Ποιος θέλει και ποιος μπορεί;

08:43 18/9/2017 - Πηγή: New Money

Η έξοδος από τα μνημόνια και τη διεθνή εποπτεία δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιείται ως δόλωμα για τους ψηφοφόρους από κανένα κόμμα.

Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ξεφύγουμε από τον διεθνή έλεγχο για πολλά ακόμη χρόνια και ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επιστρέψουμε ούτε στο επίπεδο -δανεικής- ευημερίας στο οποίο βρισκόμασταν πριν από το 2009, ούτε στη λογική των παροχών από τις κυβερνήσεις για πολλά χρόνια ακόμη.

Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι θα καταφέρουμε να έχουμε θετικό ρυθμό ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια ώστε

να αυξηθεί το συνολικό εισόδημα και να μειωθεί η ανεργία. Και σε αυτό όμως το καλό σενάριο δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα μας μένουν στην τσέπη πολύ περισσότερα χρήματα, αφού οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές θα παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Υποσχέσεις για μειώσεις φόρων είναι παραπλανητικές, διότι ακόμη κι αν γίνουν μικρές μειώσεις στους φόρους, κυρίως στις επιχειρήσεις, δεν θα υπάρξουν αισθητές διαφορές στον φόρο που πληρώνουν οι πολίτες. Υπό αυτές τις συνθήκες το ζητούμενο από τους πολιτικούς μας είναι να καταφέρουν να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και πιο σωστά ώστε να εξασφαλιστεί μια επιτάχυνση των χρηματοδοτήσεών μας από τους εταίρους και παράλληλα να διαμορφώσουν το καλύτερο δυνατόν επενδυτικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις ώστε να αυξηθούν οι επενδύσεις, ελληνικές και ξένες, και να έρθει ταχύτερα κάποια ανάπτυξη.

Το δεύτερο ζητούμενο είναι να βελτιωθεί το επίπεδο των δημόσιων υπηρεσιών προς τους πολίτες, και αυτό σχετίζεται άμεσα με τις μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα.

Η διαμόρφωση ενός θετικού επενδυτικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος συνδέεται με τη μείωση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς και τη δημιουργία ενός σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος ώστε να μπορούν οι επιχειρήσεις να προγραμματίσουν χωρίς εκπλήξεις και ανατροπές το μέλλον τους.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι ποια κυβέρνηση μπορεί να εξασφαλίσει καλύτερα αυτά τα δύο ζητούμενα. Και με βάση αυτό το κριτήριο θα πρέπει να ψηφίσουν οι πολίτες στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, και όχι με βάση τις υποσχέσεις που θα ακούσουν, αφού ούτως ή άλλως πρέπει όλοι να έχουν αντιληφθεί πλέον ότι όλες οι υποσχέσεις είναι ψευδείς.

Προσλήψεις στο Δημόσιο θα γίνουν από όλες τις κυβερνήσεις, αλλά θα είναι λίγες σε σχέση με τον αριθμό των ανέργων, και εκεί σταματούν οι δυνατότητες παροχών.

Αυξήσεις στις συντάξεις ή μειώσεις φόρων θα γίνονται μόνο αν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι τόσο μεγάλος που να τις επιτρέπει χωρίς δημοσιονομικές απώλειες.

Κάθε πολιτικός ανεξαιρέτως θα δώσει ό,τι μπορεί, αλλά για όλους ισχύει το ίδιο ακριβώς πλαφόν, το οποίο σχετίζεται με τα δημοσιονομικά μεγέθη.

Συνεπώς, οι υποσχέσεις από όπου κι αν προέρχονται είναι αδιάφορες. Ολοι έχουν τους ίδιους περιορισμούς και κανένας δεν έχει δυνατότητα να ακολουθήσει ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική από αυτή που επιβάλλουν οι δεσμεύσεις που ήδη έχουμε αναλάβει και οι εταίροι.

Η χώρα θα διοικείται από την Ευρώπη για πολλά χρόνια ακόμη και θα εφαρμόσει αναγκαστικά όλες τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει εφόσον παραμένει μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ανεξαρτήτως, λοιπόν, κυβερνήσεως, τα περιθώρια είναι ίδια και περιορισμένα και η επιλογή των ψηφοφόρων θα πρέπει να σχετίζεται αναγκαστικά με τις προσδοκίες τους για το ποιος θα εφαρμόσει ταχύτερα και σωστότερα τις μεταρρυθμίσεις και ποιος θα επιταχύνει την ανάπτυξη για να υπάρξουν καλύτερες προοπτικές για όλους.

Τα δείγματα γραφής που έδωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες εβδομάδες ήταν πολύ κακά.

Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στη ΔΕΘ να μιλάει για έναν επενδυτικό παράδεισο και να δηλώνει ότι θα επιταχυνθούν οι ξένες επενδύσεις και θα κλείσει πολύ γρήγορα η τρίτη αξιολόγηση. Από την επομένη όλοι οι υπουργοί του τον διέψευσαν. Ξέσπασε η υπόθεση της Eldorado Gold, της κόντρας Σπίρτζη με Fraport, αυτής για το Ελληνικό.

Ακόμη και ο Τσακαλώτος διαφοροποιήθηκε από τον πρωθυπουργό λέγοντας ότι η τρίτη αξιολόγηση ίσως κλείσει τον Ιανουάριο και όχι μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου που είχε πει ο Τσίπρας. Ηταν σαν να έδωσε ο Τσίπρας το σύνθημα με την ομιλία του στη ΔΕΘ να ορμήσουν όλοι οι δικοί του και να τον διαψεύσουν.

Το τι θα γίνει από δω και πέρα θα το δούμε. Οι προοπτικές, πάντως, αυτή τη στιγμή είναι μάλλον απογοητευτικές όσον αφορά την ικανότητα και τη διάθεση της κυβέρνησης να εγκαταλείψει παλιές πρακτικές και να προχωρήσει γρήγορα σε πιο αναπτυξιακές πολιτικές.

Είτε δεν θέλει, είτε δεν μπορεί, το αποτέλεσμα είναι εξίσου δυσάρεστο.