Ως πότε θα χτυπάμε το σαμάρι;

09:15 5/2/2014 - Πηγή: New Money

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το χειρότερο που μας συμβαίνει, είναι ότι έχουμε μια παραπαίουσα κυβέρνηση η οποία όχι απλώς δεν θέτει κόκκινες γραμμές στις απαιτήσεις της τρόικας, αλλά συνεχίζει να πολιτεύεται με λογικές του παρελθόντος και οι οποίες μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.

Όμως κατά την άποψη μου, το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν διαπιστώνεται στη γενικότερη πολιτική σκηνή μια αξιόπιστη και ρεαλιστική πρόταση, η οποία αν μη τι άλλο θα αποτελούσε εναλλακτική για επιστροφή σε μια ομαλότητα ανασυγκρότησης μέσα από τα συντρίμμια.

Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι το μεγαλύτερο κακό

είναι διάλυση του όποιου παραγωγικού ιστού υπήρχε προ κρίσης. Εγώ θα προσέθετα ότι εξίσου καταστροφικό είναι το γεγονός ότι οι δομές του κράτους, που συνέβαλλαν στα μέγιστα στο γενικό ξεχαρβάλωμα της οικονομίας, παραμένουν ακόμα και σήμερα ίδιες και χειρότερες ωσάν να μη συνέβη τίποτα στη χώρα τα τελευταία 5 χρόνια.

Διαλυμένες οι εφορίες με πανικοβλημένους υπαλλήλους που αδυνατούν να αφομοιώσουν τις 1000 τόσες εγκυκλίους που έχει εκδώσει μόνο τον τελευταίο χρόνο το υπουργείο, πόσο μάλιστα να τις εφαρμόσουν ή να εξυπηρετήσουν με πολιτισμένο τρόπο τους συναλλασσόμενους. Ποιός σοβαρός επενδυτής θέλει να μπλέξει με μια τέτοια εφορία;

Διαλυμένη παιδεία σε όλες τις βαθμίδες καθώς το διδακτικό προσωπικό αρνείται ακόμα και σήμερα να αντιληφθεί ότι έχει χαθεί ο ανταγωνισμός με τα αντίστοιχα ιδρύματα του εξωτερικού και να αλλάξει έστω και τώρα.

Δημόσια υγεία σε νέους πειραματισμούς και προσφερόμενες υπηρεσίες που επ' ουδενί θυμίζουν ευρωπαϊκή χώρα. Πτωχευμένα ασφαλιστικά ταμεία που ενώ διέγραψαν μονοκονδυλιά τις υπερβολικές καταβολές των ασφαλισμένων τους επί δεκαετίες και τώρα ως ανταπόδοση δίνουν στους συνταξιούχους μικρό μέρος της σύνταξης που δικαιωματικά “έχτισαν”, την ίδια ώρα συνεχίζουν να πληρώνουν συντάξεις αναπήρων μαϊμού και νεκρών από δεκαετίες και κόβουν ακόμα και εξετάσεις από αρρώστους γιατί αυτές ...στοιχίζουν.

Δικαιοσύνη που από τη μια επιτρέπει υποθέσεις να σέρνονται επί μια τουλάχιστον δεκαετία μέχρι να τελεσιδικήσουν, από την άλλη δείχνει εσχάτως υπερβάλλοντα ζήλο και σπουδή με εντάλματα συλλήψεων και καταδίκες για χρέη ή για ειδικού ενδιαφέροντος υποθέσεις ,υποκείμενη σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και σε νομικές ακροβασίες.

Υπηρεσίες του Δημοσίου που φημίζονταν στο παρελθόν για τα απαραίτητα φακελάκια για να εξυπηρετήσουν τον πολίτη, συνεχίζουν και σήμερα κατά τα ειωθότα απλά κάνοντας έκπτωση στην...ταρίφα!

Δηλαδή με δυο λόγια η κρίση φτωχοποίησε τους πολλούς, απομείωσε τις περιουσίες που φτιάχτηκαν με πολύ ιδρώτα και στερήσεις, ενίοτε και 2-3 γενεών, κατέστρεψε ζωές και προγραμματισμούς ζωής αλλά ελάχιστα έθιξε την πηγή των δεινών που είναι το δημόσιο. Επιπλέον, ανίκανοι και ανερμάτιστοι πολικοί, μετέτρεψαν το κράτος σε εκβιαστή και κοινό απατεώνα που μετέρχεται όλων των μέσων για να υπεξαιρέσει τα διαθέσιμα (αλλά και τα μη διαθέσιμα) των πολιτών, μόνο και μόνο για ναχουν κάτι να δείξουν στους δανειστές.

Έτσι όμως, το καράβι είτε με αυτούς τους καπετάνιους, είτε με τους εν αναμονή, πάει για το βυθό όσο δεν στεγανοποιούνται οι τρύπες στα ύφαλα .

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης