Η υπέρβαση των 25 δισ ευρώ

11:59 13/6/2018 - Πηγή: New Money

Και μένα μ΄αρέσει το παιχνίδι των λέξεων και η ίντριγκα των εννοιών αλλά ο σύντροφος Ευκλείδης και οι συν αυτώ επιτελείς δεν πιάνονται… Με μια πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών – του οποίου προΐσταται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος- είναι από μόνη της πολλά μεταπτυχιακά μαζί! Διαβάζω και παραθέτω εδώ το πιο κρίσιμο απόσπασμα της: «(…) η εγγύηση δεν είναι απεριόριστη, δεν αφορά δηλαδή το σύνολο των οικονομικών υποχρεώσεων του Ελληνικού Δημοσίου που απορρέουν από τη δανειακή σύμβαση,

αλλά περιορίζεται σε ένα ποσό (25 δις) το οποίο προσεγγίζει την θεωρητική αξία, σε βάθος χρόνου, που θα μπορούσε να εισπράξει το Δημόσιο από την Εταιρεία, ως μέρισμα».

Εν ολίγοις, η απάντηση σε πανηγυρικό τόνο του συντρόφου Ευκλείδη είναι ότι δεν μας τα πήραν όλα αλλά μόνο 25 δισ ευρώ! Και το ποσό αυτό της εγγύησης με δημόσια περιουσία προς εξασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών είναι πολλαπλώς δυσβάστακτο… Ως προς αυτό δεν νομίζω να υπάρχει καμία (σοβαρή) διαφωνία από (σοβαρό) παράγοντα της οικονομικής ζωής. Αλλά, το ζήτημα δεν είναι αυτή καθαυτή η εγγύηση των 25 δις ευρώ αλλά αν υπάρχουν πολιτικές – που μπορούν να διαμορφωθούν και να εφαρμοσθούν- τα επόμενα δύσκολα χρόνια να υπερβούν αυτό το ασφυκτικά επικίνδυνο πλαίσιο;

Και το ερώτημα αυτό αφορά τους πρώην, τους νυν αλλά και τους επόμενους … Η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη καθώς προϋποθέτει σοβαρές ανατροπές στις πολιτικές που ακολουθούν τα κόμματα εξουσίας στον τόπο μας αλλά και στο βάθος του τούνελ στην αντίληψη για το σύγχρονο κράτος και τον αποκλειστικά επιτελικό ρόλο του σε μια διεθνοποιημένη οικονομία.

Και από εδώ και πέρα αρχίζουν δίχως άλλο τα δύσκολα.

Αν η χώρα μας και κυρίως οι πολίτες της θα έχουν τα επόμενα χρόνια έστω και μια αμυδρή ελπίδα επαναφοράς στην κανονικότητα και στο μακρινό όνειρο της ευημερίας στην καθημερινή ζωή τους πρέπει η πολιτική ηγεσία – στο σύνολο της- αλλά και οι ελίτ της κοινωνίας να συναντηθούν και να συνομολογήσουν μια νέα τύπου συναίνεση – συναίνεση ακριβώς πάνω στην υπέρβαση των υποχρεώσεων μας όχι με τα αλήστου μνήμης «ισοδύναμα» αλλά με επιλογές για βαθιές τομές στο κράτος και την σχέση του με τους πολίτες και τα συμφέροντα τους, την κοινωνία και την αγορά. Προφανώς, αυτές οι τομές θα πρέπει να είναι σε φιλελεύθερη κατεύθυνση και να ανταποκρίνονται στο καθολικό αίτημα της κοινωνικής ανάπτυξης – δύο στοιχεία πολύ συμβατά μεταξύ τους.