Επενδυτικό αδιέξοδο

07:31 19/9/2016 - Πηγή: New Money

Η μεγάλη δυστοκία που διαπιστώνεται στον επενδυτικό τομέα είναι και το βασικό ζήτημα που προβληματίζει την οικονομία μετά τη διετία των έντονων πολιτικών εξελίξεων που ξεκίνησαν από το φθινόπωρο του 2014. Εκτοτε έπεσαν οι τιμές των ομολόγων, κατέρρευσε το Χρηματιστήριο, οι τράπεζες χρειάστηκαν νέα ανακεφαλαιοποίηση και οι δείκτες που έμπαιναν στην ανάπτυξη κόλλησαν σε αρνητικό έδαφος.

Το αποτέλεσμα, όμως, επί της ουσίας είναι

η χώρα να μη χάνει τον δρόμο της δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως οι πιστωτές απαιτούν, αλλά το τίμημα, που κατ' επέκταση έχει και κοινωνικό αντίκτυπο, είναι τεράστιο. Μέχρι τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να χάνει μια ιστορική ευκαιρία που της δόθηκε από τη συγκυρία τον Ιανουάριο του 2015.Ο νεο-περονισμός στην Αργεντινή πήρε χρόνια να πέσει, αφού οδήγησε σε ποικίλα αδιέξοδα. Εδώ επειδή ανήκουμε στην Ευρωζώνη και αυτό δεν απετράπη τα πράγματα τρέχουν γρηγορότερα.

Ο χρόνος που χάθηκε από τις αρχές του 2015 ήταν πολύτιμος. Η προσαρμογή ενός πολιτικού σχηματισμού που ξεκίνησε από αλλού τη διαχείριση μιας χρεοκοπίας ήταν μεγαλύτερη από όσο θα ήθελαν όσοι σέβονται τη δημοκρατία και παράλληλα στοχεύουν και στην ασφαλή εθνική πορεία της χώρας. Ακόμα και σήμερα η οικονομία δεν έχει πάρει ακόμα μπροστά και ο απλός απολογισμός που κάνει ο ενεργός πολίτης είναι 7 χρόνια μνημόνια χωρίς αποτέλεσμα.

Καταλαβαίνει κανείς πόσο κρίσιμο είναι το ζήτημα που υπάρχει για την κυβέρνηση σε πολιτικό επίπεδο σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις. Πρέπει, όμως, κι αυτή να καταλάβει ότι όταν έχεις για περισσότερο από 5 χρόνια ανεργία πάνω από 20%-22% πρέπει να βρεις γρηγορότερες λύσεις.

Ενα πολύ σημαντικό ζήτημα, όμως, είναι εκείνο του Υπερταμείου. Και αυτό γιατί είναι το θεσμικό πλαίσιο που θα δώσει τη δυνατότητα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Κυρίως, όμως, θα χτυπήσει αποφασιστικά σε πολιτικό επίπεδο τα ψήγματα κρατισμού και αριστερισμού που λειτούργησαν ανασταλτικά για την ανάπτυξη της χώρας και συνέβαλαν στη χρεοκοπία. Εκεί που δεν τόλμησε καμία κυβέρνηση από το 2000 και μετά. Ολα όσα ακούγονται για ξεπούλημα ή για επιλογές κλάδων, όπως η ύδρευση ή η ενέργεια, έχουν σοβαρό αντίλογο σε θεσμικό επίπεδο.

Τι θέλετε, κύριοι; Να έχει η ΕΥΔΑΠ μέτοχο ένα hedge fund και να χρηματοδοτεί την αύξηση κεφαλαίου μιας ημικρατικής τράπεζας ή να κάνει ένα joint venture με μια γαλλική εισηγμένη όπου μπορεί να έχει συμφέροντα το γαλλικό Δημόσιο; Κατανοώ απόλυτα και τις ενστάσεις και τις επιφυλάξεις για τη ΔΕΗ. Ομως η ΔΕΗ, παρά την επιτυχία του μνημονίου με τη SMEC, έχει πολύ σοβαρές στρατηγικές αποφάσεις να πάρει που θα διασφαλίσουν την επιβίωσή της με τους καλύτερους όρους. Ο ρόλος του Υπερταμείου, λοιπόν, είναι κρίσιμος για το μέλλον και, κυρίως, για την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Και ας ελπίσουμε ότι θα είναι τέτοιος που θα αποτρέψει φαινόμενα ιδιωτικοποιήσεων αντίστοιχα με αυτά του Ελληνικού, όπου η επένδυση θα γίνει με αρχικό τίμημα που αμφισβητείται έντονα από τους επενδυτικούς κύκλους.

Στρατηγικά, όμως, η κυβέρνηση σε κορυφαίο επίπεδο θα πρέπει να ξεκαθαρίσει την επενδυτική στρατηγική της για προσέλκυση επενδύσεων. Πέρα από μεμονωμένες περιπτώσεις, όπως αυτή των Κινέζων στη ΔΕΗ αλλά και τα τιμήματα για τις τηλεοπτικές άδειες, όπου μένει να δούμε τη νομική έκβαση της διαδικασίας, τίποτε το ουσιαστικό δεν διαφαίνεται.
Και δυστυχώς οι μεγάλοι οίκοι, όπως η Goldman, που το καλοκαίρι του 2014 είχε εγκαίρως προειδοποιήσει ότι το πάρτυ για τους ελληνικούς τίτλους είχε τελειώσει, δικαιώνουν τις ανησυχίες του πρωθυπουργού, ο οποίος είπε στη Θεσσαλονίκη ότι χωρίς αναδιάρθρωση χρέους δεν μπορεί να ενισχυθεί το επενδυτικό κλίμα. Ετσι όμως, και με δεδομένο ότι η υπόθεση χρέους πάει πίσω, μετά και τα όσα είπε ο κ. Γιάννης Δραγασάκης, η επενδυτική προοπτική οδηγείται σε αδιέξοδο. Αν αυτό δεν μπορούν να το ανατρέψουν, τότε τελειώσαμε.