Όταν το ΠΑΣΟΚ «σνομπάρει» τον λαϊκό παράγοντα

10:07 3/12/2013 - Πηγή: New Money

Πολλά έχουμε ακούσει αναφορικά με την σημερινή εκλογική κατάντια του ΠΑΣΟΚ.

Μια δεδομένη παράμετρος αυτού του προβλήματος είναι σαφώς η υπερτριακονταετής κυβερνητική του φθορά. Ένας δρόμος που οδήγησε μεν σε πολιτικές και κοινωνικές νίκες, όμως ταυτόχρονα διαμόρφωσε και τη σημερινή κατάσταση της χώρας με τα υπέρογκα χρέη, το έλλειμμα αξιοπιστίας, την ηθική και αξιακή κρίση και την ισοπέδωση θεσμών.

Μια άλλη παράμετρος ήταν η απώλεια ιδεολογικού στίγματος.

Πολλοί είναι οι παραδοσιακοί

ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στον «φύρδην μίγδην» - όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και στη Νέα Δημοκρατία την οποία νιώθουν ως πιο συνεπή, τουλάχιστον τα πιο κεντρώα στρώματα του πάλαι ποτέ πανίσχυρου κόμματος.

Μια τρίτη όμως σημαντική κατά τη γνώμη μου παράμετρος είναι η απώλεια κάθε είδους επαφής του Κινήματος με την κοινωνία των πολιτών – καταναλωτών (γιατί κακά τα ψέματα σε αυτό εξελιχθήκαμε χάρη στα προβαλλόμενα πασοκικά πρότυπα των 80s, 90s). Αυτή η απόσταση μεταξύ κόμματος και κοινωνίας είχε αρχίσει να διαφαίνεται ήδη από τη δεκαετία του 90, όταν πολλά κομματικά και συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (κι όχι απαραίτητα από την κορυφή της πυραμίδας) προκαλούσαν με τη συμπεριφορά τους τον καθένα μας. Ήταν ο κάθε αντιδήμαρχος για παράδειγμα που σαν μικρός Θεός καταπίεζε με τις αποφάσεις του την τοπική κοινωνία απολαμβάνοντας των καθημερινών μικρομιζών που του απέδιδαν ένα δεύτερο ή και τρίτο μισθό, ήταν ο εξαφανισμένος από την δημόσια υπηρεσία του Πασόκος, ο ευνοημένος εργολάβος μικρών έργων, ήταν, ήταν και τι δεν ήταν. Γιατί μέγα κατόρθωμα του εν Ελλάδι σοσιαλισμού υπήρξε η οριζοντιοποίηση της διαφθοράς. Φάγανε οι μεγάλοι, φάγανε όμως κι αρκετοί μικροί. Κι εκεί ήταν που η μπάλα χάθηκε.

Αυτούς η κοινωνία αποδοκίμασε από το 2012 και μετά.

Όμως η επικοινωνία με τον λαό χάθηκε και σε ένα άλλο πεδίο. Βλέπουμε για παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ επιδεικτικά να αδιαφορεί εσχάτως για τις ανάγκες της κοινωνίας για χαμηλότερες τιμές και για εξυπηρέτηση. Αντίθετα, συνεχίζοντας την παλιά του τέχνη …κόσκινο, το μικρότερο κόμμα της κυβέρνησης, προτάσσει τα στήθη για να περισώσει και πάλι τις συντεχνίες. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων. Ενώ δηλαδή επιχειρηματίες και κόσμος θέλανε τα μαγαζιά ανοικτά, ενώ το μέτρο ουσιαστικά «ψηφίστηκε»με την κοσμοσυρροή των καταναλωτών τις Κυριακές στα μαγαζιά, το ΠΑΣΟΚ εμμονικά έβαζε φραγμούς για να ικανοποιήσει τους συνδικαλιστές – μέλη του στο μικροεμπόριο. Κι ας βλέπει πως η τάση δεν είναι συνακόλουθη με την πολιτική του. Τα πάντα θυσιάζονται στον βωμό του μυωπικού συμφέροντος.

Αυτό πράττει τώρα το ΠΑΣΟΚ και με την επιχειρούμενη επιμήκυνση ημερών στη διάρκεια ζωής του γάλακτος που ο Κωστής Χατζηδάκης και το υπουργείο Ανάπτυξης επιδιώκουν. Τί κι αν οι τιμές με αυτό το μέτρο θα πέσουν; Τί κι αν η δημόσια υγεία δεν θίγεται παρά αντιθέτως οι καταναλωτές σε μια ρύθμιση βασισμένη στο ό,τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν θα πετάνε τα γάλατα τους κάθε τρεις και λίγο;

Όχι.

Για το ΠΑΣΟΚ σημαντικότερη είναι η διατήρηση των σχέσεων με τους κτηνοτρόφους και αγρότες κι όχι με τον λαό που θέλει να απολαύσει – επιτέλους – χαμηλότερες τιμές και να εξοικονομήσει πόρους. Μετά όμως οι πολιτικοί αναλυτές του κόμματος να μην ψάχνονται γιατί θα φθάσει στο 5% και θα απωλέσει κι άλλο τις δυνάμεις του. Η απάντηση τότε θα είναι μία: ο λαός σνομπάρει αυτούς που τον σνομπάρουνε.

Blogger Δημήτρης Μαρκόπουλος