Μας θέλουν οικονομικούς μετανάστες στην πατρίδα μας

Η τρόικα πιέζει και πάλι για νέα μέτρα, παρόλο που τώρα πια δεν είναι μόνο η ίδια η κοινωνία που βοά ότι δεν αντέχει. Το καμπανάκι του κινδύνου κρούει ακόμα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, υψηλόβαθμα στελέχη του οποίου προειδοποιούν ότι, εάν η πίεση αυξηθεί, θα υπάρξει κοινωνική

αναταραχή.

Η κυβέρνηση απειλεί με εκλογές σε περίπτωση που οι πιέσεις για μέτρα συνεχιστούν, ελπίζοντας ότι οι εταίροι θα φοβηθούν την έλευση της Αριστεράς στην εξουσία και θα σπεύσουν να δώσουν στήριγμα στα μνημονιακά κόμματα ώστε να αποτρέψουν τις εκλογές και να συνεχιστεί η εφαρμογή μιας πολιτικής που καταστρέφει την Ελλάδα, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τα συμφέροντα των δανειστών.
ειναι πραγματικη η απειλή ή μπλόφα; Ή μήπως πρόκειται για θέατρο όπου οι απαιτήσεις της τρόικας εμφανίζονται αυξημένες ώστε οι τελικές αποφάσεις να παρουσιαστούν ως συμβιβασμός.
Επι της ουσίας, η κυβέρνηση παραδεχόμενη ότι το πράγμα δεν πάει άλλο δικαιώνει την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία έχει αυτή τη θέση εδώ και χρόνια.

Στο νέο μνημόνιο που ετοιμάζουν να μας σερβίρουν οι δανειστές μαζί με τη νέα «διάσωση» περιλαμβάνεται το τρίτο και σημαντικότερο ίσως γι’ αυτούς κεφάλαιο: η ενεχυρίαση της κρατικής περιουσίας και εθνικών πόρων, στους οποίους περιλαμβάνονται και τα πιθανά ενεργειακά αποθέματα.
Όλοι στη διεθνή αγορά γνωρίζουν ότι η ουσιαστική επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές είναι ανέφικτη, για αρκετό καιρό. Οι αγορές δεν πείθονται με λογιστικά μαγειρέματα για πρωτογενές πλεόνασμα και όλοι αντιλαμβάνονται ότι μια οικονομία που δεν αναπτύσσεται και δεν παράγει νέο εισόδημα δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώνει τόκους.

Είναι καθαρό το σχέδιο των Ευρωπαίων: το χρέος θα μείνει ακέραιο, αλλά θα διαιωνιστεί με την επιμήκυνση, ενώ η εξυπηρέτησή του θα εξαρτάται από τη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών θεσμών. Η εξάρτηση θα είναι πλήρης και μόνιμη, ενώ οι δανειστές θα έχουν διασφαλίσει τα χρήματά τους μέσα από την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Η αδιαλλαξία των εταίρων αναδεικνύει και την αποτυχία της τακτικής που ακολουθούσε η κυβέρνηση όταν υποστήριζε ότι «πρέπει να δείξουμε ότι τηρούμε τις δεσμεύσεις μας για να μας στηρίξουν και οι εταίροι».
Φαίνεται επιπλέον ότι δεν αρκούν μερικές επιμέρους προσαρμογές για να βγούμε από το αδιέξοδο. Χρειάζεται ριζική αλλαγή κατεύθυνσης.
Διότι, ακόμα κι αν η τρόικα καμφθεί και πάψει να επιμένει για νέα μέτρα, η βασική εικόνα της ελληνικής οικονομίας δεν θα αλλάξει.
Ακόμα κι αν η ύφεση ανακοπεί, η οικονομία θα συνεχίσει να σέρνεται με στασιμότητα ή μικρή αύξηση του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα η φτώχεια και η ανεργία στην Ελλάδα να μονιμοποιηθούν. Η χώρα θα μετατραπεί σε οικονομική αποικία του ευρωπαϊκού κέντρου, με τους Ελληνες να γινόμαστε... οικονομικοί μετανάστες στην πατρίδα μας.

Η μόνη διέξοδος είναι μια ουσιαστική στροφή στην οικονομική πολιτική, με δημόσιες επενδύσεις για να πυροδοτηθεί η ανάπτυξη, ενίσχυση των δημόσιων κοινωνικών υποδομών, διαφύλαξη της δημόσιας περιουσίας -η οποία είναι πολύτιμο αναπτυξιακό εργαλείο- και ενίσχυση της παραγωγικής διαδικασίας.
Αυτό θα πρέπει να είναι το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους. Με ποιον τρόπο, δηλαδή, η Ελλάδα θα ενταχθεί παραγωγικά στην ευρωζώνη.
Και όχι τα παρακάλια για να μας λυπηθεί η τρόικα και να κόψει 1 δισ. ευρώ από τα νέα μέτρα.
Κι όσοι λένε ότι «αυτά είναι ουτοπίες που δεν γίνονται», ας σκεφτούν πού έχουμε φτάσει εφαρμόζοντας «αυτά που γίνονται».

Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου
Keywords
Τυχαία Θέματα