Η διάτρητη αξιολόγηση

08:11 7/3/2016 - Πηγή: New Money

«Είμαι κομμουνιστής», είπε ο Γιώργος Κατρούγκαλος την περασμένη Πέμπτη σε εκδήλωση του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου για να προκαλέσει την άμεση αντίδραση μέλους του επιμελητηρίου που πρόσκειται στο ΚΚΕ.

Αυτά δεν συνέβησαν στην εκδήλωση γραβατοφόρων, αλλά στο επίκεντρο των μικρομεσαίων επιχειρηματιών της χώρας, που αποτελούν και την παραγωγική κοινωνική της βάση.

Αν με αυτό το πνεύμα μπορεί να προχωρήσει η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, τότε είναι αμφίβολο ποια μπορεί να είναι η συνέχεια. Η εκτίμηση του προέδρου του επιμελητηρίου

είναι σαφέστατη, ότι αν δηλαδή περάσει ένα Ασφαλιστικό που θα δημιουργεί κίνητρα φοροδιαφυγής, τότε σε σύντομο χρονικό διάστημα θα χρειαστούν νέα μέτρα.

Η υπόθεση της αξιολόγησης είναι μείζονος σημασίας να τελειώσει εγκαίρως. Οι ελληνικές τράπεζες αποδεικνύουν με τα αποτελέσματα που βγάζουν ότι αντέχουν ακόμα και μια ακραία περίοδο, όπως αυτή του τελευταίου χρόνου. Σε βαθμό μάλιστα που οι γύπες όπως ο Πόλσον, που έχασαν λεφτά λόγω των capital controls, να επιχειρούν να τις υφαρπάξουν με έμμεσες μεθόδους. Ομως για να πάμε στην επόμενη μέρα που έχει νόημα για την ανάπτυξη για την οποία κόπτεται, όπως λέει, η κυβέρνηση πρώτη από όλους, θα πρέπει οι τράπεζες να ανακτήσουν τις προσβάσεις στην ΕΚΤ. Και αυτό περνά μόνο από την αξιολόγηση.

Καλώς ή κακώς, η διαδικασία της αξιολόγησης έπεσε πάνω στο Προσφυγικό, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του οποίου η Ευρώπη προβληματίζεται πλέον πολύ έντονα. Και φαίνεται ότι μπαίνει και αυτό στη διαπραγμάτευση. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να παίξει ρόλο και να ασκήσει πιέσεις στην τελική μορφή της αναμενόμενης συμφωνίας - ειδικά στην πλευρά του ΔΝΤ. Και ο ρόλος του ΔΝΤ έχει δύο όψεις.

Η μία έχει να κάνει με την επιβολή πιο αυστηρών από κάθε άποψη μέτρων, η άλλη ότι αποτελεί βασικός μοχλός που πιέζει για την αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι που είναι και ο βασικός στόχος της κυβέρνησης. Ετσι στο αυριανό Eurogroup θα πρέπει να βρεθεί μια πρώτη συνισταμένη μεταξύ των δυο πλευρών των πιστωτών. Σε αυτή την κατεύθυνση οι επιλογές Σόιμπλε είναι ο κρίσιμος παράγων. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είναι γνωστός ως σκληροπυρηνικός, πλην όμως αντιλαμβάνεται ότι πολλά έχουν αλλάξει στο τοπίο από πέρυσι.

Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση δεν μπορεί να διεκδικεί νέες συμφωνίες χωρίς να προχωρά και να υλοποιεί δεσμεύσεις της αρχικής συμφωνίας, όπως το ταμείο διαχείρισης της κρατικής περιουσίας. Εγχείρημα σύνθετο, με λεπτές πολιτικές γραμμές, κλειδί όμως για την ενίσχυση και την προσέλκυση επενδύσεων που απαιτούνται για να γυρίσει η οικονομία και να πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα.

Οπως επίσης και να καταθέτει ρεαλιστικά σχέδια για την αποτελεσματική μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, οικονομικά εφικτά και κοινωνικά ισορροπημένα - και όχι μορφώματα νεομαρξιστικής αντίληψης. Αντίστοιχα και οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να είναι ρεαλιστικότεροι στις προβλέψεις τους και να μη συμφωνούν για να συμφωνήσουν, όπως συμβαίνει πολλάκις, σε ανέφικτους στόχους.

Αν και η διαδικασία της διαπραγμάτευσης ωριμάζει, είναι βέβαιο ότι θα έχει μεσοπρόθεσμα τιμήματα - και οικονομικά και πολιτικά. Οποιος τα προλάβει, θα είναι και ο κερδισμένος της επόμενης φάσης. Και αυτό είναι που μας αφορά από οικονομικής πλευράς.