Μιλάμε για καιρούς δοξασμένους και πάλι;

Είναι τελικά τα πράγματα στην οικονομία όσο ευοίωνα εμφανίζονται; Ή αυτό αποτελεί μία και μόνο πλευρά της δημοσιονομικής σύγκλισης και των χρηματοοικονομικών προσδοκιών;

Τα αποτελέσματα των ισχυρότερων βιομηχανικών ομίλων με ζημίες ρεκόρ στο πρώτο τρίμηνο, που ξεπερνούν τα 250 εκατ. ευρώ, δείχνουν ότι η οικονομία είναι σε νέο πάτο, που ας ευχηθούμε ότι θα είναι και ο βυθός.

Παρά την αισιοδοξία που επικρατεί το τελευταίο διάστημα και την επιτυχή έκβαση των αυξήσεων των τραπεζών, πάρα πολλοί παράγοντες είναι

ιδιαίτερα προσεκτικοί σε ό,τι αφορά το τι θα γίνει τελικά στη χώρα.

Πρώτον, οι βιομηχανικοί όμιλοι είναι ιδιαίτερα προβληματισμένοι και θεωρούν ότι, πέραν της δημοσιονομικής προσαρμογής, δεν έχουν γίνει ουσιώδεις κινήσεις για να αποκτήσει ανταγωνιστικότητα η ελληνική παραγωγή. Αντιθέτως, με την υπερφορολόγηση και τα ενεργειακά θέματα ανοιχτά πολλά προβλήματα διογκώνονται. Οι δε ζημίες για το πρώτο τρίμηνο των μεγαλύτερων βιομηχανικών ομίλων ήταν πάνω από 250 εκατ. ευρώ (!), ποσό ιδιαίτερα υψηλό και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Την ώρα μάλιστα που ΔΕΗ και ΔΕΠΑ πανηγυρίζουν για κερδοφορίες, εκμεταλλευόμενες τη μονοπωλιακή θέση τους στην αγορά.

Δεύτερον, υπάρχουν απόψεις μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών που σημειώνουν ότι επί της ουσίας χρήμα από το εξωτερικό δεν έχει μπει στην ελληνική οικονομία (Deutsche Bank).

Τρίτον, ο ίδιος ο ΟΟΣΑ βλέπει ύφεση και το 2014, ενώ και η Τράπεζα της Ελλάδος θεωρεί ότι μείωση της ανεργίας θα υπάρξει μετά το 2015.

Από την άλλη πλευρά, έχει πολύ ενδιαφέρον η εκτίμηση της Fitch ότι η επιδείνωση των κόκκινων δανείων φτάνει στο τέλος της, στοιχείο που συσχετίζει με τον «πάτο» της οικονομίας.

Την ίδια στιγμή η Alpha Bank εμφανίζεται με την πιο αισιόδοξη πρόβλεψη για ρυθμό ύφεσης 3,5% φέτος, ενώ τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει ότι τον επόμενο χρόνο θα βγούμε στις αγορές.

Από όλες τις διεθνείς επαφές, πάντως, δύο είναι οι παράμετροι που θα σημάνουν ουσιαστικά κέρδη. Μείωση του κόστους προμήθειας του φυσικού αερίου σε συνδυασμό με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ και υλοποίηση του επενδυτικού σχεδίου του TAP, που θα αποτελέσει επένδυση της τάξης του 1,5 δισ. και θα εδραιώσει τη χώρα περισσότερο στο ενεργειακό παιχνίδι. Από αυτά και μόνο φαίνεται ότι η υπόθεση της ανάκαμψης της οικονομίας έχει πολύ δρόμο και θα απαιτήσει πρωτοβουλίες και πολιτικές που δεν έχουν ακόμα εφαρμοστεί. Και αυτό διότι, αν η οικονομία δεν ανακάμψει και το εγχώριο στοιχείο, από επιχειρηματίες μέχρι εργαζομένους, συνεχίσει να πλήττεται, τότε θα ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο όπου δεν θα διακυβεύεται το «εύκολο τυρί», δηλαδή η παραμονή στο ευρώ, αλλά το τίμημα μιας στασιμότητας εντός του νομίσματος. Και στην κατεύθυνση αυτή, όπως ανέφερε και η έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος, η ανεργία θα αρχίσει να μειώνεται μετά το 2015. Αυτό σημαίνει άλλα δύο χρόνια σκληρής δοκιμασίας για την κοινωνία, που είναι ήδη στα όριά της.

Παράλληλα, το διεθνές περιβάλλον φαίνεται ότι παρά τις όποιες διορθώσεις των αγορών θα τείνει να γίνει ομαλότερο, καθώς ο έλεγχος των κεντρικών τραπεζών φαίνεται να είναι ιδιαίτερα εκτεταμένος, αν όχι απόλυτος. Η ευρωπαϊκή οικονομία, αργά ή γρήγορα, θα πάρει μπρος και αυτό θα δημιουργήσει ένα περιβάλλον ευνοϊκότερο για την ελληνική οικονομία. Ας κρατήσουμε και τις νέες προοπτικές για «κούρεμα» και των δανείων της τρόικας με τη σφραγίδα Ντάισελμπλουμ. Όμως με προκαταβολές 90% που φημολογούνται και παρακρατήσεις 40% στα μπλοκάκια που θα σημάνουν νέες μειώσεις αποδοχών, δεν μπορεί παρά να μιλάμε εκ νέου για τη «φωλιά του κούκου».

Blogger Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης
Keywords
Τυχαία Θέματα