Ποιοι θέλουν τον Σαμαρά Άγγελο Αναστασιάδη;

Γράφαμε από αυτή εδώ τη γωνιά πριν από μια εβδομάδα πως η ΝΔ θα πρέπει να «το πάρει αλλιώς».

Να στραφεί στα κεντρώα κοινά τα οποία χάνει (οι απώλειες προς το Ποτάμι σύμφωνα με πηγές είναι στο 7,5% με τάση ανόδου, ενώ καταγράφεται αντίστοιχο φαινόμενο και προς το ΠΑΣΟΚ), να περιορίσει τη στρατηγική του φόβου καθώς επί της ουσίας ακυρώνει τα επιτεύγματα δυόμιση ετών και να μιλήσει στα κοινά για το πώς το ίδιο το κόμμα σχεδιάζει το αύριο κι όχι για το τί μελλοντικά θα πάθει η χώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς η μέχρι

στιγμής πορεία της πολιτικής επικοινωνίας του κόμματος που επιχειρεί να εκφράσει την αστική παράταξη δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας.

Σε όποιο πάνελ κι αν βρεθείς, όποια διαφήμιση και να δεις διαπιστώνεις πως όλοι οι υποψήφιοι της παράταξης συμπεριφέρονται στους αριστερούς αντιπάλους τους σαν να είναι ήδη οι τελευταίοι νικητές. Μέχρι και στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού σε συνέντευξη με στέλεχος του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ είπε το αμίμητο «αύριο που εσείς θα είστε κυβέρνηση να δούμε τι θα κάνετε». Τέτοια αποδοχή της ήττας. Τέτοιο πέταγμα λευκής πετσέτας.

Με προσευχές και προσεγγίσεις τύπου Άγγελου Αναστασιάδη και επικλήσεις εικόνων ή της Παναγίας που δεν θα αποκαθηλωθούν, λοιπόν εκλογές δεν κερδίζονται. Με επαναφορά της προεκλογικής ζωής του τόπου στο 1950 και με επίκληση του «ερυθρού κινδύνου» πιο πολύ ζημιά γίνεται παρά έρχεται σοβαρό αποτέλεσμα.

Με σποτ που απευθύνονται μονάχα στις μεγάλες ηλικίες όπως το περίφημο διαφημιστικό με τον Σαμαρά να φοράει πουλόβερ κάτω από το σακάκι του λες και είναι 85 χρόνων, δεν πραγματοποιείς ανοίγματα. Μάλλον προσπαθείς να περιορίσεις τη ζημιά που ήδη έχεις αποδεχθεί.

Στα νιάτα του Τσίπρα και την ορμή των Συριζαίων που φανερά διψάνε για εξουσία δεν αντιπαραθέτεις γηρατειά. Αντιπαραθέτεις σοβαρότητα, στιβαρότητα και πρόγραμμα. Μιλάς για πράγματα που η Αριστερά δεν κατέχει όπως την επιχειρηματικότητα, τον εκμοντερνισμό του Κράτους, τη δικαιοσύνη σε όλο το φάσμα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Ποντάρεις στα «άλλα νιάτα». Όχι αυτά των μπαχαλάκηδων και της γκρίζας κομματοκρατίας των πανεπιστημίων. Στα άλλα. Στους νέους επιστήμονες. Στους ανθρώπους που μεγαλουργούν. Στη νεολαία που καινοτομεί με τις start up και για την οποία ο πρωθυπουργός τίποτα δεν είπε.

ΥΓ: Θα κλείσω επαναλαμβάνοντας το αυτονόητο. Θύμα κακών συμβούλων – που δυστυχώς ακόμα και σήμερα συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο – ο πρωθυπουργός έχασε την ευκαιρία να δώσει την πρώτη, ουσιαστική και πραγματική μάχη. Αυτήν της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας. Κάποιοι βλέπετε τον έπεισαν πως «η μάχη των εκλογών μπορεί με τον φόβο να κερδηθεί». Τώρα, με τις ίδιες λανθασμένες συνταγές και πάλι με τη στρατηγική του φόβου, η ΝΔ απαξίωσε το σημαντικό και θετικό έργο της, δίχως ταυτόχρονα να παραδεχτεί τα λάθη της. Με την δεξιά όμως στροφή και την τελική δυναμική υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ που διαμορφώνουν τα λάθη της ΝΔ ίσως χαθεί και μια σημαντικότερη μάχη. Αυτή της άσκησης αντιπολίτευσης με ουσία και δυναμισμό σε μελλοντική κυβέρνηση Τσίπρα. Γιατί κακά τα ψέματα. Μια μεγάλη σε μέγεθος τελική διαφορά θα δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ άνεση χρόνου και άφεση αμαρτιών που η χώρα δεν αντέχει.

Blogger Δημήτρης Μαρκόπουλος
Keywords
Τυχαία Θέματα