Οι απαντήσεις στην Αντίκυρα

07:15 25/11/2016 - Πηγή: New Money

Ο δημόσιος διάλογος για τις "στρεβλώσεις του ελληνικού παραγωγικού μοντέλου οδήγησαν την οικονομία της στην κατάρρευση" ή για την αναζήτηση ενός "νέου παραγωγικού μοντέλου της χώρας" παρότι προς στιγμήν δεν καταφέρνει να ξεπερνά τα περιορισμένα έτσι και αλλιώς όρια του ακροατηρίου των think tanks καλά κρατεί... Δεδομένων των συνθηκών που λέγαμε και παλιά με μια ισχυρή δόση συγκατάβασης...

Στο διάλογο συμμετέχουν με τρόπο δημιουργικό και παραγωγικό εκπρόσωποι από τον ακαδημαϊκό και ερευνητικό χώρο, τον κόσμο των επιχειρήσεων και της

αγοράς, διανοούμενοι κα. Αν και ενδεικτικό είναι απολύτως χαρακτηριστικό το παράδειγμα του έργου αλλά και των πρωτοβουλιών που αναλαμβάνει ο οργανισμός έρευνας & ανάλυσης διαΝΕΟσις. Μόλις προχθές -Τετάρτη 23 Νοεμβρίου- πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Πειραιώς εκδήλωση με θέμα: "Ανάπτυξη ναι, αλλά πώς; ". Στην εκδήλωση αλλά και στον διάλογο που αναπτύχθηκε συμμετείχαν με τον ένα ή άλλο τρόπο ο ιδρυτής και πρόεδρος της διαΝΕΟσις , ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης , ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, ο πρώην υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης, ο πρόεδρος της Eurobank Ergasias Νίκος Καραμούζης και δύο καθηγητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Πάνος Τσακλόγλου και Γιώργος Παγουλάτος.

Αφορμή για την εκδήλωση ήταν η κυκλοφορία του πρώτου βιβλίου της διαΝΕΟσις. Ο τίτλος του βιβλίου, "Χάρτης Εξόδου από την Κρίση: Ένα Νέο Παραγωγικό Μοντέλο για την Ελλάδα". Ένα βιβλίο πέντε συγγραφέων - Π. Τσακλόγλου, Γ. Οικονομίδης, Γ. Παγουλάτος, Χρ. Τριαντόπουλος, Απ. Φιλιππόπουλος. Το βιβλίο όπως αναφέρεται σε ένα σχετικό σημείωμα της διαΝΕοσις "αποτελεί μια συνολική προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις σε όλα αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα. Χαρτογραφεί τα δομικά αίτια της κρίσης, καταγράφει και αξιολογεί τα γεγονότα της παραμονής της χώρας στα Μνημόνια και καταλήγει στην παρουσίαση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου για την ελληνική οικονομία, ενός χάρτη εξόδου από την κρίση".

Το βιβλίο παρουσιάζει – και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά- την εκδοχή των πέντε συγγραφέων για το νέο αναπτυξιακό – παραγωγικό μοντέλο. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή και να διαφωνεί. Δεν έχει καμία σημασία. Εκείνο που μετράει είναι το κατά πόσο αυτές οι επεξεργασίες ιδεών και προτάσεων μπορούν να μετεξελιχθούν σε εφαρμόσιμες δημόσιες πολιτικές – την ευθύνη των οποίων έχουν αποκλειστικά τα κόμματα εξουσίας και οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Το τι συμβαίνει στις μέρες μας το γνωρίζουμε και το βιώνουμε με πολύ οδυνηρό τρόπο όλοι οι πολίτες.

Πάντως, όπως λέει και ένας καλός φίλος "όποιος αναζητά πειστικές απαντήσεις για το νέο παραγωγικό μοντέλο ας κάνει το κόπο ενός ταξιδιού λίγων ωρών: Η Αντίκυρα απέχει μόλις 170 χιλιόμετρα από την Αθήνα". Τα λόγια του κρύβουν μια μεγάλη αλήθεια που το εγχώριο πολιτικό προσωπικό αδυνατεί να συλλάβει και να κατανοήσει. Δέκα λεπτά μόλις από την Αντίκυρα βρίσκεται το μεταλλουργικό και ενεργειακό κέντρο του Αγίου Νικολάου (βασικό συστατικό του παραγωγικού Ομίλου Μυτιληναίος) όπου δέκα χρόνια αδιάλειπτης επενδυτικής πορείας ήταν αρκετά για να μετασχηματίσουν την Αλουμίνιον της Ελλάδος (ΑτΕ)σε μια από τις κορυφαίες βιομηχανίες παραγωγής αλουμίνας και αλουμινίου διεθνώς και στη σημαντικότερη καθετοποιημένη μονάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μια απάντηση με επενδύσεις (από το 2005 που ο Όμιλος Μυτιληναίος που εξαγόρασε το ΑτΕ οι επενδύσεις ξεπερνούν τα 600 εκατομμύρια ευρώ) και επενδύσεις, με αιχμή του δόρατος την τεχνολογία και την καινοτομία. Η απάντηση έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό και με την ευθύνη του ίδιου του επιχειρηματικού ομίλου και των μετόχων του – δεν άλλαξε μόνο το ΑτΕ αλλά και οι προτεραιότητες των βασικών μετόχων και της διοίκησης. Και αυτό μέσα από την συλλογική προσπάθεια προσαρμογής στα νέα δεδομένα όπου ο μοναδικός δρόμος για τον πολλαπλασιασμό της αξίας της επιχείρησης η επίμονη προσπάθεια και η σκληρή δουλειά για την στοχευμένη ενίσχυση της παραγωγής και της παραγωγικότητας καθώς και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, την ενίσχυση της παραγωγής και της παραγωγικότητας.

Για το τέλος κράτησα ένα απόσπασμα απο ένα σχετικό δελτίο τύπου: " Οι συνολικές επενδύσεις – ενεργειακές, βιομηχανικές και περιβαλλοντικές – που έγιναν στο συγκρότημα της ΑτΕ, είναι οι μεγαλύτερες που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα από ιδιώτη τα τελευταία χρόνια.

Η τελευταία επένδυση, που ουσιαστικά επισφραγίζει την πρώτη αυτή δυναμική δεκαετία, είναι η εγκατάσταση μίας νέας σύγχρονης μονάδας διαπύρωσης αλουμίνας, ονομαστικής δυναμικότητας παραγωγής 1.350t ανά ημέρα, που αντικαθιστά προηγούμενες μονάδες πεπερασμένης τεχνολογίας και υψηλής θερμικής κατανάλωσης. Πρόκειται για έργο που μειώνει σημαντικά το ενεργειακό κόστος, αλλά και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, ενώ δίνει μεγάλες δυνατότητες στην ευελιξία της παραγωγής".