Καλύτερα να μη βλέπουμε όλο το κάδρο

08:27 3/9/2014 - Πηγή: New Money

Είναι αλήθεια, ότι όταν σε πνίγουν τα προβλήματα, ελάχιστο έως καθόλου ενδιαφέρον έχεις να μάθεις τι γίνεται παραδίπλα. Σου αρκούν τα δικά σου. Κατ΄ αναλογίαν το ίδιο συμβαίνει και σε γενικότερο επίπεδο. Όλοι μας ασχολούμαστε με τις ανυπέρβλητες δυσκολίες στην καθημερινότητα και αγωνιούμε αν θα τα καταφέρουμε με τους φόρους και τις υποχρεώσεις, αν οι ρυθμίσεις στον ΕΝΦΙΑ μας αφορούν ή όχι, αν οι δόσεις στα χρέη μας θα αυξηθούν, αν η τρόικα δώσει το πράσινο φως

στην κυβέρνηση για φοροελαφρύνσεις, αν θα αρχίσουν οι συζητήσεις για διευθέτηση του χρέους, αν η εύθραυστη πλειοψηφία της κυβέρνησης αντέχει, αν τούτη η Βουλή μπορεί να εκλέξει πρόεδρο ή αν θα αναγκαστούμε να οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές.

Έτσι, κοιτώντας τα δικά μας που ούτε λίγα είναι ότι ελάσσονος σημασίας, φοβάμαι ότι χάνουμε τη γενικότερη εικόνα που υπάρχει στο κάδρο. Το ίδιο πράττει και η κυβέρνηση προσπαθώντας μέρα με τη μέρα να πετύχει ότι μπορεί περισσότερο ή τουλάχιστον έτσι νομίζει.

Η γενικότερη όμως εικόνα η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα ,έχει νομίζω πολύ μεγαλύτερη αξία από το τι επιδιώκουν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, οι υπουργοί τους, ο Τσίπρας κλπ.
Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη είναι ένα καζάνι που βράζει και είναι βέβαιο πως το αμέσως επόμενο διάστημα, θα αναληφθούν πρωτοβουλίες και αποφάσεις που κανείς δεν ξέρει σε τι βαθμό και πώς θα μας επηρεάσουν.
Δεν είναι δυνατόν να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια όταν η Ιταλία μπήκε ξανά σε ύφεση και έχει ένα χρέος κοντά στα 2,5 τρισ. ευρώ και ζητάει από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους πίστωση χρόνου. Δεν είναι δυνατόν η δεύτερη οικονομία της Ευρώπης, η Γαλλία, να αντιμετωπίζει τόσα εσωτερικά προβλήματα και στην πράξη να μην παίρνει ουσιαστικά κανένα περιοριστικό μέτρο, όντας η κυβέρνηση αδύναμη και ο πρόεδρος της άβουλος και αναποφάσιστος από τα πολλά πλήγματα που έχει δεχθεί τόσο στο εσωτερικό της χώρας του όσο και στο εξωτερικό. Ούτε φυσικά η Γερμανία ανέμενε πως το συνεχώς αυξανόμενο ΑΕΠ της θα έδειχνε σημεία κόπωσης και αναστροφής ή ότι θα συνέβαιναν όλα αυτά με τη Ρωσία τα οποία κτυπούν καμπανάκι για ολόκληρη την Ευρώπη από τα οικονομικά αντίμετρα του Πούτιν.

Για να μη πούμε και για την κατάσταση και στις υπόλοιπες χώρες του Νότου αλλά και την ανησυχητική διόγκωση των ευρωσκεπτικιστών και των ακροδεξιών.

Είναι βέβαιο ότι κάποιες αποφάσεις θα πάρουν χωρίς να είναι προβλέψιμο αν θα είναι προς την κατεύθυνση της χαλάρωσης της ευρωπαϊκής πολιτικής λιτότητας ή αν θα είναι κάποιες παρεμβάσεις σε νομισματικό επίπεδο από την Ευρωπαϊκή κεντρική Τράπεζα.

Όπως επίσης είναι δύσκολο να πει κανείς τι θα γίνει με την περίπτωση μας κι αν οι όποιες εξελίξεις στην ΕΕ θα μας περιλαμβάνουν μέσα στο γενικότερο πακέτο ή αν θα μας αφήσουν έξω από τις εξελίξεις να συνεχίζουμε στην πιστή εφαρμογή του αδιέξοδου σχεδίου τους.

Όμως κι όλα όσα πρόκειται να συμβούν ακόμα κι αν είναι ευνοϊκά και για μας, ούτε και τότε χρειάζεται εφησυχασμός και οραματισμός επιστροφής στα προ 2009 επίπεδα ζωής.

Και είναι άλλη μια παράμετρος την οποία ούτε θέλω να τη σκέφτομαι κι έχει τη βάση της στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Εκεί λοιπόν, στη Μέκκα του καπιταλισμού, τα τελευταία χρόνια οι αγορές ακολουθούν ένα ξέφρενο πάρτυ και κάθε τόσο σπάνε ένα ακόμα ανοδικό ρεκόρ στις μετοχές καθώς τα ομόλογα έχουν πάψει από καιρό να είναι το ασφαλέστερο επενδυτικό λιμάνι.

Τι θα γίνει όμως όταν αυτές οι παγκόσμιες χρηματιστηριακές φούσκες σκάσουν και δημιουργηθεί μέσα στα πλαίσια της κυκλικότητας της οικονομίας ένα ακόμα κραχ στις αγορές;

Πόσο και σε τι βάθος θα επηρεάσουν τη μικρή Ελλάδα που 5 χρόνια τώρα προσπαθεί απελπισμένα να σηκώσει κεφάλι;

Και πολύ περισσότερο τι θα συμβεί στους δύσμοιρους πολίτες που έχουν τραβήξει και συνεχίζουν να τραβούν, του Χριστού πάθη από τα μνημόνια και τις εγκληματικές πολιτικές που εφαρμόζουν στις πλάτες τους; Καλύτερα να μην τα σκεφτόμαστε. Ή μάλλον ας κάνουμε και πάλι focus στα καθημερινά μας με τις δόσεις και τις υποχρεώσεις μας, στα μικρά και μεγάλα άγχη και στις αγωνίες μας για επιβίωση. Καλύτερα να μην ξέρουμε και να ελπίζουμε πως όπου να 'ναι βγαίνουμε από τα...μνημόνια!

Άλλωστε ακόμα κι αν ο Σαμαράς δεν μας βγάλει από την κρίση, έχουμε... εναλλακτική τον Τσίπρα που θα θέσει τέρμα στην κρίση σκίζοντας τα μνημόνια!

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης