“Επική” τζαζ από το σαξόφωνο του Kamasi

16:47 28/6/2017 - Πηγή: New Money

Ο Καμάσι, ένα από τα επτά παιδιά του γνωστού σαξοφωνίστα Rickey Washington, γεννήθηκε το 1981 στο Λος Άντζελες και σε ηλικία 11 ετών ξεκίνησε μαθήματα κλαρινέτου. Δύο χρόνια αργότερα, ο πατέρας του τού χάρισε ένα σοπράνο σαξόφωνο. Όπως αναφέρει ο ίδιος, ήταν «ένας έρωτας με το πρώτο φύσημα, θεία φώτιση, περίπου όπως όταν πρωτογνωρίζεις τον άνθρωπο που θα παντρευτείς»! Μεγάλωσε στα προάστια του Λος Άντζελες, τη δεκαετία του 1980, σε μια εποχή με πολλά περιστατικά βίας – κάποια στιγμή, μάλιστα, βρήκε έναν άνθρωπο σκοτωμένο

στην αυλή του σπιτιού του. Αυτό συνέβαλε στην πολιτικοκοινωνική του αφύπνιση. Σπούδασε στο φημισμένο γυμνάσιο Hamilton και, ως έφηβος, περιόδευε με την μπάντα του πατέρα του, αλλά και με το –αναπάντεχα τζαζιστικό– γκρουπ του διάσημου ράπερ Snoop (Doggy) Dogg. Σπούδασε στο UCLA εθνομουσικολογία, και πιο συγκεκριμένα τις μουσικές παραδόσεις της Ινδίας, της Ινδονησίας και της Γκάνας. Πρωτοεμφανίστηκε στο δίσκο "Young Jazz Giants", το 2004, και συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα, όπως ο Wayne Shorter, ο Kenny Burrell, ο Herbie Hancock, ο George Duke, ο Stanley Clarke, η Chaka Khan, η Lauryn Hill, αλλά και η Beyonce. Το 2015 συμμετείχε στο μνημειώδη δίσκο "To Pimp a Butterfly" του Kendrick Lamar, ο οποίος περιλάμβανε στίχους που έγιναν συνθήματα κατά της αστυνομικής βίας, ενώ τιμήθηκε και με βραβείο "Γκράμι". Την ίδια χρονιά, μετά από πολύμηνες ηχογραφήσεις, ολοκλήρωσε το προσωπικό άλμπουμ του, "The Epic", μια υπερπαραγωγή με ορχήστρα και χορωδία, όπου διακρίνονταν σημαντικές καταβολές και επιδράσεις, τόσο μουσικές (Coltrane, Sanders, Blakey, Sun Ra) όσο και ιδεολογικές (Malcolm X). Το τρίωρο αυτό άλμπουμ χαρακτηρίστηκε αριστούργημα από τους περισσότερους κριτικούς, βρέθηκε στην κορυφή δεκάδων iTunes Jazz Charts και τιμήθηκε με το "American Music Prize".

Ο ίδιος λέει για το μουσικό του στίγμα: «Η μουσική μου είναι παγκόσμια. Είναι κάτι με το οποίο ο καθένας μπορεί να συνδεθεί. Δεν της βάζω ετικέτες. Γιατί να έχει σημασία μια λέξη; Υπάρχουν τόσες διαφορετικές μουσικές σε αυτό που αποκαλείται τζαζ! Πάνω από 100 χρόνια, χιλιάδες δίσκοι, εκατομμύρια κομμάτια.» Και συμπληρώνει: «Υπάρχει μια άποψη πως η τζαζ είναι πολύ τεχνική και δεξιοτεχνική. Η μουσική μου περιέχει συγκίνηση και έκφραση. Οι ικανότητες με βοηθούν να εκφράσω βαθύτερες ιδέες και αισθήματα. Η έρευνα του ήχου είναι έκφραση ζωής.»

Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr