Όχι άλλη «Αριστερά»...

07:31 15/11/2016 - Πηγή: New Money

Διάβασα με μεγάλη προσοχή, ίσως και περισσότερη απ' ότι του άξιζε, το άρθρο του Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Το διάβασα αρκετές φορές. Ψάχνοντας απεγνωσμένα να κατανοήσω τι θέλει ... να πει ο ποιητής, εάν θυμάται τι χρονιά έχουμε, ποιος (υποτίθεται ότι) κυβερνά αυτόν τον τόπο και επίσης, σε ποιον ή σε ποιους μπορεί να απευθύνεται και να θεωρεί ότι ακόμη τον πιστεύουν.

Αλλά ας το πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στην τρίτη παράγραφο του άρθρου μάς λέει ότι «η Ιστορία ποτέ δεν

θυμάται την Αριστερά για τα εύκολα, μα για να βγάλει το φίδι από την τρύπα». Πιασάρικη ως ατάκα, αλλά αληθής, το παραδέχομαι. Βέβαια το φίδι που έβγαλε η «Αριστερά» που εκπροσωπεί ο κ. Τσίπρας από την τρύπα, ήταν ένα ωραιότατο τρίτο Μνημόνιο, αλλά μην του το πείτε, γιατί μπορεί και να τρομάξει.

Λίγο πιο κάτω μας πληροφορεί ότι «φιλοδοξία μας είναι η κυβέρνηση της Αριστεράς να μην καταγραφεί ιστορικά ως μία ακόμη κυβέρνηση της κρίσης, αλλά ως η κυβέρνηση που έβγαλε τη χώρα από την κρίση» και πριν προλάβουμε να πάρουμε ανάσα, συνεχίζει λέγοντας «(...) η στιγμή που ο τόπος θα γυρίσει σελίδα, είναι, πλέον, κοντά». Το συζητάς, Αλέξη μου, είδε νιώθω την καυτή ανάσα της ανάπτυξης και της ευημερίας στον σβέρκο μου!

«Βασική προτεραιότητα αυτής της κυβέρνησης θα είναι πάντοτε η προστασία των πιο αδύναμων, η κοινωνική αλληλεγγύη, η στήριξη των νέων δημιουργικών δυνάμεων που αποτελούν το μέλλον αυτού του τόπου», μας εξηγεί. Καλέ, αυτό το έχουμε καταλάβει. Γιατί νομίζετε ότι ο ΦΠΑ και οι υπόλοιποι φόροι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο; Γιατί κόβονται συντάξεις, μισθοί, κοινωνικές παροχές, αυξάνονται οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης; Μα για να προστατευθούν τα «αδύναμα» μέλη της κοινωνίας και παράλληλα να δοθεί σε αυτούς που έχουν ακόμη το «μπορετό» τους που έλεγε και η γιαγιά μου, να δείξουν την κοινωνική τους ευαισθησία και αλληλεγγύη και να διοργανώνουν όλο και περισσότερα συσσίτια (τα οποία, βέβαια, δεν ξεκίνησαν στις 26 Ιανουαρίου του 2015, υπήρχαν και πριν, για να είμαστε και δίκαιοι με το παλικάρι που νομίζει ότι μας κυβερνά). Αλλά, μην κοιτάτε που είστε αχάριστοι και δεν του το αναγνωρίζετε.

Ακολούθως με συνοπτικές διαδικασίες και απλά λόγια, από αυτά που καταλαβαίνουν και τα λαϊκά στρώματα, μας εξηγεί γιατί θέλει να προχωρήσει σε Συνταγματική Αναθεώρηση, τα «ρίχνει» στη Νέα Δημοκρατία γιατί είναι -λέει- το κατ' εξοχήν κόμμα που αγαπά τη λιτότητα (αυτή καλέ, που ο Αλέξης μόλις τη γνώρισε... της γύρισε επιδεικτικά την πλάτη) και θέλει, λέει, να τιμωρήσει τον λαό που έδειξε εμπιστοσύνη στην Αριστερά. Τι να σου πω, τώρα, για να το λες εσύ, κάτι θα ξέρεις καλύτερα από εμένα.

Το καλύτερο, πάντως, μας το φύλαγε για το τέλος, καθώς μας πληροφορεί ότι «η Αριστερά προέρχεται από τον λαό και όχι από τα χρηματιστήρια, τις τράπεζες και τα funds. Γι' αυτό και αντέχει». Πολύ καλά τα λες, Αλέξη μου. Όντως η Αριστερά είναι αυτό που περιγράφεις. Η Αριστερά, όμως, όχι εσείς. Εσείς, μικρή, πικρή μου αγάπη, είστε η νέα μορφή «χρήσιμης σοσιαλδημοκρατίας», τόσο χρήσιμης μάλιστα που φτάνετε να αξίζετε και τον θαυμασμό μας.

Λοιπόν, καλέ μου, για να τελειώνουμε. Η χρονιά που διανύουμε και φθάνει προς το τέλος της είναι το 2016. Από τον Ιούλιο του 2015 έχεις υπογράψει ένα Μνημόνιο «Να! μετα συγχωρήσεως», το οποίο εφαρμόζεις - εντάξει με κάτι παλινωδίες του τύπου «πονάω αλλά τι να κάνω, με έριξαν στην ανάγκη»- άριστα και με θρησκευτική ευλάβεια (αυτό το τελευταίο το έπαθες τώρα τελευταία, καθ' ότι έχεις και καλές σχέσεις με την ανώτατη ιεραρχία της Εκκλησίας), σε λένε Αλέξη Τσίπρα και όχι Τσε Γκεβάρα και όπως είπε κάποτε και η συντρόφισσα Αλέκα, «η σχέση σου με την Αριστερά είναι η ίδια που έχει... η ζάχαρη άχνη με τον κουραμπιέ: Εάν τον τινάξεις ελαφρώς... δεν μένει τίποτα»....