Καλό ταξίδι αγαπημένε μου φίλε

13:38 19/2/2014 - Πηγή: New Money

Είναι στη φύση της δουλειάς μας, να γνωρίζουμε και να συναναστρεφόμαστε με πολλούς ανθρώπους, σημαντικούς και λιγότερο σημαντικούς. Tις περισσότερες φορές, αυτές οι σχέσεις σβήνουν όταν χαμηλώνουν τα φώτα της δημοσιότητας, όταν δεν τους έχουμε και δεν μας έχουν ανάγκη, σ' αυτό το αλισβερίσι της ενημέρωσης και της προβολής. Είναι πολύ λίγοι εκείνοι οι άνθρωποι με τους οποίους μπορούμε να σφυρηλατήσουμε σχέσεις που αντέχουν στο χρόνο. Να γίνουν φίλοι με όλη τη σημασία της λέξης. Ένας από αυτούς, ήταν ο αποδημήσας σήμερα Στέλιος Σταυρίδης. Τον γνώρισα πριν από 25 χρόνια και από την πρώτη στιγμή, κατάλαβα

ότι δεν είναι από αυτούς που σε πλησιάζουν για να σε εκμεταλλευτούν μέσω της δημοσιογραφικής ιδιότητας. Αλέγκρος και χουβαρντάς με τα αισθήματα του, απέπνεε τη σιγουριά του ανθρώπου που πιστεύει στις ικανότητ;eς του, στις ιδέες του, στους ανθρώπους (χωρίς να κάνει ιδεολογικές και πολιτικές διακρίσεις) και πρόσφερε αφειδώλευτα την αγάπη του και την κατανόησή του σε όσους τον περιέβαλλαν. Αγωνιστής και αισιόδοξος μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, δεν το έβαζε κάτω και πάλευε την επάρατο αγόγγυστα, πιστεύοντας πως αυτός θα τα καταφέρει και θα τη νικήσει. Έτσι ήταν σε όλη του τη ζωή. Δινόταν με όλο του το είναι στα πιστεύω του και έδινε τη μάχη μέχρι τέλους χωρίς λιποψυχίες και υπολογισμούς κόστους. Επιχειρηματίας με δράση και στάση ζωής που απενοχοποιούσε την κρατούσα άποψη για τα αφεντικά. Άλλωστε ο ίδιος, όπως λένε τουλάχιστον οι συνεργάτες του, δεν το έπαιξε ποτέ αφεντικό. Δεν τους αντιμετώπιζε ως υπαλλήλους που με τους μισθούς τους του αφαιρούν κέρδη από την επιχείρηση, αλλά ως συμμέτοχους σε μια κοινή προσπάθεια, μοιραζόμενος τις επιτυχίες μαζί τους, πριν ακόμα εισαχθεί στο ελληνικό επιχειρείν η έννοια του κοινωνικού μερίσματος. Δεν ήταν τυχαίο που η επιχείρηση του είχε επανειλημμένα διακριθεί ως best work place. Με γέλιο, χιούμορ και καλή διάθεση, ακόμα και στα δύσκολα, έψαχνε πάντα να βρει λύσεις για τους ανθρώπους του στην επιχείρηση, καθώς τους θεωρούσε προέκταση της οικογένειας του. Οι μόνες στιγμές που έχασε το κέφι του και το χαμόγελό του ήταν όταν από μόνοι τους κάποιοι συνεργάτες του, βλέποντας ότι πλέον δεν είχαν αντικείμενο εργασίας λόγω της οικονομικής κρίσης που χτύπησε όλες τις επιχειρήσεις, του ζήτησαν να παραιτηθούν για να μη βουλιάξει η επιχείρηση από την οποία έζησαν τις οικογένειες τους για πολλά χρόνια. Ένας γνήσιος άνθρωπος της αγοράς που θεωρούσε ότι, αν η χώρα μας έχει κάποιες ελπίδες να ξεφύγει από τη μιζέρια, αυτό θα γινόταν μόνο μέσω από την ιδιωτική πρωτοβουλία και με τον περιορισμό του κράτους σε καθήκοντα επίβλεψης του πλαισίου δραστηριότητος και της τήρησης των νόμων, της ασφάλειας και της άμυνας της χώρας. Είναι χαρακτηριστική η φράση που συνήθιζε να λέει. “Ακόμα και οι δημόσιες τουαλέτες να γίνουν ιδιωτικές αν θέλουμε να είναι καθαρές!” Δραστήριος όμως και στα κοινά με ενεργό συμμετοχή σε επιχειρηματικά όργανα και πρωτοβουλίες άφησε το δημιουργικό του στίγμα απ' όπου κι αν πέρασε. Μια μεγάλη καρδιά που δεν κρατούσε κακία ακόμα και σ΄αυτούς που τον στεναχωρούσαν και πολλές φορές άδικα, έβρισκε πάντα ελαφρυντικά για τη στάση τους. Ένας άνθρωπος που δεν θα τον συναντούσε κανείς στα κοσμικά γκαλά και στα σαλόνια της οικονομικής εξουσίας, αλλά στο ασφαλές καταφύγιο της οικογενειακής γαλήνης, στην αγαπημένη του Τζέλη και τα τρία του παιδιά. Αυτός σε αδρές γραμμές ήταν ο εκλιπών Στέλιος που με τίμησε με τη φιλία του και από σήμερα μ' έκανε φτωχότερο και με βύθισε σ΄ αυτό το ξόδι. Καλό ταξίδι αγαπημένε φίλε. Blogger Βασίλης Στεφανακίδης Κατηγορία Οικονομία