Πέντε προτάσεις του ΣΕΒ για την αναμόρφωση της φορολογίας

16:16 2/5/2018 - Πηγή: New Money

Στο κλείσιμο του 8ετούς μνημονιακού κύκλου, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σημαντική πρόκληση: την αποκατάσταση του σημαντικού επενδυτικού κενού, ύψους 100 δις ευρώ, που αφήνει πίσω της η μακροχρόνια κρίση και ύφεση. Εμπόδια σε αυτή την πρόκληση αποτελούν η χαμηλή μη μισθολογική ανταγωνιστικότητα (λόγω υπερβολικής επιβάρυνσης με φόρους και εισφορές της εργασίας), η δύσκολη και ακριβή πρόσβαση σε χρηματοδότηση (ειδικά για τις ΜμΕ), τα πολλά εμπόδια

στο επιχειρηματικό περιβάλλον και οι υψηλοί φόροι παντού. Το πρόβλημα της υπερφορολόγησης κατέδειξαν και οι πρόσφατες έρευνες του ΟΟΣΑ και των Διανέοσις – ΙΟΒΕ.

Το παρόν και η παρουσίαση που το συνοδεύει καταγράφουν τη μεγάλη έκταση των ακραίων φορολογικών επιβαρύνσεων που κρατούν καθηλωμένη την Ελληνική οργανωμένη και νομοταγή επιχειρηματικότητα καθώς και την Ελληνική παραγωγική εργασία, εμποδίζοντας τον αναγκαίο μετασχηματισμό της οικονομίας και διατυπώνει τις προτάσεις της επιχειρηματικής κοινότητας, όπως επιβεβαιώθηκαν και στο πρόσφατο Επενδυτικό Συνέδριο του ΣΕΒ.

Συγκεκριμένα, πέρα από την εκλογίκευση των επιβαρύνσεων στη μισθωτή εργασία, ο ΣΕΒ προτείνει:

1) τη συνδυαστική και σταδιακή μείωση κατά 30% των φόρων στα επιχειρηματικά κέρδη και τα διανεμόμενα μερίσματα, περιλαμβανομένων των ασφαλιστικών εισφορών, καθώς όπως προέκυψε από τη συζήτηση στο Επενδυτικό Συνέδριο μείωση κατά 10% του επιχειρηματικού φορολογικού συντελεστή αυξάνει 1,3% το ΑΕΠ,

2) τον εξορθολογισμό του μίγματος των έμμεσων και ειδικών φόρων, τελών, εισφορών, και επιβαρύνσεων σε –κρίσιμες για τον παραγωγικό μετασχηματισμό- δραστηριότητες, όπου αυτές ξεπερνούν τον μέσο όρο των αντίστοιχων επιβαρύνσεων σε άλλες χώρες της Ε.Ε.,

3) την εφαρμογή επενδυτικών φορολογικών κινήτρων για την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων οι οποίες θα δημιουργήσουν νέες δουλειές και έσοδα στο δημόσιο,

4) την επιθετική προώθηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών και τιμολόγησης σε όλο το μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας στα πλαίσια της προσπάθειας αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου.

5) Λαμβάνοντας υπόψη τα δύσκολα δημοσιονομικά της χωράς, και εφόσον θεσμοθετηθούν τα παραπάνω, προτείνεται από τον ΣΕΒ να μένει -σε κάθε περίπτωση- προς φορολόγηση τουλάχιστον 30% από τα φορολογητέα κέρδη των επιχειρήσεων ετησίως.

Ο ΣΕΒ επιμένει πως ένα κράτος πρέπει να προσφέρει ένα σταθερό και αξιόπιστο φορολογικό πλαίσιο για την επιχειρηματική δράση. Ταυτόχρονα, πρέπει να παρέχει υπηρεσίες αδειοδότησης, απονομής δικαιοσύνης, εποπτείας της αγοράς, καθώς και υψηλής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης αντίστοιχου επιπέδου των πλέον
ανεπτυγμένων χωρών της Ε.Ε., εφόσον επιθυμεί να τιμολογεί με τους υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές της Ευρώπης. Για να διατυπώσει η χώρα μια πειστική πρόταση σε επενδυτές και εργαζόμενες οικογένειες δεν είναι απαραίτητο να έχει τους χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές. Αλλά πρέπει να αποφύγει τις αντιπαραγωγικές
υπερβολές και ταυτόχρονα να εγγυάται την ανταποδοτικότητα που αρμόζει σε μια χώρα της Ε.Ε.

Η χώρα μπορεί να ανακάμψει δυναμικά με την προϋπόθεση να προωθηθούν οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που δεν περιλήφθηκαν ποτέ στα προγράμματα προσαρμογής, να υλοποιηθούν σωστά αυτές που εκκρεμούν, να μειωθεί η φορολογική αβεβαιότητα και το μη μισθολογικό κόστος που επιβαρύνει ειδικά τη μισθωτή εργασία και τις εργαζόμενες
οικογένειες του ιδιωτικό τομέα και να εκλογικευτούν μια σειρά από φορολογικές υπερβολές που δρουν ανασταλτικά στις επενδύσεις. Έτσι θα αποκτήσει μακροπρόθεσμους ρυθμούς ανάπτυξης και μια δημογραφική δυναμική που θα είναι συμβατή, μεταξύ άλλων, με τη μακροχρόνια δημοσιονομική φερεγγυότητα της χώρας και την εξυπηρέτηση του δημόσιου
χρέους.

Η Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης αναγκάστηκε να διορθώσει τα «τριπλά ελλείμματα» που είχε αναπτύξει στον κρατικό προϋπολογισμό, το εξωτερικό ισοζύγιο και την ανταγωνιστικότητα κόστους εργασίας. Κατά την οκταετία των προγραμμάτων προσαρμογής αποπειράθηκε η βελτίωση του ισοζυγίου του προϋπολογισμού καταρχήν με γενικευμένες αυξήσεις φόρων, οι οποίες συνεχίζουν έως και σήμερα, επικουρούμενες από σημαντικές περικοπές δημοσίων δαπανών, και κυρίως των συντάξεων.

Το εξωτερικό ισοζύγιο διορθώθηκε κυρίως μέσω της υποχώρησης των εισαγωγών, που αντανακλούν την πτώση του βιοτικού επιπέδου και την υποχώρηση της παραγωγής πολλών μεσαίων μεταποιητικών μονάδων, εξέλιξη στην οποία είχε μεγάλη συνεισφορά η ένταση της πολιτικής αβεβαιότητας και η επίπτωση αυτής στη χρηματοδότηση της ιδιωτικής οικονομίας. Και η ανταγωνιστικότητα κόστους διορθώθηκε αρχικά μέσω απολύσεων και στη συνέχεια, μετά τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, με μειώσεις αποδοχών και ανάκαμψη της απασχόλησης (Who is to Blame for Greece, κεφ. 7), καθώς οι μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη μη μισθολογική ανταγωνιστικότητα
προχώρησαν με διστακτικότητα και συχνά με τμηματική μόνο υλοποίηση.

Παραμένει όμως, παρά την ανάκαμψη της απασχόλησης (κυρίως με χαμηλές αμοιβές), το σημαντικό κενό απασχόλησης σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης (απασχολείται μόνο το 39% του πληθυσμού αντί 0,46% στην Ε.Ε., Δ1), το σημαντικό έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας (έλλειμμα εξαγωγών – εισαγωγών 10% ΑΕΠ στην Ελλάδα το 2017, αντί πλεονάσματος 2% στην Ε.Ε.), καθώς και η ασυνήθιστα υψηλή συμβολή της κατανάλωσης στο ΑΕΠ (90% στην Ελλάδα το 2017 αντί 76% στην Ε.Ε., Δ2). Μάλιστα, η απουσία
δυναμικής βελτίωσης της συμμετοχής των επενδύσεων και του εξωτερικού ισοζυγίου αγαθών εκτός καυσίμων μαζί με την αδυναμία δυναμικής βελτίωσης της εικόνας της αγοράς εργασίας μετά από 8 έτη προγραμμάτων προσαρμογής αποτυπώνει την πραγματικότητα ότι ο ουσιαστικός διαρθρωτικός μετασχηματισμός της χώρας παραμένει ως μια μεγάλη πρόκληση.