Πονοκέφαλος για τις ναυτιλιακές οι απαγωγές ναυτικών από πειρατές

09:07 22/7/2017 - Πηγή: New Money

Του Μηνά Τσαμόπουλου

Μπορεί η πειρατεία στη θάλασσα να παρουσιάζει πτωτική τάση όσο αφορά των αριθμό των επιθέσεων, συνεχίζει όμως να είναι ένα θέμα επίκαιρο και ανησυχητικό ζήτημα για τη διεθνή ναυτιλία.

Το 2016, σύμφωνα με την Ετήσια Έκθεση του Διεθνούς Ναυτιλιακού Γραφείου (International Maritime Bureau – IMB), καταγράφηκαν παγκοσμίως 20% λιγότερα περιστατικά πειρατείας και ένοπλης ληστείας εναντίον πλοίων, σε σύγκριση με το 2015.

Στον Κόλπο του Άντεν και στο Δυτικό Ινδικό Ωκεανό, η πειρατεία παρέμεινε περιορισμένη ως αποτέλεσμα των από κοινού ενεργειών του Οργανισμού

Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), του ΙΜΟ, της ΕΕ, κυβερνήσεων και της ναυτιλίας.

Ωστόσο, η κατάληψη του Δεξαμενόπλοιων μεταφοράς καυσίμων Aris 13 σημαίας Κομόρος, η οποία έλαβε χώρα στα ανοικτά της Σομαλικής Ακτής το Μάρτιο του 2017, αποτελώντας το πρώτο τέτοιο περιστατικό στην περιοχή από το 2012, πιθανώς σηματοδοτεί την ανάκαμψη της πειρατείας στην περιοχή.

Για τον λόγο αυτό επεκτάθηκε η εντολή της αποστολής της Ε.Ε. ATALANTA (EU NAVFOR) για τα έτη 2016-2018.

«Η επιχείρηση ATALANTA θα πρέπει να ενισχυθεί περαιτέρω και να υποστηριχθεί από έναν επαρκή αριθμό πλοίων, προκειμένου να διατηρηθεί ένα υψηλό επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητας και η πρόληψη των περιστατικών πειρατείας» επισημαίνει η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών.

Επίσης, σημαντική αύξηση των επιθέσεων πειρατείας σημειώνεται στη Νοτιοανατολική Ασία, καθώς και αύξηση των περιστατικών απαγωγών ναυτικών στην περιοχή Sulu / Θάλασσα Celebes.

Ακόμη, σοβαρά περιστατικά, ιδιαίτερα απαγωγών, εξακολουθούν να λαμβάνουν χώρα στα ανοικτά της Δυτικής Αφρικής (Gulf of Guinea).

Πιο συγκεκριμένα, τα περιστατικά απαγωγής μελών πληρώματος το 2016, που ανήλθαν σε 62 συνολικά, τριπλασιάστηκαν σε σχέση με το 2015. Στις αρχές του 2017, ένα από αυτά τα περιστατικά κατέληξε στη δολοφονία ενός ναυτικού.

«Αποτελεί πρωταρχικά ευθύνη των παράκτιων κρατών ο σεβασμός των υποχρεώσεών τους που απορρέουν από τη Διεθνή Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (United Nations Convention on the Law of the Sea – UNCLOS) και ηεκπλήρωση των υποχρεώσεων που αναλήφθηκαν στο πλαίσιο περιφερειακών συμφωνιών (ReCAAP, Yaoundé Code of Conduct, Lomé Charter)» τόνιζει η ΕΕ.