Να αποφασίσει ο σοφός λαός. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

07:49 9/7/2014 - Πηγή: New Money

Η έννοια και το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος, δεν έχει κανείς αντίρρηση, είναι η ανώτατη μορφή συμμετοχικής δημοκρατίας. Να αποφασίζουν δηλαδή οι πολίτες άμεσα και όχι δια αντιπροσώπων, για μείζονα θέματα που αφορούν την κοινωνία και τις ζωές τους.

Σε προηγμένες κοινωνίες όπου αυτά που για μας είναι το μεγάλο ζητούμενο, έχουν κατακτηθεί εδώ και δεκαετίες, όπως για παράδειγμα στην

Ελβετία, κάνουν δημοψηφίσματα αν ο βασικός μισθός θα ανέβει στα 4.500 ευρώ από 4.000 ή αν θα επιτραπεί στον Δήμο να κόψει δέκα δενδρύλια για να διαπλατύνει το πεζοδρόμιο!

Στις περισσότερες όμως υπόλοιπες Δυτικές δημοκρατίες, δημοψηφίσματα δεν γίνονται για ψύλλου πήδημα. Μάλιστα οι κυβερνήσεις διαχειρίζονται θέματα υψίστης σημασίας με την εντολή που έχουν από τις εθνικές εκλογές και λογοδοτούν και κρίνονται από τις επόμενες εκλογές.

Στη χώρα μας το τελευταίο δημοψήφισμα έγινε το 1974 όταν ο λαός κλήθηκε να αποφασίσει για τη μορφή του πολιτεύματος μας . Αν δηλαδή θα είναι Βασιλευομένη Δημοκρατία ή Προεδρευομένη.
Οι λόγοι που δεν γίνονται δημοψηφίσματα είναι πολλοί αλλά κυρίως γιατί είναι δύσκολο να εκπαιδεύσεις το σύνολο του εκλογικού σώματος για τα συν και τα πλην μιας απόφασης.

Αν για παράδειγμα ο Καραμανλής το 1980 έθετε το θέμα της εισόδου ή μη στην τότε ΕΟΚ θεωρεί κανείς ότι ο λαός θα υπερψήφιζε την απόφαση του να μας βάλει στην Ευρωπαϊκή οικογένεια;

Ή αν ο Σημίτης έκανε δημοψήφισμα για το αν θέλει ο λαός να μπούμε στο ευρώ ή να παραμείνουμε στη δραχμή, είναι βέβαιο ότι σήμερα θα είχαμε το ευρώ;

Οι ηγέτες είναι ηγέτες γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Για να αποφασίζουν και να αφήνουν στη συνέχεια την ιστορία να τους κρίνει. Άλλωστε η ιστορία ενός λαού και μιας χώρας γράφεται διαχρονικά από τους ηγέτες της.

Ερχόμαστε στο σήμερα και το θέμα των ημερών, που είναι η απαίτηση της αντιπολίτευσης για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το αν θα πρέπει να αποκοπεί και να ιδιωτικοποιηθεί ένα κομμάτι της ΔΕΗ.

Η πρόταση ακούγεται ως εξόχως δημοκρατική αν μπορούσε να εξασφαλιστεί ότι οι πολίτες στο τελευταίο χωριό της επικράτειας και ανεξαρτήτως παιδείας, ενδιαφερόντων, ηλικίας και ενασχόλησης θα μπορούσαν να κατανοήσουν κάποια βασικά πράγματα όπως:

-Τί είναι ελεύθερη αγορά και πως λειτουργεί ο ανταγωνισμός

-Ποιες είναι οι υποχρεώσεις της χώρας από την ένταξη στην ΕΕ

-Πως παράγεται το ρεύμα και ποιοι είναι οι συντελεστές του κόστους

-Γιατί η ΔΕΗ δεν εκσυγχρονίζεται έτσι ώστε να παράγει φθηνότερο ρεύμα για όλους μας

-Τι θα μπορούσε να κάνει η ΔΕΗ τα λεφτά που θα εισπράξει πουλώντας ένα μικρό της κομμάτι στους ιδιώτες

- Πόσο μας στοιχίζει το εισαγόμενο ρεύμα
-Πως η δημιουργία υγιούς ανταγωνισμού θα μπορούσε να επηρεάσει προς όφελος του καταναλωτή την τιμή τη Κιλοβατώρας

- Τί είναι ο λιγνίτης και ποιανού είναι ο λιγνίτης

-Τι είναι τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια και πόσο συμμετέχουν στο ενεργειακό ισοζύγιο

-Τι είναι εθνικός πλούτος και τι σημαίνει για τον κάθε πολίτη ξεχωριστά

-Και κυρίως γιατί είναι καλύτερες οι υπηρεσίες και η αποτελεσματικότητα των Δημόσιων επιχειρήσεων από τις αντίστοιχες ιδιωτικές

Αν λοιπόν μπορούσαν οι πολίτες στοιχειωδώς να μάθουν αυτά τα πράγματα τότε είναι βέβαιο ότι θα μπορούσαμε να δείξουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην κρίση τους.

Επειδή όμως αυτό είναι πρακτικά ανέφικτο, τότε το να επικαλούνται τα κόμματα τη “σοφία του λαού” και να προσπαθούν να συγκεντρώσουν τις απαιτούμενες υπογραφές βουλευτών ώστε να προκαλέσουν δημοψήφισμα για τη ΔΕΗ, είναι το λιγότερο υποκριτικό.

Ένας πολιτικός τακτικισμός και πρόβα για να ρίξουν την κυβέρνηση τον Μάρτιο με την προεδρική εκλογή και τίποτα παραπάνω. Να μετρηθούν θέλουν και να αξιολογήσουν το άθροισμα τους κι ας μην κοροϊδευόμαστε.

Όλα τ΄ άλλα φληναφήματα και φθηνά κόλπα επίδειξης δημοκρατικής ευαισθησίας, την οποία πολλοί από τους εν δυνάμει σήμερα να πουν το ναι στο δημοψήφισμα , δεν έδειχναν όταν ήταν ενταγμένοι στα κόμματα που ψήφιζαν τα μνημόνια και την εξόντωση του λαού.

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης