Ούτε 5 λεπτά της ώρας...

11:56 1/11/2017 - Πηγή: New Money

Ακολούθησα κατά γράμμα την σοφά διατυπωμένη συμβουλή: Πρώτα πληρώνουμε και μαθαίνουμε και μετά, γράφουμε! Με το «παραθυράκι» που βρήκα μου στοίχισε κάτι τις παραπάνω αλλά αυτό ας θεωρηθεί ως εθελοντική συμβολή στη μείωση των χρεών του ΟΑΣΑ.

Ας αρχίσουμε από τα απλά και τα εύκολα: Η όλη διαδικασία προσκόμισης των απαραίτητων εγγράφων, φωτογραφιών κλπ και της έκδοσης της προσωποποιημένης κάρτας για τις μετακινήσεις με το μετρό, ηλεκτρικό

κλπ. δεν απαιτεί περισσότερο χρόνο από 5 ολόκληρα λεπτά της ώρας.

Απαιτεί έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή συνδεδεμένο στο διαδίκτυο και ένα μηχάνημα που σκανάρει τη φωτογραφία του ενδιαφερομένου και ...παραδίδει (όπως ένα ΑΤΜ τράπεζας χαρτονομίσματα) έτοιμη κάρτα για χρήση.

Από εκεί και πέρα, ένα POS για την πληρωμή του αντιτίμου και πάει τέλειωσε το δράμα...
Τόσο απλά. Πιστέψτε με.

Τι σημαίνει όλο αυτό; Ποιο είναι το πρώτο και βασικό συμπέρασμα; Η αδυναμία ή και η παντελής έλλειψη διοικητικής και διαχειριστικής ικανότητας από την πλευρά ενός δημόσιου οργανισμού να οργανώσει και να επιμεληθεί την μεταφορά ενός μεγάλου αριθμού χρηστών (εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου) από ένα παραδοσιακό καθεστώς σε ένα πλαίσιο ψηφιακού περιβάλλοντος.

Ας κάνουμε μια «αφαίρεση» - ας αφήσουμε για λίγο έξω από τη συζήτηση μας τις πολιτικές και ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας στα αυτονόητα της διαδικασίας δηλαδή πως οργανώνεις και διαχειρίζεσαι σωστά και γρήγορα την μετάβαση. Ένα αρχικό μέτρο θα ήταν η διαφορετική διάταξη του υπαλληλικού προσωπικού. Τι σημαίνει αυτό; Όλοι οι διοικητικοί υπάλληλοι του οργανισμού πίσω από ένα γκισέ και αν τα γκισέ των σταθμών δεν έφταναν, τότε η λύση θα ήταν τα ειδικά κιόσκια εντός των σταθμών. Και αυτό σε συνδυασμό με επέκταση του ωραρίου – έστω και σε 24ωρη βάση.

Αλλά, το δίπτυχο «Υπάλληλοι και ωράριο» είναι μια πονεμένη ιστορία για τους δημοσίους οργανισμούς που θέλουν τακτοποιημένες τις σχέσεις τους με την συνδικαλιστική αριστοκρατία που αξιώνει σεβασμό στα κεκτημένα. Η τελευταία αξίωση μεταφράζεται στο «αμετακίνητος/αμετακίνητη από την καρέκλα μου και το γραφείο μου».

Στο προθάλαμο του γραφείου έκδοση των καρτών που περίμενα τη σειρά έπεσε στα χέρια μου ένα ενημερωτικό πολύπτυχο του ΟΑΣΑ. Μην κάνετε το κόπο να το ψάξετε και να το διαβάσετε. Είναι η απεικόνιση του μύθου του Μινώταυρου στο Λαβύρινθο και άλλα παραδοσιακά αναγνώσματα.

Ας πάμε, όμως, και λίγο παρακάτω – σε λίγους μήνες... Τότε που οι πύλες εισόδου και εξόδου του μετρό θα ανοίγουν μόνο με τις κάρτες. Εκεί να δείτε ... ουρές – εκεί να δείτε παρεμβάσεις... Μέχρι και ο Πάνος Λάμπρου, το υψηλόβαθμό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ θα θυμηθεί την ενασχόληση του με τα ...δικαιώματα των ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων όπως είναι σήμερα οι Αθηναίοι χρήστες των ΜΜΜ.