Ο μουτζούρης

14:19 9/4/2017 - Πηγή: New Money

Οποια έρευνα κι αν έχει γίνει τα τελευταία χρόνια έχει καταδείξει και με το παραπάνω ότι χωρίς αύξηση του εγχώριου παραγόμενου προϊόντος και των θέσεων εργασίας δεν μπορεί να δημιουργηθεί ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα.

Δηλαδή να απονέμονται συντάξεις οι οποίες θα έχουν μια σχετικότητα με τους μισθούς του πρώην εργαζομένου και νυν συνταξιούχου, αλλά και τις ασφαλιστικές εισφορές που έδωσε για μια ολόκληρη ζωή. Δεν μιλάμε μόνο για ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά και απλής ανταποδοτικότητας, με βάση

πάντα τη συνεισφορά κάθε εργαζομένου στο σύστημα ασφάλισης.

Οι μειώσεις των συντάξεων που πρόκειται να ανακοινωθούν και να ψηφιστούν τώρα και να εφαρμοστούν το 2019 δεν πρόκειται να δώσουν καμία οριστική λύση στο Ασφαλιστικό. Πολύ απλά θα συντηρήσουν μια κατάσταση μίζερη και θα καθυστερήσουν το μοιραίο, που δεν είναι άλλο από το τελικό collapsus του συνταξιοδοτικού συστήματος, αν δεν αυξηθεί η δουλειά στη χώρα.

Στην οποία τους τελευταίους έξι μήνες μιλάμε συνέχεια για περικοπές συντάξεων και αφορολόγητου ορίου, με τα παζάρια για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις να πηγαίνουν και να 'ρχονται, λες και υπάρχει περίπτωση ποτέ με την κατάσταση που επικρατεί να διαπραγματευτούν αυξήσεις οι εργαζόμενοι.

Οσο για δημιουργία θέσεων εργασίας, ούτε λέξη! Εγκλωβισμένοι σε μια αδιέξοδη και ατέρμονη δήθεν διαπραγμάτευση, απλώς υπερασπιζόμαστε πράγματα που όλοι γνωρίζουν ότι καθυστερούν την τελική οικονομική ασφυξία μιας κοινωνίας και τελικά ολόκληρης της χώρας.

Ολοι μαζί κρύβουν τη σαβούρα κάτω από το χαλί και πετάνε το μπαλάκι στον επόμενο. Και ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά πρώτος και καλύτερος, ο οποίος ξέρει ότι ο επόμενος -ό,τι και να γίνει δεν θα είναι αυτός- που θα κυβερνήσει θα την πληρώσει ακριβά σε πολιτικό κόστος, γι' αυτό μήνες τώρα δίνει μάχη για να πετάξει τον μουτζούρη. Και πάντως δεν φαίνεται να νοιάζεται καθόλου για πολιτικές που μπορεί να φέρουν δουλειές, άρα και ανάπτυξη.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους δανειστές: απογοητευμένοι, οργισμένοι και μάλλον μετά από επτά χρόνια ατέρμονης προσπάθειας μπαϊλντισμένοι από τους Ελληνες, δεν ενδιαφέρονται πια παρά μόνο για το πώς και πότε θα εισπράττουν τις δόσεις και όχι το πολιτικό κόστος στις χώρες τους - ιδίως εν όψει εκλογών.

Δεν γίνονται πια συζητήσεις για το πώς θα βγει η Ελλάδα από την κρίση σε επίπεδο πολιτικό, αφού ακόμα και η Μέρκελ βαρέθηκε την ατελείωτη παπαρολογία, που έχει σκοπό την αποφυγή επώδυνων λύσεων. Οσο για τον Σόιμπλε και τον Τόμσεν, το όλο ζήτημα ο ΣΥΡΙΖΑ το μετέτρεψε σε βεντέτα του καφενείου. Ετσι, λοιπόν, πηγαινοέρχονται κάτι τρίτης κατηγορίας χαρτογιακάδες υπάλληλοι της τρόικας και απλώς αλλάζουν τις παραδοχές στα νούμερα και στα Εxcel.

Βάζουν φόρους και κόβουν συντάξεις για να προκύπτει το πλεόνασμα και να βγαίνουν τα νούμερα και κουβέντα για την εγκληματική τακτική της κυβέρνησης να κρατάει τα λεφτά του ιδιωτικού τομέα στραγγίζοντας την αγορά.

Ο μουτζούρης, λοιπόν, απ' ό,τι φαίνεται, πρέπει να έχει αλλάξει χέρια μέχρι το 2019, άρα οι εκλογές να έχουν γίνει κάπου στο 2018, πράγμα που θα εξαρτηθεί από τις πολιτικές συνθήκες πριν ή μετά το καλοκαίρι. Αλλά μιλάμε για μουτζούρη. Ετσι το χειρίζονται οι κυβερνώντες. Μέχρι τότε όλα καλά, με το πιθανότερο να μεσολαβούν ίσως δύο καλοκαίρια, όπως επίσης πολλοί μισθοί και αρκετά τυχερά για όσους κρατάνε τις καρέκλες.