Πνιγμοί στο θράσος

07:27 24/8/2016 - Πηγή: New Money

Δυστυχήματα συμβαίνουν πάντα. Πολλά εξ αυτών είναι τραγικά, άδικα, πολύνεκρα. Πάρα πολλά οφείλονται στον ανθρώπινο παράγοντα, σε αμέλεια, αστοχία, αβλεψία, ευθύνη των οδηγών/χειριστών.

Το συμβάν της Αίγινας, πήρε μεγάλη έκταση και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Κατ' αρχήν γιατί προκάλεσε τον θάνατο τεσσάρων αθώων ανθρώπων. Οι συμπτώσεις επίσης ήρθαν να προστεθούν σ' αυτή την απίστευτη τραγωδία και να πυροδοτήσουν κι άλλες αντιδράσεις. Η Αίγινα «κυβερνητικό νησί», ο 77χρονος χειριστής του ταχύπλοου γνωστός στους αιγινίτικους κύκλους ως «φίλος» ή «της παρέας» κυβερνητικών στελεχών που

διατηρούν σπίτια ή επισκέπτονται πολύ συχνά το νησί. Η αδιαφάνεια με την οποία διαχειρίστηκαν και οι ίδιες οι αρχές την υπόθεση. Και πάνω απ' όλα η ασυγχώρητη αποχώρηση του υπαίτιου του δυστυχήματος από το σημείο του ναυαγίου, αλλά και οι μετέπειτα κινήσεις του, που έρχονται να αμφισβητήσουν το ενδεχόμενος μιας απαράδεκτης αντίδρασης υπό το κράτος ενός σοκ.

Αν υποθέσουμε ότι ο 77χρονος χειριστής, υπέστη σοκ και η πρώτη του αυθόρμητη αντίδραση ήταν να εγκαταλείψει το σημείο του δυστυχήματος, δεν βρέθηκε κανείς από τους υπόλοιπους συνεπιβαίνοντες στο ταχύπλοο, να αντιδράσει; Κανείς δεν ευαισθητοποιήθηκε από τους ανθρώπους μεταξύ των οποίων και μικρά παιδιά, βρίσκονταν στη θάλασσα; Αν υποθέσουμε ότι δεν κανείς τους δεν κατάλαβε τι έγινε και πώς έγινε, όταν είδαν ανθρώπους στη θάλασσα να φωνάζουν, να ουρλιάζουν, όταν είδαν ότι άλλα σκάφη της περιοχής έσπευδαν για βοήθεια, κανείς τους δεν σκέφτηκε ότι πρέπει να προσπαθήσουν να βοηθήσουν;

Κι άλλοι ασυνείδητοι οδηγοί, εγκαταλείπουν θύματα μετά από τροχαία, αλλά εδώ είχαμε ανθρώπους στη θάλασσα, ούτε έναν, ούτε δύο. Είχαμε πάνω από 20 ανθρώπους που κι εκείνοι είχαν υποστεί σοκ και κινδύνευαν από πνιγμό.

Κι αν υποθέσουμε ότι ο χειριστής αλλά και οι υπόλοιποι επιβάτες του ταχύπλοου, πανικοβλήθηκαν κι έφυγαν, μάλλον ανέκτησαν σχετικά γρήγορα την αναγκαία ψυχραιμία ώστε να καλέσουν βοήθεια για τους εαυτούς τους, για την ασφαλή μετακίνηση του σκάφους τους, όχι όμως και για τους ναυαγούς του τουριστικού σκάφους.

Σύμφωνα με την κατάθεση του 77χρονου χειριστή, τα φουσκωτά που προσήλθαν προς βοήθεια του ιδίου, της παρέας του και της ρυμούλκησης του σκάφους του, δεν τους αποβίβασαν στο πλησιέστερο λιμανάκι της Πέρδικας, αλλά τους άφησαν αρκετά πιο μακριά, στην περιοχή του Φάρου, λίγο πριν την πόλη της Αίγινας. Το δε ταχύπλοο ρυμουλκήθηκε από την περιοχή της Πέρδικας, δηλαδή από το νότο μέχρι τη βόρεια πλευρά του νησιού στην περιοχή της Σουβάλας.

Τι κάνει ένας άνθρωπος που άθελά του έχει προκαλέσει τέτοιο κακό; Προφανώς και δεν μπορεί να γνώριζε αμέσως μετά το συμβάν ότι τέσσερεις άνθρωποι πνίγηκαν, αλλά είναι το πρώτο που θα σκεφτόταν οποιοσδήποτε. Τα έχασε και έμεινε άπραγος. Μα πώς σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή ότι τα σωσίβια του ταχύπλοου είναι ελαφρά και αν τα πετούσε δεν θα τα έφταναν οι άνθρωποι που βρίσκονταν έντρομοι στη θάλασσα; Ας τα πετούσε κι ας μην τα έφταναν. Τι θα έκανε κάποιος ανήμπορος ο ίδιος –λόγω κινητικών ή άλλων προβλημάτων υγείας- να βοηθήσει; Θα καλούσε άλλους σε βοήθεια. Ούτε αυτό έκανε ο 77χρονος χειριστής. Ούτε και οι φίλοι του επίσης. Και ως επιστέγασμα όλων αυτών των ανεξήγητων, η παρέα του ταχύπλοου, έφυγε από το σημείο του δυστυχήματος! Άφησαν τους ανθρώπους αβοήθητους στη θάλασσα κι έφυγαν ! Δηλαδή για κείνους είχε μεγαλύτερη αξία το ταχύπλοο που μπορεί να έμπαζε νερά –σύμφωνα με την κατάθεση- από παιδιά και ανθρώπους που μπορεί να είχαν χτυπήσει και που κινδύνευαν να πνιγούν.

Η αλληλουχία των γεγονότων και των αντιδράσεων δυστυχώς καταδεικνύει αν μη τι άλλο μια απίστευτη επιπολαιότητα, μια ασύλληπτη αδιαφορία απέναντι σε ανθρώπους που κινδυνεύουν. Ούτε το σοκ, ούτε ο πανικός μπορούν να δικαιολογήσουν τέτοιες συμπεριφορές. Αντιθέτως οι συμπεριφορές αυτές, άλλα χαρακτηριστικά δείχνουν. Είναι χαρακτηριστικά ανθρώπων εγωκεντρικών, αδιάφορων για όλα εκτός από την πάρτη τους. Ανθρώπων που νοιάζονται έως υπερβολής για το σπασμένο φανάρι του αυτοκινήτου τους ή αν σκιστεί η τέντα του σκάφους, αλλά μπορεί να και να ενοχληθούν αν κάποιος πεθάνει δίπλα τους και τους χαλάσει τη διασκέδαση. Γι' αυτό και η πρώτη, πρώτη σκέψη τους είναι «πώς θα τη σκαπουλάρω εγώ» . Είναι αυτοί που σκοτώνουν κάποιον, τον εγκαταλείπουν στο δρόμο και τρέχουν να κρύψουν το αυτοκίνητό τους στο κλειστό γκαράζ του σπιτιού τους μέχρι να βρουν τον άνθρωπο εμπιστοσύνης που θα το επισκευάσει χωρίς να τους προδώσει.

Η ανακριτική διαδικασία ελπίζουμε ότι θα εξετάσει όλα τα στοιχεία και θα φέρει στο φως την αλήθεια και η δικαστική οδός θα αποδώσει δικαιοσύνη. Κι ας έσπευσε ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Δρίτσας, να εκφέρει την προσωπική του μάλλον άποψη και γνώση πως ο 77χρονος υπαίτιος είναι έμπειρος χειριστής. Ατυχής τουλάχιστον, η δήλωση του υπουργού, δίκην μάρτυρος στην υπόθεση.

Όμως αυτοί οι τύποι, που καβαλάνε το ακριβό αυτοκίνητο, το σκάφος, τη μοτοσυκλέτα και συμπεριφέρονται σαν βασιλείς των δρόμων και των θαλασσών; Τι θα γίνει μ' αυτούς; Ποια θα είναι η τιμωρία τους; Ο 77χρονος σύμφωνα με περιγραφές ανθρώπων που τον έβλεπαν και τον γνώριζαν, χαρακτηρίζεται σαν λίγο μποέμ, επιπόλαιος, με οικονομική άνεση που του προσέδιδε και μια ελαφρώς «θρασεία» συμπεριφορά, συμπεριφορά ανθρώπου που «έχει τα φράγκα και έχει τις άκρες», τον ασφαλέστερο δηλαδή συνδυασμό ικανό να προκαλέσει έως και το θάνατο κάποιου άλλου.

Δεν υπήρξε ως σήμερα ούτε μία μαρτυρία, ότι ο άνθρωπος αυτός έδειξε κάποια στιγμή συντετριμμένος για όσα προκάλεσε. Ούτε ο πνιγμός του πεντάχρονου παιδιού, δεν έδειξε να τον λυγίζει. Αντίθετα, η κατάθεσή του δείχνει πως πήγε μελετημένος και διαβασμένος για το τι θα πει κατά την ανακριτική διαδικασία.

Αυτή η ψυχρή αναλγησία είναι που δεν μπορεί να συγχωρεθεί. Γιατί τον καθένα στοιχειώνει η ανατριχιαστική σκέψη πως μέσα στο μικρό τουριστικό σκάφος, θα μπορούσε να είναι ο ίδιος με τα παιδιά του. Όπως μπαίνουν εκατοντάδες κάθε μέρα, όλο το καλοκαίρι για να περάσουν από την Πέρδικα στη Μονή. Θα μπορούσες να είσαι εσύ, ο φίλος σου, ο γνωστός σου, η παρέα σου, τα παιδιά σου. Και δεν υπάρχει ανθρώπου νους να σκεφτεί πως σ' εκείνο το στενό που πηγαινοέρχονται κάθε μέρα δεκάδες φορά τα ξύλινα βαρκάκια, θα βρεθεί στο δρόμο σου ένας 80άρης με περίσσεια επιπολαιότητα και αναίδεια να σε στείλει από τις διακοπές σου στον υγρό τάφο.

Η δικαιοσύνη, ναι, πρέπει να είναι τυφλή, αλλά όχι απολύτως τυφλή. Αλλιώς αποθρασύνονται οι ήδη θρασείς.