Φοροελαφρύνσεις: Ή τώρα ή από τον Τσίπρα!

20:51 7/9/2014 - Πηγή: New Money

Οπως αναμενόταν, η διαπραγμάτευση με την τρόικα στο Παρίσι δεν περιείχε συμφωνίες σε θέματα που μας καίνε όπως οι φοροελαφρύνσεις, τα κόκκινα δάνεια, η παράταση της απαγόρευσης πλειστηριασμών κ.λπ. Ακουγαν και σημείωναν οι εκπρόσωποι των δανειστών, και αυτό οι δικοί μας το εξέλαβαν ως σιωπηρή αποδοχή των θέσεων της ελληνικής πλευράς!

Μακάρι να είναι σωστή η δική τους ερμηνεία και στην επόμενη συνάντηση να το δούμε και έμπρακτα και να μην αποδειχθεί ότι συνήθως καταλαβαίνουμε αυτά που θέλουμε να καταλάβουμε.

Πάντως,

από αλλού περιμέναμε το pressing και από αλλού μας ήρθε, αφού οι τροϊκανοί είναι μη βάλουν κάτι στο μυαλό τους. Κολλάνε και δεν τους το βγάζεις με τίποτα.

Ετσι, επανέφεραν απαιτητικά και μετ’ επιτάσεως το θέμα των ομαδικών απολύσεων θέτοντας μάλιστα κόκκινη γραμμή, όπως και στις αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο αλλά και στην επανεξέταση του Ασφαλιστικού.

Πέρα όμως από τις αγκυλώσεις και τις εμμονές των τροϊκανών, πρέπει να παραδεχτούμε και κάποια πράγματα όσο κι αν εκ πρώτης όψεως μοιάζουν αδιαπραγμάτευτα για την ελληνική κοινωνία και τους πολιτικούς.

Οταν, λοιπόν, τα τελευταία πέντε χρόνια έχει καταστραφεί το 1/3 της ελληνικής οικονομίας, όταν οι άνεργοι στη χώρα αγγίζουν το 1,5 εκατομμύριο συμπολίτες μας και η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα απασχολείται σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, αφού οι μεγάλες που απασχολούν πολλούς μετριούνται πια στα δάχτυλα, δεν μπορώ να εκτιμήσω αν αξίζει η κόντρα σε αυτό το θέμα, η οποία μπορεί κιόλας να επηρεάσει τα άλλα ανοιχτά μέτωπα που αφορούν πολύ περισσότερους συμπολίτες μας.

Μήπως και μέχρι τώρα, όπου ισχύει στα χαρτιά ο νόμος που απαγορεύει τις ομαδικές απολύσεις, είδαμε στην πράξη καμιά προστασία των εργαζομένων;

Πόσες και πόσες επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια δεν έβαλαν λουκέτο σε μια νύχτα και δεν άφησαν στον δρόμο χιλιάδες εργαζομένους; Τους έσωσε το επιτρεπόμενο όριο 2%-3% στις απολύσεις ανά μήνα; Και το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι από πού μαζεύτηκαν; Δεν υπήρχαν μήπως νόμοι προστασίας των εργαζομένων από την εργοδοτική αυθαιρεσία;

Γι’ αυτό θεωρώ πως εκεί που φτάσαμε με τις απολύσεις, τις υποχρεωτικές μειώσεις μισθών και σε όποιον του αρέσει, την περιοδική απασχόληση και την καταρράκωση όλων των δικαιωμάτων των εργαζομένων η άρση του ορίου απολύσεων είναι μεν κακό, αλλά όχι και η συντέλεια του κόσμου.

Το μείζον ζητούμενο άμεσα από την κοινωνία είναι οι φοροελαφρύνσεις, κατά πρώτον, και η δημιουργία θέσεων απασχόλησης μέσω επενδύσεων, κατά δεύτερον. Γιατί, αν δεν μειώσουν από τον επόμενο κιόλας μήνα τη φορολογία στο πετρέλαιο θέρμανσης, ακόμα και να βρει ο Σαμαράς 180 βουλευτές να ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα την πάθει από τον χειμώνα όπως ο Ναπολέων και ο Χίτλερ στη Ρωσία. Αν δεν δει ο εργαζόμενος ενίσχυση των εισοδημάτων του μέσω της μείωσης του έκτακτου φόρου αλληλεγγύης, οι υποσχέσεις για μείωση των φορολογικών συντελεστών και του ΕΝΦΙΑ από το 2015 δεν θα έχουν καμία αξία μπροστά στην κάλπη από τους εξουθενωμένους πολίτες.

Μπορεί τα μακροοικονομικά πλάνα να αντέχουν μειώσεις φόρων σε 3-4 χρόνια, αλλά το θέμα είναι ποιος μπορεί να αντέξει μέχρι τότε. Το σήμερα είναι αυτό που μετράει και πονάει και πάνω σ’ αυτό πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν η κυβέρνηση, γιατί όσο περνάνε τα χρόνια της ανέχειας και της εξαθλίωσης όλο και λιγότεροι αναγνωρίζουν ότι όλες αυτές οι θυσίες στις οποίες υποβαλλόμαστε έσωσαν τη χώρα από τη χρεοκοπία. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η λογική χάνεται όταν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αναλαμβάνει να αποδώσει ευθύνες.

Αν λοιπόν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος δεν μπορούν να αποφασίσουν ελάφρυνση βαρών τώρα, το έργο αυτό θα ανατεθεί σε άλλους, όχι σώνει και καλά γιατί τους πιστεύουν, αλλά για λόγους απόδοσης μιας ιδιότυπης καταδίκης.

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης