαννίτση;