Ο Προκρούστης που παριστάνει τον Μωυσή

09:26 24/7/2014 - Πηγή: New Money

Στις μέρες μας είναι ιδιαιτέρως αντιδημοφιλές να υπερασπίζεται τους δημοσίους υπαλλήλους, καθώς είναι του… συρμού οι ιδεοληπτικές εμμονές που θέλουν τον δημόσιο τομέα να είναι η μόνη πηγή για όλα τα δεινά που επέπεσαν επί των κεφαλών μας, ενώ ο ιδιωτικός τομέας της ελληνικής οικονομίας, υποτίθεται ότι, λειτουργούσε άψογα και παραγωγικά.

Τα παραδείγματα που μπορεί να παραθέσει κανείς είναι πολλά, αλλά –για να ξεκινήσω από τα του κλάδου μου- η υπενθύμιση και μόνο ότι στην ΕΡΤ επελέγη ο «ξαφνικός θάνατος», ενώ οι καταχρεωμένοι ανταγωνιστές

της εξακολουθούν να διατηρούνται στη ζωή της χάρις στις τραπεζικές «ενέσεις» που, εν τέλει, επιβαρύνουν τους Έλληνες φορολογουμένους, νομίζω ότι είναι επαρκής λόγος για να κατανοηθούν τα δύο μέτρα και σταθμά που ισχύουν για τους ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού οι οποίοι θέλουν… αίμα δημοσίων υπαλλήλων για να ικανοποιηθούν.

Ο κατάλογος είναι μακρύς και θα μπορούσα να συνεχίσω καλώντας κάποιον να μου υποδείξει τις διαφορές στη λειτουργία των ιδιωτικών με τις κρατικές τράπεζες και να συγκρίνει ποιες έδωσαν τα περισσότερα «θαλασοδάνεια», τη διαφοροποίηση των ιδιωτικών από τα δημόσια σχολεία, την παραγωγικότητα των ιδιωτικών επιχειρήσεων που στήθηκαν με τις κρατικές ή τις κοινοτικές επιδοτήσεις και πάει λέγοντας.

Το γεγονός ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των δημοσίων υπαλλήλων αντιμάχονται την αξιολόγηση των συναδέλφων τους, σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογεί τις… αιμοδιψείς διαθέσεις του κάθε «μαθητευόμενου μάγου», όπως -καλή ώρα…- του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκου Μητσοτάκη, που παριστάνει τον (εντολέα του Θεού) Μωυσή, ενώ δεν είναι παρά ένας σύγχρονος Προκρούστης.

Το απαράδεκτο σύστημα αξιολόγησης που θέσπισε, προβλέποντας οριζόντιες ποσοστώσεις για τη διαβάθμιση των υπαλλήλων που υπηρετούν σε κάθε οργανική μονάδα του δημοσίου, με υποχρεωτική χαμηλή βαθμολογία για συγκεκριμένο ποσοστό αξιολογούμενων, δεν νομιμοποιείται επειδή έτσι περιλήφθηκε σε ένα νόμο που υπό ασφυκτικές -χρονικές και όχι μόνο- συνθήκες εισηγήθηκε ο ίδιος και ψήφισε η Βουλή.

Η χρόνια γελοιότητα που ήθελε να είναι «άριστα» τα φύλλα ποιότητας για όλους τους υπαλλήλους δεν είναι δυνατόν να αντικατασταθεί με την παράφρονα λογική ότι σε κάθε μικρή ή μεγάλη υπηρεσία ένα συγκεκριμένο ποσοστό πρέπει να έχει υποχρεωτικά χαμηλή βαθμολογία, ανεξαρτήτως αν λειτουργεί ή όχι εύρυθμα ή αν είναι αποτελεί ένα άντρο επιόρκων και λουφαδόρων.

Το συγκεκριμένο μέτρο δεν αντιστοιχεί σε καμία πρακτική καλού μάνατζμεντ και τα μόνα που αποπνέει είναι ο φανατισμός, η ιδεοληπτική προκατάληψη και, πάνω από όλα, η προχειρότητα του σχεδιασμού του που στην πράξη λειτουργεί αυτοϋπονομευτικά για την ίδια την αξιολόγηση.
Διότι αν το σύστημα της αξιολόγησης ήταν άρτιο και λειτουργικό δεν θα χρειαζόταν η επιβολή των ποσοστώσεων και δεν θα εύρισκαν έρεισμα –στην πλειονότητα των υπαλλήλων- τα προσχήματα που αναζητούν όσοι δεν θέλουν την αξιολόγηση.

Με ένα τέτοιο σύστημα, ο κάθε αξιολογητής θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά του με βάση καθορισμένα κριτήρια, ενώ ο κάθε αξιολογούμενος θα ήξερε ότι κρίθηκε αντικειμενικά. Και, έτσι, όσοι βαθμολογούνταν θετικά θα έβλεπαν ότι αναγνωρίστηκε η προσπάθεια τους και την ίδια ώρα όσοι αξιολογούνταν αρνητικά δεν θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν.
Φαίνεται, όμως, ότι το ζητούμενο για τον κ. Μητσοτάκη –αλήθεια τι διοίκησε ο ίδιος πριν γίνει ο άρχων της διοικητικής μεταρρύθμισης που βγάζει «φετφάδες»;- και τους ομοϊδεάτες του στην κυβέρνηση και στη Βουλή είναι να δουν να εφαρμόζονται οι ιδεολογικές τους εμμονές και, ίσως, να γίνονται αρεστοί στην τρόικα.

Γι΄ αυτό και μάλλον δίνουν μικρή σημασία στο πραγματικό αποτέλεσμα των εμμονών τους που δεν θα είναι άλλο από την περαιτέρω διάλυση του ήδη αποσαρθρωμένου από τις οριζόντιες μισθολογικές περικοπές δημοσίου, στις οποίες τώρα προστίθενται και οι οριζόντιες αξιολογήσεις που μόνον αντικειμενικότητα δεν εκπέμπουν.

Ο παραλογισμός με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο δημόσιος τομέας –με τρανή περίπτωση τη μεταφορά στην ΕΛ.ΑΣ. της Δημοτικής Αστυνομίας που τώρα θα διατεθεί και πάλι στους Δήμους…- πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει και να ξεκινήσει, επιτέλους, μια καλά σχεδιασμένη προσπάθεια αναδιάρθρωσης του από πολιτικούς χωρίς κάθε είδους λαϊκίστικες ιδεοληπτικές προκαταλήψεις.

Blogger Γρηγόρης Τζιοβάρας