Ταλαίπωροι γονείς εκμυστηρεύονται και σοκάρουν...

13:53 15/11/2017 - Πηγή: New Money

«Δεν μπορώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που ένιωσα ευτυχισμένος». Αυτή η φράση προέρχεται από γονιό και έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με αυτό που όλοι ξέραμε: ότι τα παιδιά είναι ευτυχία.

Και δεν είναι ένας, όπως φαίνεται από τις παρακάτω ανώνυμες – και σοκαριστικές - εξομολογήσεις γονιών στο site Whisper που αναδημοσιεύει η Daily Mail. Κάποιοι εξ αυτών λένε ότι τα αρνητικά συναισθήματα που δημιουργούνται είναι παροδικά, άλλοι όμως παραδέχονται ότι θα προτιμούσαν...

να μην είχαν κάνει παιδιά. Μια γυναίκα, μάλιστα, εξομολογείται ότι κάθε μέρα εύχεται να μην είχε γίνει μητέρα. Μια πραγματική πρόκληση για όσους αγωνίζονται επί σειρά ετών να αποκτήσουν παιδιά χωρίς επιτυχία.

Κάποιοι λένε ότι κάποιες φορές απεχθάνονται τα ίδια τους τα παιδιά γιατί είναι «αχάριστα», άλλοι ότι θα έφευγαν μακριά χωρίς καμιά τύψη, άλλοι ότι θα 'θελαν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω.

Μισώ την κόρη μου. Μοιάζει τόσο πολύ με εμένα που δεν την αντέχω. Υπάρχουν μέρες που θα 'θελα να τη δώσω για υιοθεσία. Είναι 7 ετών.

Ό,τι κι αν τους διδάξω δεν μαθαίνουν τίποτα. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω δεν θα γινόμουν μητέρα.

Ξέρω ότι είναι λάθος, αλλά μισώ τον γιο μου και την κόρη μου τόσο πολύ. Τους δίνω ό,τι ζητήσουν και εκείνα είναι αχάριστα. Θα 'πρεπε να τα δώσω για υιοθεσία.

Δεν μου αρέσει που το παραδέχομαι, αλλά μισώ τα παιδιά μου. Νοιώθω σαν να με έχουν παγιδεύσει σε μια ζωή που δεν ήθελα. Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που ήμουν ευτυχισμένη.

Κατά βάθος μισώ τα παιδιά μου. Καταστρέφουν τα πάντα και οι ικανότητές μου ως γονέα είναι χάλια. Δεν περνάει μέρα που να μην αναγκάζομαι να φτιάξω πράγματα που εκείνα χαλάνε.

Τα παιδιά μου δεν μου δίνουν τίποτα πέρα από βασανιστήρια. Με τρομάζει αυτό αλλά ένατε θα έφευγα αφήνοντάς τα πίσω χωρίς καμιά μεταμέλεια.

Ανυπομονώ να γίνουν 18 και να σταματήσω να είμαι αναγκασμένη από τον νόμο να τα φροντίζω.

Κάποιες φορές μισώ τα παιδιά μου. Μάλλον επειδή μου μοιάζουν στον πρώην σύζυγό μου τόσο πολύ...

Τα παιδιά μου δεν μου προσφέρουν τίποτα πέρα από άγχος. Νοιώθω ότι είμαι απαίσια μητέρα που αισθάνομαι έτσι.

Είμαι τόσο εξαντλημένη που κατά βάθος μισώ τα παιδιά μου. Είναι ο λόγος που πήρα βάρος και χάνω και τα μαλλιά μου.

Μια άλλη μητέρα σκέφτεται να τα δώσει στον μπαμπά τους για να τα μεγαλώσει εκείνος.

Κι άλλη μια γυναίκα τα θεωρεί υπεύθυνα για την καταστροφή του γάμου της. Τα πηγαίναμε τόσο καλά με τον πατέρα τους, πριν γεννηθούν, εξομολογείται.

Για να προλάβουμε πάντως, αγανακτισμένες αντιδράσεις, κυρίως από όσους δεν έχουν γίνει ποτέ γονείς, αρκεί να αναφέρουμε ότι αυτές οι σκέψεις στη συντριπτική τους πλειοψηφία – ευτυχώς – παραμένουν μόνο σκέψεις που περνούν από το μυαλό των περισσότερων ανθρώπων που μεγαλώνουν παιδιά στους εξαντλητικούς ρυθμούς της σύγχρονης πραγματικότητας. Διαφορετικά, ο θεσμός της οικογένειας, θα είχε διαλυθεί προ πολλού...