(Μουζ)άλλα λόγια να αγαπιόμαστε

11:20 17/3/2016 - Πηγή: New Money

Μη το ζορίζουμε. Μην κάνουμε δα πως πέφτουμε κι από τα σύννεφα. Ο Γιάννης Μουζάλας αποκαλεί τα Σκόπια Μακεδονία συστηματικά εδώ και χρόνια. Δεν του ήλθε ξαφνικά.

Μην υποδυόμαστε τις μωρές παρθένες. Τις άσπιλες κι αμόλυντες κόρες. Πολλοί ψηφοφόροι που «γούσταραν» τον εθνικοπατριωτικό χαβαλέ του «ΟΧΙ» και του Τσιπρο-καμμενιστάν, γνώριζαν από πριν πως πλήθος αριστερών γκρουπούσκουλων του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και χρόνια εκφράζουν αντίστοιχες θέσεις. Γνώριζαν

τους Οικολόγους Πράσινους που και εταίροι είναι της Κουμουνδούρου κι εδώ και χρόνια στηρίζουν νομικά και ηθικά δια αντιπροσώπων τους την οργάνωση Ουράνιο Τόξο στη βόρεια Ελλάδα.

Είμαι δε πεπεισμένος πως στις κλειστές συναντήσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και πολλών μελών της κυβέρνησης το αγγλιστί «Macedonia» δίνει και παίρνει.

Κατά τη γνώμη μου όμως «προδότης» δεν είναι ο Μουζάλας.

Ποια εξάλλου η διαφορά του με τον Νίκο Φίλη που δεν αναγνωρίζει τη Γενοκτονία των Ποντίων και παραμένει στη θέση του δίχως σε αυτήν την περίπτωση οι ΑΝ.ΕΛ να αξιώνουν την απομάκρυνση του;

Φαρισαίοι είναι τώρα όλοι εκείνοι που εκπλήσσονται και που το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο ψήφιζαν Τσίπρα ως έναν «εθνοσωτήρα», ως έναν αξιοπρεπή αντιστασιακό με εθνικά – πατριωτικά χαρακτηριστικά. Δυστυχώς για τους ίδιους, ο «παρτιζάνος της εθνικής υπερηφάνειας», ημέρα με την ημέρα, μήνα με τον μήνα εξελίσσεται σε παρτιζάνο της «σφαλιάρας» και της εθνικής υποχώρησης.

Κι όχι μόνο – δυστυχώς - για το θέμα Μουζάλα.

Πιο επικίνδυνη από την αφελή «γκάφα» Μουζάλα δεν είναι άραγε η επίκυψη Τσίπρα στον Αχμέτ Νταβούτογλου και το μοίρασμα λουλουδιών κατά την ημέρα της γυναίκας όταν συστηματικά η Τουρκία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και κάνει πλήθος παραβιάσεων στο Αιγαίο; Όταν η γειτονική χώρα επιβάλλει την ατζέντα της στην Ευρώπη δίχως αντίλογο και πιέζει για άνοιγμα των ενταξιακών της κεφαλαίων παρά την εκτροπή της διαρκώς σε μια σειρά θεμάτων όπως το Κυπριακό ή η ελευθεροτυπία ;

Πιο επικίνδυνη από την ανοησία Μουζάλα δεν είναι η αποδοχή Τούρκων παρατηρητών στα ελληνικά νησιά για την οποία δεν είδαμε και τόσο ζωηρό τον κ. Καμμένο; Είναι ή δεν είναι εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας αυτή η αποδοχή της κυβέρνησης Τσίπρα; Είναι πιο επικίνδυνος ο Μουζάλας ή όλοι εκείνοι που βάζουν την υπογραφή τους σε τέτοια τετελεσμένα;

Πιο επικίνδυνο δεν ήταν το κάλεσμα των Μουσουλμάνων προσφύγων από την κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου ή η αδυναμία κατανόησης των διεθνών δεδομένων από τη μεριά της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής η οποία πηγαίνει από «γκάφα σε γκάφα» ανταλλάσσοντας – τρομάρα της – το προσφυγικό με την αξιολόγηση της οικονομίας;

Πιο επικίνδυνος τέλος δεν είναι για τη δημοκρατία μας ο κυνισμός Μουζάλα ο οποίος στη συνέντευξη του στον Παύλο Τσίμα παραδέχθηκε πως η αριστερά άλλα λέει προεκλογικά κι άλλα πράττει υπό το βάρος των αληθινών προβλημάτων μετά;

Γιατί εμένα δεν με ενόχλησε περισσότερο ο προσδιορισμός Μακεδονία σε ό,τι αφορά τα Σκόπια. Ο καθένας ας αναμετρηθεί με την συνείδηση του ως Έλληνας και με την ιστορική αλήθεια. Περισσότερο με ενόχλησε που κανένας δεν μιλάει, κανείς δεν ασχολείται, όταν ένας υπουργός της Αριστεράς παραδέχεται δημοσίως πως άλλα προτάσσει η ιδεολογία του όμως άλλα τελικά πράττει αναγνωρίζοντας πως η πραγματικότητα, ο ρεαλισμός, είναι που επιβάλλουν διαφορετικές λύσεις.

Είπε λίγο πολύ λοιπόν ο Γιάννης Μουζάλας στον ΣΚΑΪ πως η αριστερά ζει στην ουτοπία της, όμως τώρα ως κυβέρνηση αναγκάζεται να πράξει διαφορετικά. Αν λοιπόν αυτή η «ντε κλαρέ» παραδοχή λαϊκισμού και πολιτικού καιροσκοπισμού δεν μας ανησυχεί, αν δεν μας κινητοποιεί και τελικά ως κοινωνία ενεργοποιούμαστε επειδή ο υπουργός αποκάλεσε τα Σκόπια Μακεδονία, πολύ φοβούμαι πως σύντομα θα έλθουν πολύ χειρότερα.