Η αριθμητική του παράνομου τζόγου

09:26 14/1/2016 - Πηγή: New Money

Τις τελευταίες ημέρες, από τα πλέον επίσημα αλλά και ανεπίσημα χείλη, κυκλοφορούν διάφορα νούμερα για την αγορά του διαδικτυακού τζόγου και πως αυτή μπορεί να αποτελέσει τη λύση για όλα τα ισοδύναμα μέτρα που επιζητά η κυβέρνηση.

Διατυπώνεται επίσης ότι ο έλεγχος της παράνομης αγοράς του τζόγου θα αποδώσει στον κρατικό κορβανά κάποια δις, τα οποία θα χρηματοδοτήσουν από το ασφαλιστικό έως τα δημόσια έργα. Οι πραγματικοί αριθμοί εντούτοις της αγοράς του διαδικτυακού τζόγου

είναι σημαντικοί και υπολογίσιμοι αλλά σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στα νούμερα που κυκλοφορούν.

Με βάση τα δεδομένα , λοιπόν, έχουμε και λέμε...

Ως γνωστόν, στην Ελλάδα, από το 2012, λειτουργούν, βάσει προσωρινών αδειών, 24 εταιρείες παροχής τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου. Ουσιαστικά από τις 24 εταιρείες, οι 3 μόνο έχουν υπολογίσιμους τζίρους και διευρυμένη δραστηριότητα και συγκεντρώνουν περί το 95% του συνολικού τζίρου του διαδικτυακού στοιχήματος.

Το τελευταίο νούμερο που έχει κυκλοφορήσει για το μέγεθος της εν λόγω αγοράς αγγίζει τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Με μια απλή όμως αφαίρεση των χρημάτων που επιστρέφονται στους παίκτες (και φορολογούνται αυτοτελώς) διαπιστώνουμε ότι το πραγματικό μέγεθος της αγοράς ανέρχεται σε 140-160 εκατομμύρια ετησίως. Με απλά λόγια, σε αριθμούς όπως τα 4 δις γίνεται ένα κορυφαίο λάθος και ένα λογικό άλμα ταυτόχρονα. Στα χρήματα αυτά δεν λαμβάνεται υπόψη η ανακύκλωση του ίδιου χρήματος από τα κέρδη που στην περίπτωση του διαδικτύου έως και τις 13 φορές.

Δηλαδή όταν κάποιος παίκτης αποκομίσει ένα κέρδος από ένα στοίχημα για παράδειγμα διπλάσιο από το αρχικό του κεφάλαιο και το επανατοποθετήσει σε άλλο στοίχημα, η φορολογητέα ύλη για την εταιρεία είναι το αρχικό ποσό και όχι το διπλάσιο αυτού, δηλαδή το κέρδος του παίκτη το οποίο και του επιστρέφεται ευλόγως και για το οποίο φορολογείται ο παίκτης ξεχωριστά.

Ένας άλλος μύθος που έχει κυκλοφορήσει και αποτέλεσε μάλιστα και σχετική συζήτηση στη Βουλή αφορά στο αν αυτές οι εταιρείες πληρώνουν φόρους. Η πραγματικότητα είναι ότι καταβάλουν και μάλιστα κάθε τρίμηνο, το gaming tax, το οποίο ανέρχεται σε 30% επί των μεικτών τους εσόδων. Όχι επί των κερδών, όπως συμβαίνει στους περισσότερους κλάδους αλλά επί των μεικτών τους εσόδων. Τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα καταδεικνύουν ότι οι 24, δηλαδή κυρίως οι 3, κατέβαλαν περί τα 40 εκατομμύρια το 2014 και άλλα τόσα και λίγο παραπάνω για το 2015. Να σημειώσω ότι το 30% είναι ο υψηλότερος αντίστοιχος φόρος στην Ευρώπη: Αγγλία 15%, Βέλγιο 15%, Ρουμανία 16%, Δανία 20%, Βουλγαρία 20%, Ιταλία 22%, Ισπανία 25% και Τσεχία 25%. Τα στοιχεία γνωρίζω ότι είναι διαθέσιμα στη Δ'ΔΟΥ Αθηνών, όπου και έχουν υπαχθεί οι εταιρείες του διαδικτυακού τζόγου. Γνωρίζω επίσης ότι ελάχιστοι έως κανένας δεν τα έχουν αναζητήσει στην «οικεία εφορία». Ούτε καν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου...

Τρίτος μύθος αυτός περί μεγάλου όγκου της παράνομης αγοράς του τζόγου. Μύθος εν μέρει διότι στην πραγματικότητα δεν αφορά στο διαδίκτυο. Η προσωρινή ρύθμιση του διαδικτυακού στοιχήματος και η δημιουργία μαύρης λίστας εταιρειών στις οποίες οι Έλληνες δεν δύνανται να στοιχηματίσουν από την Ελλάδα, καθώς υπάρχει το λεγόμενο ip blocking, εκ των πραγμάτων απορρόφησε το αναλογικό για τα διαδίκτυο μέρος παράνομου και μη φορολογητέου μέχρι το 2012 στην Ελλάδα διαδικτυακού τζόγου, δημιουργώντας νέα φορολογητέα ύλη και έσοδα για το δημόσιο. Τα capital controls δε έκαναν σχεδόν αδύνατη την ήδη περιορισμένη δυνατότητα των Ελλήνων να στοιχηματίζουν παράνομα στο διαδίκτυο.
Υπολογίζεται ότι παρά τη μεταβατικότητα τις ρύθμισης σε ότι αφορά ειδικά το διαδικτυακό στοίχημα περισσότερο από το 90% παίζει πλέον νόμιμα. Ο παράνομος τζόγος θα πρέπει να αναζητηθεί και να καταπολεμηθεί στις παράνομες λέσχες με τα φρουτάκια. Ή αλλιώς είναι περισσότερο δουλειά της αστυνομίας παρά των φορολογικών αρχών.

Να σημειωθεί επίσης ότι ο φορολογικός έλεγχος των 24 εταιρειών δύναται να είναι απόλυτα ακριβής (δεδομένων των αναλυτικών στοιχείων που υποχρεούνται οι εταιρείες να διατηρούν στις χώρες ΕΕ όπου και εδρεύουν), έτσι ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή διαρροή φορολογητέων εσόδων. Η συστηματοποίηση των ελέγχων από πλευράς αρμόδιων υπηρεσιών μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση του ποσού των εσόδων.

Επιπρόσθετα, με έναν απλό τρόπο, το κράτος θα μπορούσε να ξέρει επακριβώς του τζίρους, τα έσοδα και τη γενικότερη δραστηριότητα των εταιρειών και όλα αυτά, χάρη στα capital controls: από τη στιγμή που όλες οι συναλλαγές γίνονται μέσω τραπεζών ή παρόχων ηλεκτρονικών πορτοφολιών, αρκεί μια διασταύρωση στοιχείων για να γνωρίζουν οι φορολογικές αρχές με μεγάλη λεπτομέρεια, ποιος έπαιξε πόσα χρήματα, σε ποια εταιρεία, πόσα εκταμίευσε και άρα ποιο είναι το ποσό για το οποίο φορολογούνται οι εταιρείες.

Η αγορά του διαδικτυακού τζόγου μπορεί σίγουρα να συνεισφέρει στα δημόσια έσοδα. Το ζήτημα είναι να υπολογίζεται στην πραγματική του διάσταση, για να βγαίνουν και τα σωστά νούμερα. Σημειωτέον, ότι ο διαδικτυακός τζόγος δεν αποτελεί παρά το 10% της συνολικής αγοράς του τζόγου, μιας αγοράς που συνολικά αγγίζει τα 2 δις εκ των οποίων το 75% αφορά τα 13 αποκλειστικά παίγνια της ιδιωτικής ΟΠΑΠ ΑΕ, το 15%, τα επίγεια καζίνο και το 10% παίγνια στο διαδίκτυο.

Η πλέον θετική εξέλιξη που θα λύσει κάθε διαφορά σε λεγόμενα και πραγματικότητα είναι η τελική ρύθμιση της αγοράς. Η απόδοση τελικών αδειών στις εταιρείες, η είσοδος νέων, μεγάλων παικτών – εταιρειών του εξωτερικού που αποφεύγουν την Ελλάδα λόγω προσωρινότητας του καθεστώτος και ο αυστηρός και συστηματικός φορολογικός έλεγχος, θα αποφέρουν σημαντικά οφέλη για το δημόσιο.

Με τον τρόπο αυτό πιθανώς θα ανακαλύψουμε ότι ο διαδικτυακός τζόγος δεν είναι η κότα με τα χρυσά αυγά για τα δημόσια έσοδα, αλλά ένα μόνιμο, συνεχώς αυξανόμενο, υπολογίσιμο έσοδο για τα δημόσια ταμεία.