Έκαναν τον μαζοχισμό ιδεολογία

08:54 24/10/2016 - Πηγή: New Money

Μετά από σχεδόν δύο χρόνια στη διακυβέρνηση, μετά τα απανωτά και αδιάλειπτα χαστούκια και στραπάτσα μέσα και κυρίως έξω από τη χώρα, αναρωτιέμαι μήπως τελικά είναι μαζοχιστές και επιμένουν να επενδύουν τα ρέστα τους σε μαξιμαλιστικούς και ουτοπικούς εν πολλοίς στόχους;

Τι μπορεί να συμβαίνει μέσα στο μυαλό τους, εφόσον δεν ανάγεται στα χωράφια της Ψυχιατρικής, και επιμένουν να πετούν στα σύννεφα;

Πάει ο πρωθυπουργός στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι μια εσωκομματική τους υπόθεση, και στεντορεία τη φωνή διακηρύσσει

ότι είναι διατεθειμένος να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση γρήγορα, εφόσον όμως και οι δανειστές υλοποιήσουν τη δέσμευσή τους για διευθέτηση του χρέους.

Οπα, παμμέγιστε αρχηγέ, δηλαδή αν δεν ρυθμίσουν το χρέος, τι θα κάνεις; Δεν θα κλείσεις τη δεύτερη αξιολόγηση; Είναι απειλή αυτή ή το γνωστό «θύμωσε ο αγάς κι έκοψε τ' απαυτά του»;

Δεν έχεις ακούσει μήνες τώρα τον Σόιμπλε και τους συν αυτώ που λένε ότι συζήτηση για χρέος μέχρι το 2018 δεν πρόκειται να γίνει; Εχεις καταλάβει ότι μασάνε από ψευτοεκβιασμούς; Ξέχασες τι τράβηξες, και κυρίως ο λαός τον οποίο εκπροσωπείς, από τις τζάμπα μαγκιές του πρώτου εξαμήνου του 2015; Πόσο μας φούσκωσαν τον λογαριασμό και τώρα το ομολογούν επισήμως - από τον Γιούνκερ, τον Ντομπρόβσκις, τον Ρέγκλινγκ, τον Ρομπάι μέχρι τον Τζακ Λιου; Κανένα πάθημα δεν έγινε μάθημα;

Και πάει προχθές στη Σύνοδο Κορυφής που είχε ως αποκλειστική ατζέντα τα θέματα του Προσφυγικού, του Brexit και τη συνεργασία με τον Καναδά και εμφανίζει μια δική του ατζέντα για το ελληνικό χρέος. Φρόντισε μάλιστα να το πουλήσει στο εσωτερικό -ότι και καλά πάει για πολιτική διαπραγμάτευση- τη στιγμή που οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν είχαν ιδέα. Σκόρπιες κουβέντες στον καφέ εκτός συνόδου - και αν. Κι όμως, στο εσωτερικό έγινε σημαία από τα στελέχη και τα φερέφωνά του.

Εδώ και έξι μήνες έχει επενδύσει επίσης τα ρέστα της εσωτερικής του πολιτικής στο θέμα της διαπλοκής και των καναλιών στα οποία αποφάσισε να βάλει και καλά τάξη.

Σαν ταύρος εν υαλοπωλείω προχώρησε σε έναν διαγωνισμό, ανέτρεψε στα χαρτιά τα πάντα, εισέπραξε και μπροστάντζες από τους τέσσερις νόμιμους πλέον καναλάρχες και μοίρασε στα λόγια τα ανέλπιστα έσοδα στις ευπαθείς ομάδες. Ξαφνικά, όμως, βρέθηκε εγκλωβισμένος σε αδιέξοδο και κρέμεται από την απόφαση του ΣτΕ που θα κρίνει αν ο σχετικός νόμος με βάση τον οποίο έγινε ο διαγωνισμός είναι συνταγματικός ή όχι.

Και αν μεν κριθεί συνταγματικός, θα μπορούν να συνεχίσουν την επηρμένη αφήγησή τους για το τσάκισμα της διαπλοκής. Αν όμως όχι, τι γίνεται; Αλλη μια ήττα δίπλα στις άλλες και προχωράμε; Κι όλα αυτά τα φλάμπουρα της επανάστασης θα μπουν στα σεντούκια και δεν τρέχει τίποτα; Ή μήπως νομίζουν ότι θα ξεχαστούν από τον σχεδιαζόμενο ανασχηματισμό; Προφανώς όχι, γιατί θαρρώ ότι μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.

Να θυμίσω ότι στην τελευταία δημοσκόπηση της «Αυγής» (και όχι κάποιου άλλου διαπλεκόμενου Μέσου) φάνηκε ότι το 75% της κοινής γνώμης γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τι γίνεται με τα κανάλια. Στον κόσμο αρκεί να υπάρχουν κανάλια στο τηλεκοντρόλ του για να μπορεί να χαζεύει μια που δεν του έμεινε και τίποτε άλλο για να διασκεδάζει και να περνάει η ώρα του.

Κι όμως, αυτοί αμέτι μουχαμέτι να κλείσουν τα κανάλια και να αφήσουν τα τέσσερα που πλήρωσαν τα περισσότερα. Προφανώς γιατί με τέσσερα είναι ευκολότερο να συνδιαλεχθείς, να εκβιάσεις και να καθυποτάξεις έναντι 8 ή 10.

Για το μέγα ζητούμενο, όμως, που είναι πώς θα καταφέρει η χώρα να βγει στο ξέφωτο, θα περάσει στην ανάπτυξη, θα έρθουν επενδύσεις, θα ανοίξουν δουλειές, θα ελαφρύνουν οι φόροι και θα κινηθεί επιτέλους η οικονομία, κουβέντα! Αυτά είναι δύσκολα θέματα και προσκρούουν στις ιδεολογικές αγκυλώσεις τους. Ενώ τα κανάλια και η διαπλοκή είναι ανέξοδα θέματα και (θεωρούν ότι) πουλάνε στο ακροατήριό τους. Μόνο που τους διαφεύγει ότι αυτό το ακροατήριο συνεχώς συρρικνώνεται, με ό,τι αυτό σημαίνει για το άμεσο μέλλον τους.