Ο Πόντιος Πιλάτος και το χρυσό τενεκεδάκι

07:16 14/9/2017 - Πηγή: New Money

Να ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής πως σίγουρα μια επένδυση εξόρυξης μεταλλευμάτων και δη χρυσού, σε καμιά περίπτωση δεν είναι και η πλέον φιλική προς το περιβάλλον. Παντού στον κόσμο όπου λειτουργούν μεταλλεία πάσης φύσεως από μάρμαρα, βαρυτίνη, σμύριδα μέχρι λιγνίτη,πολλώ δε μάλλον μεταλλεία χρυσού, δημιουργούν μικρά ή μεγάλα προβλήματα, όσες μέριμνες κι αν ληφθούν, όσες προσπάθειες αποκατάστασης κι αν γίνουν.

Σαφώς και η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να περιορίσει τις συνέπειες και οι νομικές ρήτρες αδειοδότησης μπορούν να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο που μπορεί να περιορίσει τις επιπτώσεις στο περιβάλλον.

Είναι επομένως στο χέρι της επίσημης πολιτείας να πει από την αρχή τι είδους επενδύσεις θέλει για τη χώρα και τι όχι.

Από τη στιγμή όμως που δίνει τις σχετικές άδειες σε ένα επενδυτή, όπως στην περίπτωση της Ελληνικός χρυσός κι αυτός πληρώνει τα ωραία του λεφτά για τα δικαιώματα εκμετάλλευσης που η ίδια η πολιτεία έχει δώσει μέσω των σχετικών αδειών, τότε το όλο θέμα περιπλέκεται.

Η El Dorado λοιπόν, πλήρωσε στους προηγούμενους ιδιοκτήτες περί τα 2 δισ. και απέκτησε την κυριότητα των προς εκμετάλλευση εκτάσεων στη Χαλκιδική. Το 2011 ο τότε υπουργός περιβάλλοντος, άναψε το πράσινο φως με την υπογραφή της πρώτης άδειας και οι επενδυτές άρχισαν να επενδύουν σε υποδομές και εργατικό προσωπικό ετοιμάζοντας παράλληλα τις περιβαλλοντικές μελέτες που έθεταν στην κρίση των αρμόδιων αρχών και του ΣτΕ. Αντιπαρέρχομαι τις αντιδράσεις ορισμένων κατοίκων της περιοχής, διαφόρων συλλογικοτήτων αλλά και του τότε επίσημου ΣΥΡΙΖΑ που έκτιζε το πολιτικό του κεφάλαιο πάνω στη ματαίωση της επένδυσης.

Είναι αλήθεια πως η κυβέρνηση Σαμαρά αν το ήθελε και εφόσον με βάση τις αποφάσεις του ΣτΕ, τηρούνταν όλοι οι προβλεπόμενοι περιβαλλοντικοί όροι, το θέμα θα μπορούσε να κλείσει. Όμως δεν έγινε και το τενεκεδάκι βρέθηκε στα πόδια του ΣΥΡΙΖΑ που στο μεταξύ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας. Από την πρώτη στιγμή η νέα κυβέρνηση θέλησε να δείξει πως είναι πιστή στις δεσμεύσεις έναντι του πολιτικού της ακροατηρίου και άρχισε να ανακαλύπτει καθημερινά προσχήματα και να βάζει τρικλοποδιές στους Καναδούς που θέλουν να εκμεταλλευτούν τον χρυσό της Χαλκιδικής. Καθυστερήσεις σε επιμέρους απαιτούμενες άδειες, νέες προσφυγές επί προσφυγών στο ΣτΕ και ανομολόγητη κυβερνητική θέση πως αυτή η επένδυση δεν πρόκειται να υλοποιηθεί με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Οι Καναδοί βλέποντας αυτό το εχθρικό κλίμα άλλες δυο φορές στα τελευταία 2,5 χρόνια, με όπλο τους εργαζόμενους, απείλησαν να αναστείλουν τα επενδυτικά τους σχέδια αλλά την τελευταία στιγμή, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, η επένδυση έμεινε ζωντανή.

Στο τελευταίο επεισόδιο αυτού του σήριαλ που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες, το καινούργιο στοιχείο που προέκυψε, είναι πως η κυβέρνηση υποδύεται τώρα , το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.

Αρνούμενη να αναλάβει τις ευθύνες της είτε για το τέλος της επένδυσης είτε το άναμμα πράσινου φωτός, εφόσον η εταιρεία τηρεί τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις της, βρίσκει ένα νέο τρόπο να σπρώξει το τενεκεδακι στο μέλλον. Οι αμφισβητήσεις της ελληνικής πλευράς για τον τρόπο επεξεργασίας των μεταλλευμάτων, να πάει σε διαιτησία και η όποια απόφαση, να γίνει σεβαστή και από τις δύο πλευρές. Αρκεί δηλαδή να μη χρειαστεί να αποφασίσει η ίδια και να δυσαρεστήσει το ακροατήριο της. Γιατί αν χρειαστεί να αποφασίσει η ίδια για ακύρωση για παράδειγμα της επένδυσης, τότε η χώρα θα βρεθεί σε μια νομική περιπέτεια με διεκδικήσεις πολλών δισ. ευρώ εκ μέρους της El Dorado, μέτοχοι της οποίας είναι τα ισχυρότερα funds του κόσμου με ισχυρά Lobbies σε πολλά κέντρα αποφάσεων. Αν υπογράψει στο προχώρημα της επένδυσης, τότε θα βρεθεί υπόλογη σε πολίτες που εξέλεξαν ακόμα και βουλευτές με σημαία κατά της επένδυσης και ενδεχομένως να κινδύνευε ακόμα και η ισχνή της πλειοψηφία.

Ενώπιον αυτού του διλήμματος η λύση που επελέγη είναι η διαιτησία. Αυτή δυστυχώς είναι η πικρή αλήθεια κι όλα τα άλλα γαρνίρισμα στην ανευθυνότητα και στην καταρράκωση της σοβαρότητας του κράτους που εμφανίζεται να μην έχει συνέχεια και άγεται και φέρεται από τις εκάστοτε πλειοψηφίες και τις κρατούσες ιδεοληψίες.

Δεν ξέρω αν τελικά η κυβέρνηση θα βγει αλώβητη από αυτή τη νέα περιπέτεια ή αν θα δούμε κι αυτή την επένδυση ως προαπαιτούμενο στην επόμενη αξιολόγηση όπως έγινε με το Ελληνικό.

Το βέβαιο είναι πως το τενεκεδάκι σπρώχτηκε μπροστά, τα σχόλια στα διεθνή μέσα είναι αρνητικά για άλλη μια φορά, για το επενδυτικό κλίμα στη χώρα και πως οι Καναδοί επενδυτές ό,τι κι αν λένε, ό,τι κι αν απειλούν, δεν πρόκειται να φύγουν γιατί ήρθαν για να μείνουν, έχουν ισχυρά κοντράτα στα χέρια τους, δεν τους αρέσει να πετάνε τα λεφτά τους και κυρίως γιατί τα προς εκμετάλλευση κοιτάσματα είναι πραγματικά μεγάλα.