Νειμάρ, δείξε τον δρόμο!

14:41 12/7/2014 - Πηγή: New Money

Ποδοσφαιρόφιλη; Οχι ιδιαίτερα. Γνώστρια του αθλήματος; Καθόλου. Αυτό όμως δεν θα μπορούσε με τίποτα να με εμποδίσει από το να υποκλιθώ στο μεγαλείο που έδειξε ένα τόσο νεαρό παιδί από την άλλη άκρη του κόσμου, σε μια στιγμή δύσκολη γι' αυτό, τόσο σε προσωπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. “Γλίτωσα την παράλυση για χιλιοστά”, είπε. Είδε, καθηλωμένος στο κρεβάτι , την ομάδα του να ισοπεδώνεται από μια ανελέητη Γερμανία που επί δύο ώρες δεν άφησε τη Βραζιλία να πάρει ανάσα. Δεν δίστασε να ξεσπάσει σε κλάματα μπροστά σε ολόκληρο τον κόσμο, ωστόσο το πιο σημαντικό ήταν ότι ευχήθηκε με θέρμη να σηκώσει

την κούπα ο Αργεντινός Μέσι την Κυριακή, την ώρα που ο λαός της Βραζιλίας έχει ταχθεί από τώρα στο πλευρό της Γερμανίας. Αργεντινή και Βραζιλία “τα πάνε καλά σαν κράτη”, αλλά είναι εχθροί θανάσιμοι στο ποδόσφαιρο, από την εποχή των ιερών τεράτων, του Μαραντόνα και του Πελέ, η σύγκριση των οποίων έχει αναχθεί σε αιώνιο δίλημμα. Αυτά δεν φάνηκαν να απασχόλησαν ούτε στιγμή έναν συγκινητικό Νεϊμάρ που πήγε κόντρα σε όλους του συμπατριώτες του με την ευχή να νικήσει η Αργεντινή στον τελικό. Πολλοί τον χλεύασαν, τον χαρακτήρισαν “κλαψιάρη”, αλλά δεν νομίζω ότι έτσι αποδίδεται η πραγματική εικόνα για ανθρώπους σαν τον Νεϊμάρ ή σαν τον εκφραστικότατο Zαμπέγια της Αργεντινής που κόντεψε να πέσει ξερός με το δοκάρι του Ιγουαΐν στον αγώνα με το Βέλγιο. Δεν νομίζω λοιπόν ότι πρόκειται απλώς για “θέατρο” ή για ευκαιριακή συναισθηματική φόρτιση όταν αντιδρούν με ανάλογους τρόπους. Το ποδόσφαιρο γι' αυτούς δεν είναι απλά ένα παιχνίδι, είναι η ζωή τους ολόκληρη. Τον Νεϊμάρ δεν τον είχα παρακολουθήσει και πολύ, πρέπει να παραδεχτώ ως μη ποδοσφαιρόφιλη, όμως στα μάτια μου ανέβηκε... πολλούς πόντους. Τον έχω κατατάξει στην κατηγορία των “καλών ανθρώπων”. Ίσως λοιπόν κι εμείς, οι άγνωστοι, οι καθημερινοί άνθρωποι να ήταν λίγο καλύτερα αν δίναμε για λίγο το χέρι ακόμα και στους “εχθρούς “μας, ακόμα και σε αυτούς που ίσως κάποιοι άλλοι μας έμαθαν να βλέπουμε σαν ανταγωνιστές. Εμείς οι Έλληνες που ακόμα και στην εποχή της κρίσης δεν μάθαμε να δρούμε αλληλέγγυοι ο ένας προς τον άλλο, που ακόμα ζηλεύουμε την επιτυχία του διπλανού, που χαιρόμαστε με το στραβοπάτημα εκείνου που “πρόλαβε τη θέση ΜΑΣ όταν πήγαμε να παρκάρουμε. Ίσως να χρειάζεται κάτι τόσο απλό, όσο η ανωτερότητα ενός ποδοσφαιριστή για να αλλάξει έστω και λίγο το κύτταρό μας που ιστορικά μας έχει εμποδίσει να κάνουμε άλματα μπροστά, “ωραίοι ως Ελληνες”. Blogger Χριστίνα Ρωμηού