Η υπερπαραγωγή φορολογικής νομοθεσίας ως παραδοχή αποτυχίας

12:05 29/1/2014 - Πηγή: New Money

Με την ολοκλήρωση του έτους 2012 και μετά τη δημοσίευση του νόμου 4093/2012 για τον Κώδικα Φορολογικής Απεικόνισης Συναλλαγών (αλλαγή ονόματος του παλαιού ΚΒΣ) νομίσαμε ότι ολοκληρώθηκε η γνωστή και διαχρονικά επαναλαμβανόμενη υπερπαραγωγή φορολογικής νομοθεσίας.

Ωστόσο, το έτος 2013 υπήρξε πολύ αμείλικτο: μετρήστε, θαυμάστε, θυμηθείτε και συγγνώμη αν κάτι ξεχάστηκε ή έγινε λάθος στην αρίθμηση.

Δεκαπέντε φορολογικοί νόμοι μέσα στον ίδιο χρόνο και αρκετά άρθρα παρένθετα σε άσχετους νόμους. Για την ερμηνεία τους εκδόθηκαν 282 πολυγραφημένες εγκύκλιοι διαταγές (ΠΟΛ) - και συγκεκριμένα

από τον αριθμό 1.004 έως και τον αριθμό 1.285 μέσα στο έτος 2013. Επιχειρηματίες, φοροτεχνικοί, λογιστές, εφοριακοί και φορολογούμενοι σε κατάσταση νευρικής κρίσης έως παράκρουσης. Η υπερπαραγωγή συνεχίζεται: πολυνομία, μεταβολή στις ονομασίες, ασάφειες, ερμηνείες αντιφατικές και όλα τα γνωστά συμπτώματα της διαχρονικά νοσηρής νοοτροπίας.

Λυπούμαστε που είμαστε αναγκασμένοι να επισημάνουμε το πανεύκολο που γίνεται κατανοητό από τον καθέναν: ένα ευνομούμενο κράτος πρέπει να έχει σταθερή φορολογική όπως και κάθε φύσης νομοθεσία. Αυτή βοηθάει τους πολίτες να είναι πιο συνεπείς γιατί τη μαθαίνουν λόγω επανάληψης, βοηθάει τους δημόσιους λειτουργούς γιατί τη γνωρίζουν σε βάθος, βοηθάει τα διοικητικά δικαστήρια καθ’ όσον δεν προβληματίζονται με το πότε και από πότε ισχύει κάποια διάταξη. Είναι χρήσιμη έως αναγκαία για τον προϋπολογισμό των επιχειρήσεων και κάθε πιθανή επένδυση. Δίνεται χρόνος στους επαγγελματίες να ασχοληθούν με την παραγωγική διαδικασία περισσότερο από τη μελέτη της συνεχούς αλλαγής. Ο σταθερός νόμος που ισχύει διαχρονικά γίνεται πεποίθηση, πίστη, βίωμα, συνήθεια και εφαρμόζεται ευκολότερα. Βέβαια αρκετές φορές θα υπάρξει αντίλογος: οι αλλαγές κρίνονται αναγκαίες. Πότε όμως πρέπει να αλλάζουν οι φορολογικοί νόμοι σε μια πολιτισμένη χώρα;

Περιττό να υπογραμμιστούν οι περιπτώσεις, αλλά όπως φαίνεται πρέπει:

• Οταν αλλάζουν ριζικά οι οικονομικές συνθήκες.
• Οταν εκλέγεται κυβέρνηση με διαφορετική πολιτική τοποθέτηση.
• Οταν αλλάζουν οι συμμαχίες και οι διακρατικές ενώσεις.
• Οταν αλλάζει η τεχνολογία.
• Οταν επέλθουν ριζικές μεταβολές σε κάποιον άλλο παράγοντα με μεγάλη επίδραση στα δημόσια και ιδιωτικά οικονομικά μεγέθη.

Η απορία του απλού πολίτη: τι απ’ όλα αυτά ή οτιδήποτε άλλο άλλαξε τόσο πολύ τα έτη 2012, 2013 και 2014 ώστε να δικαιολογείται αυτή η νομοθετική υπερπαραγωγή; Προφανώς και κάθε νέο φορολογικό νομοσχέδιο είναι ομολογία αποτυχίας του προηγούμενου. Εκαναν λάθος πριν από τέσσερις μήνες και το «διορθώνουν» μέσω της νεότερης νομοθεσίας. Μόνο που από τις πολλές διορθώσεις δημιουργούν έναν γραφειοκρατικό Φρανκενστάιν με τις γνωστές συνέπειες. Είναι σε όλους γνωστό ότι όταν κάτι μεταβάλλεται συνέχεια είναι αποτυχημένο, είτε πρόκειται για νομοθεσία, θεσμούς, προϊόντα, εμπορεύματα, κανόνες, συστήματα ή ό,τι άλλο μπορούμε να φανταστούμε. Αντίθετα, όταν είναι πετυχημένο και διαχρονικό, δημιουργεί ίσως περιορισμένες ανάγκες κάποιας προσαρμογής λόγω τεχνολογικής προόδου, αλλά σε καμία περίπτωση τόσες συνεχείς αλλαγές. Οι πολίτες έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους:

• Οι συντάκτες των φορολογικών νομοσχεδίων δεν έχουν καμία σχέση με την οικονομική πραγματικότητα.

• Ολα συντάσσονται και ψηφίζοντα με προχειρότητα και χωρίς μακροχρόνιο σχεδιασμό.

• Η πίεση για τις ταμειακές ανάγκες είναι πάνω από κάθε σωστή απόφαση. • Κάθε αλλαγή είναι για την επιδείνωση της θέσεως του φορολογουμένου, αλλά λανσάρεται ως κυβερνητική επιτυχία.

• Θεωρούν ότι η πραγματικότητα διορθώνεται με τη νομοθεσία και μόνο. Αντί να παράγουμε προϊόντα, δημιουργούμε άχρηστα κείμενα, λόγια, λέξεις, ερμηνείες.

• Νομίζουν ότι η συγγραφή εντολής μπορεί να αντικαταστήσει την εφαρμογή και την εκτέλεση.

• Αυξάνουν την αντιπαραγωγική υπεραπασχόληση κάθε ενδιαφερόμενου που αντί να εκτελεί και να εργάζεται, μονίμως ενημερώνεται με γνώσεις που αποδεικνύονται βραχείας χρηστικότητας.

• Δημιουργούν σύγχυση με μόνη συνέπεια ο απίστευτος κρατικός μηχανισμός να δικαιολογεί την ύπαρξή του και να συντηρεί τη γραμματειακή του υποστήριξη.

• Οι αρμόδιοι υπάλληλοι δεν προλαβαίνουν να ενημερωθούν και οι φορολογούμενοι να προσαρμοστούν στις συνεχείς μεταβολές.

• Δίνουν πρόσθετη εργασία στα ΜΜΕ, που καθημερινά μας βομβαρδίζουν με νέες ανακοινώσεις, ρυθμίσεις, πρόστιμα, ποινές, υποχρεώσεις.

Στους πολίτες που διδάσκονται από την καθημερινή σκληρή πραγματικότητα έχει γίνει κατανοητό ότι τα χρήματα δεν εμφανίζονται «ως διά μαγείας» και μόνο νομοθετώντας. Τα φορολογικά έσοδα για να εισπραχθούν από τον κρατικό μηχανισμό πρέπει κατ’ αρχήν να υπάρχουν. Και για να υπάρχουν πρέπει να δημιουργούνται τα αντίστοιχα επιχειρηματικά και ιδιωτικά κέρδη. Το χρήμα για να υπάρχει πρέπει πρώτα να παραχθεί. Και ασφαλώς παραγωγή πραγματικού χρήματος σημαίνει πρόοδος, επένδυση, κερδοφορία της παραγωγικής μονάδας, δημιουργία υγιούς επιχείρησης, πωλήσεις, εξαγωγές, απασχόληση, ιδιωτική αποταμίευση, πλεονάσματα και όλα τα γνωστά. Τα μειωμένα και τα μηδενικά κέρδη με όποιον φορολογικό συντελεστή και αν πολλαπλασιαστούν, σε μειωμένα κρατικά έσοδα θα οδηγήσουν. Το ίδιο και οι ανύπαρκτες αγοραπωλησίες: με όποιον φόρο ή εισφορά και αν επιβαρυνθούν. Ατιμα ποσοστά! Ολοι οι οικονομολογούντες σας μπερδεύουν με τα ποσά! Οσο για την αποτυχία της προηγούμενης νομοθεσίας, η τακτική είναι γνωστή: χαρακτηρισμός που αποσιωπάται αφού κατά τα φαινόμενα πολύ σύντομα όλες οι σημερινές διατάξεις θα γίνουν προηγούμενες. Εχει ήδη αρχίσει το μέτρημα για το έτος 2014!

Blogger Γεώργιος Ιω. Πατσόπουλος