Μια πραγματικά παραγωγική ατζέντα για την κυβέρνηση Τσίπρα

17:58 7/12/2016 - Πηγή: New Money

του Γ. Σώζου

Αν η κυβέρνηση ήθελε να ξεκολλήσει το ταχύτερο δυνατόν η ελληνική οικονομία, θα έπρεπε να «πάρει πάνω της» -να αναλάβει την «ιδιοκτησία», κατά την τυπική έκφραση- δραστικές ενέργειες οι οποίες θα απελευθερώσουν παραγωγικές δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν σήμερα στη χώρα.

Σε τομείς όπως ο τουρισμός και η ενέργεια, όπου παραδείγματα όπως η ιδιωτικοποίηση του Αστέρα της Βουλιαγμένης αλλά και η ανερχόμενη ιδιωτική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, δείχνουν ότι υπάρχει σημαντικό αναπτυξιακό δυναμικό, το οποίο εκδηλώνεται παρά την βαθιά κρίση, αλλά δεν υποβοηθείται με

ανάλογες κυβερνητικές πρωτοβουλίες ώστε να πραγματοποιήσει μια επενδυτική «απογείωση».

Η διαπίστωση αυτή εκφράζεται όλο και περισσότερο από οικονομικούς και επιχειρηματικούς κύκλους, οι οποίοι βλέπουν το δημόσιο λόγο και την κυβερνητική δράση να εγκλωβίζονται αποκλειστικά σε μια όλο και πιο τεχνική συζήτηση για το χρέος, χωρίς παράλληλα να προωθεί πρωτοβουλίες οι οποίες θα αποφέρουν ορατά αποτελέσματα σε παραγόμενο εισόδημα και θέσεις εργασίας από τον ιδιωτικό τομέα.

Φέρνουν δε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα προς μίμηση την περίπτωση του Αστέρα Βουλιαγμένης, όπου η ιδιωτικοποίηση θα αποφέρει μέσα σε δύο χρόνια επενδύσεις της τάξης των 200 εκατ. ευρώ.

Αντίστοιχες κινήσεις άμεσης απόδοσης θα μπορούσαν να γίνουν και σε άλλες περιπτώσεις που συνδέονται με τη βαριά βιομηχανία της χώρας, τον τουρισμό.

Η ανάδειξη του παράλιου μετώπου της Αττικής, της λεγόμενης Αθηναϊκής Ριβιέρας, θα απελευθερώσει σημαντικές επενδύσεις, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να επιταχυνθούν όλες οι διαδικασίες που συνδέονται με την επένδυση στο Ελληνικό.

Η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει χαρακτηρίσει ως εθνική προτεραιότητα την εξάλειψη των πολυάριθμων εμποδίων, μικρών και μεγάλων, τα οποία ορθώνονται σε κάθε επενδυτική προσπάθεια και ιδιωτικοποίηση ακόμα και όταν οι πολιτικές αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί και οι σχετικοί νόμοι ψηφιστεί.

Είτε πρόκειται για μεγάλα επενδυτικά σχέδια τα οποία έχουν μεν αποφασιστεί, αλλά καθυστερούν ανάμεσα σε άλλα και επειδή το ΤΑΙΠΕΔ παραμένει ακέφαλο μετά τον ανασχηματισμό, είτε για μικρότερου βεληνεκούς επενδύσεις οι οποίες «κολλάνε» σε μικρά εμπόδια που συνδέονται με τις τοπικές αρχές ή τον συνδικαλισμό.

Άλλο παράδειγμα με μεγάλες υποσχέσεις για το μέλλον είναι εκείνο της αγοράς της ενέργειας, η απελευθέρωση της οποίας μπορεί να προκαλέσει πραγματική επενδυτική επανάσταση ανάλογο με εκείνη που είχε συμβεί τη δεκαετία του 1990 με την κινητή τηλεφωνία.

Ήδη οι ιδιώτες πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας παρουσιάζουν επιταχυνόμενους ρυθμούς ανάπτυξης αλλά η αγορά βρίσκεται αντικειμενικά κάτω από το δυναμικό της, καθώς οι αποφάσεις καθυστερούν για ζητήματα που είναι μεν τεχνικά, αλλά έχουν και ουσιαστική σημασία.