Μάχες ζωής με την πανδημία και τον καρκίνο μέσα στις γιορτές

08:00 22/12/2021 - Πηγή: New Money

Έχω έναν φίλο που θαυμάζω, εκτιμώ, φυσικά αγαπώ απεριόριστα και νιώθω τυχερή που τον γνώρισα. Μπήκε και μπήκα στη ζωή του, στα τριάντα μου. Δυο ζευγάρια με τα παιδιά μιας και τους άλλους αγαπημένους «δικούς» μας, μια παρέα που χαιρόμαστε με τις χαρές του καθενός, περνάμε μαζί τα δύσκολα, «καυγαδίζουμε» για να «καυγαδίσουμε» ρίχνοντας με φόρα στο τραπέζι τις απόψεις μας σχολιάζοντας ό,τι συμβαίνει στο «σύμπαν», τρολάρουμε ο ένας τον άλλο και δεν πλήττουμε όταν συμφωνούμε τελικά.

Τον θαυμάζω γι’ αυτό που είναι. Από μικρός στην μάχη της ζωής. Φαίνεται χωρίς δεύτερη ματιά ότι ήθελε πάντα να

γίνει ακόμη καλύτερος άνθρωπος-πολίτης σε όλα τα πεδία της μάχης. Δεν λέει πολλά. Ούτε ψάχνει προβολείς- στρέφονται μόνοι τους πάνω του ακόμη και όταν σιωπά. Πάλεψε και παλεύει. Και σε νυχτερινή σχολή πήγε μετά το γυμνάσιο και διεύρυνε τις σπουδές του αργότερα. Δεν του αρέσουν οι μελό αφηγήσεις. Ξεχώρισε ως νέος υπάλληλος σε μεγάλη πασίγνωστη εταιρεία, που όταν πήρε την απόφαση να πάει γι’ άλλα, σταμάτησαν οι μηχανές για κάποια ώρα και η διοίκηση μαζί με τους εργαζόμενους τον αποχαιρέτισαν με μια γλυκιά γιορτή αναγνώρισης της πορείας του. Και μετά μπήκαν μπροστά ξανά οι μηχανές για την παραγωγή του δημοφιλούς σε πολλές γενιές προϊόντος.

Αυτοαναφορικό δεν τον λες. Το αντίθετο. Πρέπει να ψάξεις για να μάθεις για τις μάχες που κερδίζει αθόρυβα. Έτσι κάνει και τώρα.

Στα χρόνια της κρίσης, πάλεψε με τις αντιξοότητες. Για να σώσει -αυτοδημιούργητος- την επιχείρησή του από πιθανούς κινδύνους. Γονάτισε, πάλεψε, στάθηκε όρθιος, εντάξει με τις υποχρεώσεις, φορολογικές, ασφαλιστικές και τα συναφή. Δεν απέλυσε εργαζόμενους. Όλοι πληρωνόντουσαν στην ώρα τους (περίπου 25 άνθρωποι). Πούλησε σπίτι για να στηρίξει την επιχείρηση- έπρεπε να κάνει δε εισαγωγή πρώτων υλών από το εξωτερικό, πληρώνοντας εκ των προτέρων το σύνολο του ποσού, όπως έκαναν και άλλοι «ομοιοπαθείς» εκείνα τα χρόνια. Άντεξε στις δυσκολίες και πήρε ξανά τα πάνω του το «μαγαζί». Το δεύτερό του σπίτι.

Ναι, δεν είναι ο μόνος που δοκιμάστηκε μέσα στα χρόνια της κρίσης. Είναι όμως από εκείνους που αντί …να πετάει πέτρες αδιακρίτως, διαχειρίστηκε το θυμό του, αναζητώντας διαρκώς λύσεις στα προβλήματα. Άνθρωπος του διαλόγου και της προόδου.

Όταν έμαθε για τον καρκίνο και μπήκε στη μάχη, είχε ήδη προγραμματίσει το ραντεβού για την τρίτη αναμνηστική δόση. Την έκανε και συνεχίζει τον αγώνα. Τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά μετά την πρώτη χημειοθεραπεία. Έχει όμως μια μεγάλη αγκαλιά που τον συνοδεύει. Λίγοι στο σπίτι, έχει βέβαια τους «βράχους» της ζωής του και μπροστά μια ακόμη μάχη. Ξέρει ότι θα την κερδίσει. Αλλά, δεν θα ήταν πιο εύκολη η μάχη, αν για τους αγαπημένους καρκινοπαθείς και ασθενείς όλου του κόσμου, ο κίνδυνος από την πανδημία είχε τεθεί μια ώρα αρχύτερα υπό έλεγχο; Για τους ανθρώπους που προσπαθούν να δώσουν τη δική τους νικηφόρα μάχη, ενώ καλπάζουν παγκοσμίως οι μεταλλάξεις του κορονοϊού και πρέπει να μπαινοβγαίνουν στα νοσοκομεία και τα διαγνωστικά κέντρα;

Πώς θα αντιμετωπιστεί αυτό το νέο κύμα με την Όμικρον στη χώρα μας; Πως θα έχουν ασφαλή πρόσβαση στα νοσοκομεία οι πολίτες με υποκείμενα νοσήματα; Έγινε και γίνεται μεγάλη συζήτηση για τα μέτρα κατά την διάρκεια των γιορτών. Η κυβέρνηση στράφηκε τελικώς στη λύση των δύο δωρεάν αυτοδιαγνωστικών τεστ (self tests) για όλους τους πολίτες,  βάζοντας «φρένο» στις πληροφορίες για την είσοδο σε κλειστούς χώρους (δηλαδή των εμβολιασμένων πολιτών) με βεβαίωση αρνητικού rapid test, αφήνοντας ωστόσο ανοιχτό το ενδεχόμενο αναπροσαρμογής των υγειονομικών περιορισμών με την έλευση του νέου έτους. Μήπως όμως τότε είναι αργά και αποδειχθούν άτολμα και δειλά τα βήματα επιβολής νέων μέτρων κατά την διάρκεια των γιορτών με την μεγάλη κινητικότητα; Μήπως στα ρεβεγιόν Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς ξεφύγει η κατάσταση με τα κρούσματα και ασκηθούν μεγαλύτερες πιέσεις και δύσκολα αντιμετωπίσιμες στο δημόσιο σύστημα υγείας; Μήπως, πέρα από την ατομική ευθύνη, πρέπει να υποστηριχθεί η συλλογική ευθύνη με ένα υποχρεωτικό rapid test για εκείνον και εκείνη, τον εμβολιασμένο και την εμβολιασμένη που έχει επιλέξει – και καλά κάνει- για ρεβεγιόν κέντρα διασκέδασης και γενικώς κλειστούς χώρους;

Κανένα μέτρο δεν είναι γραμμένο στη πέτρα. Χρειάζεται ψύχραιμη και ρεαλιστική αντιμετώπιση της κρίσιμης κατάστασης, χωρίς δεύτερες σκέψεις για το πολιτικό κόστος. Χρειάζονται ειλικρινή μηνύματα και έμπρακτες αποδείξεις αλληλεγγύης, καταρχάς για τους ανθρώπους που είναι περισσότερο ευάλωτοι – αν και εμβολιασμένοι- από ένα νέο κύμα πανδημίας στην εκπνοή του τρέχοντος έτους. Και χρειάζονται ευθύβολα μηνύματα προς όλους, όσοι κρατούν ακόμη επιφυλάξεις ως προς την εμβολιαστική διαδικασία ή αμελούν να κλείσουν ραντεβού για την τρίτη δόση.