Και οι γαλλικές τράπεζες βγάζουν οφσάιντ τρόικα και πιστωτές

Η κατάσταση εκτραχύνεται καθώς όλες οι προβληματικές πτυχές βγαίνουν στη φόρα στην τελική ευθεία της οικονομίας προς την πολυπόθητη ανάκαμψη. Το ερώτημα από εδώ και στο εξής είναι πόσο αναιμική ή ενισχυόμενη θα είναι η ανάκαμψη, αλλά και ποια κοινωνικά μερίσματα θα έχει σε βάθος πενταετίας.

Και αυτό γιατί εκεί θα κριθούν οι πολιτικές και οι κοινωνικές ισορροπίες που θα διατηρήσουν την πορεία που έχει ξεκινήσει ή θα οδηγήσουν σε ανατροπές που θα φέρουν Βρυξέλλες και Βερολίνο προ εκπλήξεων. Η συμπεριφορά εταίρων

και πιστωτών παραμένει σκληρή προς τη χώρα μας. Δεν δικαιολογείται διαφορετικά η εμμονή απέναντι σε έναν χρεοκοπημένο ΟΑΕΕ, στον οποίο η αγορά χρωστά 8,3 δισ. (!), να επιβάλλουν, ενώ η οικονομία βρίσκεται στον βυθό της ύφεσης, κατασχέσεις και ανηλεές κυνήγι της μικρομεσαίας βάσης.

Το ότι η τρόικα απέτυχε σε κρίσιμους τομείς στην ελληνική οικονομία φαίνεται και από την τελευταία ανάλυση της BNP Paribas, η οποία σημειώνει ότι η ύφεση είναι ελεγχόμενη και το πρωτογενές πλεόνασμα πραγματικότητα, όμως η χαμηλή βάση των εξαγωγών μόλις στο 24% του ΑΕΠ και η αδύναμη εσωτερική ζήτηση θα αποτελούν ουσιώδη προβλήματα για την ανάκαμψη. Η BNP Paribas δεν είναι hedge fund, είναι μεγάλη γαλλική τράπεζα. Και η έκθεσή της αυτή αποτελεί γροθιά προς τα εργαλεία των Ευρωπαίων πολιτικών, που είναι η τρόικα.

Κοιτάζοντας την Ιστορία από απόσταση μπορούμε, ακόμα και από τα μαθητικά βιβλία, να διαγνώσουμε περιόδους κατά τις οποίες ακολουθήθηκαν λανθασμένες είτε ανεπαρκείς επιλογές. Περιόδους αυταρχισμού που βίασαν κοινωνίες. Το πρόβλημα εδώ είναι καθαρά οικονομολογικό και η προσπάθεια Βρούτση, για παράδειγμα, είναι άγνωστο, ακόμη κι αν γίνει αποδεκτή από την τρόικα, τι πολιτικές επιπτώσεις θα έχει.

Βεβαίως και η σημερινή ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει τα δικά της λάθη. Ποια είναι αυτά; Το ότι από το 2012 έχει κάνει μόνο δύο ιδιωτικοποιήσεις, αυτές του ΟΠΑΠ και του ΔΕΣΦΑ, από τον οποίο δεν έχει πάρει ακόμα τα λεφτά! Παράλληλα δεν προχωρεί σε ένα δίκαιο ξεκαθάρισμα του Δημοσίου, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν τρωκτικά που ζουν σε βάρος των φορολογουμένων, των συνταξιούχων του ΟΑΕΕ και των ανέργων του ιδιωτικού τομέα. Είναι το Ελληνικό Δημόσιο που χρεοκόπησε μέσα στο ευρώ και οδήγησε στη μεγάλη κρίση, μηδένισε την πιστοληπτική ικανότητα των τραπεζών και τελικά κορυφώνει την κοινωνική κρίση με την επαίσχυντη αναμενόμενη εξέλιξη στους πλειστηριασμούς.

Την ίδια ώρα, παράγοντες του Δημοσίου θα συνεχίσουν να βασιλεύουν αλλάζοντας απλώς πολιτικά στρατόπεδα.

Αυτό βέβαια δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι με την πολιτική τους αντιμετώπισαν τη χώρα μας λογιστικά, παρέχοντάς της ελάχιστα εχέγγυα για μια μακροχρόνια στρατηγική βιώσιμης ανάπτυξης και κοινωνικής ισορροπίας. Και αυτό γιατί οι πολιτικοί δεν εγγυώνται τα πάντα όσον αφορά στην οικονομία, κάνουν λάθη και η Ελλάδα είναι εν πολλοίς το αποτυχημένο πείραμα.

Οι αγορές θα κρίνουν πόσο εφικτό θα είναι να γυρίσει η ελληνική οικονομία. Ομως, αν κρίνουμε από εξελίξεις όπως αυτή της Βιοχάλκο, ή το σίριαλ ΔΕΗ - Μυτιληναίου, γίνεται αντιληπτό ότι ακόμα και η ελληνική βιομηχανία δεν βοηθιέται σε μια φάση που θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται διαφορετικότερα.

Εν κατακλείδι, υπάρχουν τόσες παρωδίες στη σημερινή οικονομία που δεν πρόκειται να επιλυθούν αύριο ή μεθαύριο. Το τίμημα εξάλλου της παραμονής εντός του ευρώ είναι και θα παραμείνει βαρύ. Ελεγε η Credit Suisse στις 25 Μαΐου του 2012 ότι μια έξοδος της χώρας από το ευρώ θα φέρει 10% ύφεση, έλλειψη ρευστότητας και έκρηξη του τουρισμού. Σήμερα έχουμε αθροιστικά από το 2012 περίπου την ίδια ύφεση, έλλειψη ρευστότητας και άνοδο του τουρισμού. Αλλά θα μείνουμε στο ευρώ. Μόνο που δεν πρόκειται να φτάσουμε στη γη της Επαγγελίας, όσες θυσίες κι αν κάνουμε, αν δεν αλλάξουν κάποια πράγματα.

Blogger Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης
Keywords
Τυχαία Θέματα